Κατανοούμε την προσπάθεια να εμφανιστεί ως «μεγάλη» η συμμετοχή στις εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ, αλλά είναι ηλίου φαεινότερο -μηδέ του «πράσινου ήλιου» εξαιρουμένου- ότι η κατά 30 χιλιάδες αύξηση των συμμετεχόντων σε σχέση με τις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές δεν αποτελεί άνοδο.
Επιπλέον, σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι όσοι ψήφισαν είναι απαραίτητα ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Το προφανές είναι ότι ο πρώτος γύρος δεν δικαίωσε τις προσδοκίες όσων προεξοφλούσαν ότι το ΠΑΣΟΚ… ενωμένο θα είναι και δυνατό.
Η υπεροχή του Νίκου Ανδρουλάκη πέραν των εντυπώσεων, αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε αδιέξοδο, μια και η επανεκλογή του δεν αίρει τους λόγους της αμφισβήτησής του.
Αλλά και το ενδεχόμενο να εκλεγεί ο Χάρης Δούκας πάλι οδηγεί σε αδιέξοδο, αφού τα ποσοστά της Aννας Διαμαντοπούλου και πολύ περισσότερο του Παύλου Γερουλάνου τον καθιστούν εν πολλοίς «εξαρτώμενο» των κομματικών συσχετισμών.
Το ΠΑΣΟΚ, είτε με την παρούσα είτε με νέα ηγεσία, δεν έχει τα φόντα να γίνει κάτι περισσότερο… από ΠΑΣΟΚ. Για κόμμα εξουσίας, ούτε λόγος: με τον πρώτο να έρχεται τρίτος και τον δεύτερο τέταρτος στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, στην Αττική, δεν κερδίζονται εθνικές εκλογές!
