Ο Φρίντριχ Νίτσε με τη φράση «η μελαγχολία των τελειωμένων πραγμάτων» θα μπορούσε να περιγράψει τη σειρά των επεισοδίων στον ΣΥΡΙΖΑ; Κατά τη γνώμη μας, η ρομαντική διάσταση του τέλους δεν συνάδει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς, όχι! Αλλωστε πόση μελαγχολία μπορεί να εμπεριέχει το script για ένα προϊόν που η ημερομηνία ανάλωσής του ήταν η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα; Καμία!
Γιατί όσα εκτυλίσσονται στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν φυσικό επακόλουθο ενός φαύλου κύκλου που όλοι υποθέσαμε ότι έκλεισε με την «εξόδιο ακολουθία» του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά όπως φαίνεται ανοίγει ξανά με την «εξώδικο ακολουθία» την οποία προκάλεσε η έκτακτη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής. Δεν γνωρίζουμε εάν στη συνεδρίαση του Οργάνου θα προεδρεύσει... εισαγγελέας, αλλά η απόφαση για τη διαγραφή του πρώην προέδρου είναι ειλημμένη, μιας και η ετυμηγορία των... «ενόρκων» της Κεντρικής Επιτροπής έχει τυπικό χαρακτήρα. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο Στέφανος Κασσελάκης εγκαλείται γιατί με την «εξώδικο ακολουθία» ποινικοποίησε, λένε, την κομματική ζωή. Και ποιοι το λένε; Οι πρώτοι διδάξαντες την ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής: αυτοί που σήμερα παρουσιάζονται ως διαπρύσιοι κήρυκες των αξιών που κόμισε η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Να είμαστε καλά να τους θυμόμαστε...
