Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη διανύει τη δεύτερη θητεία της. Μέσα από μεγάλες διεθνείς κρίσεις με επιπτώσεις σημαντικές στις οικονομίες χωρών και στους ίδιους τους πολίτες και τα νοικοκυριά παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού. Την ίδια στιγμή, ο Ανδρουλάκης αγωνιά για τα δημοσκοπικά ποσοστά και το ενδεχόμενο να χάσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που απέκτησε από σπόντα ενώ στην Αριστερά λειτουργεί ένα πολυκατάστημα.
Με την πλειοψηφία των πολιτών να δηλώνει ότι η ακρίβεια είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει επι σειρά μηνών, οι αναλυτές του μέλλοντος θα κληθούν κάποια στιγμή να μελετήσουν το φαινόμενο της κυριαρχίας της κυβερνώσας παράταξης και του επικεφαλής της, ο οποίος έχει κατορθώσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ακόμη και οι ψηφοφόροι που δείχνουν στην παρούσα φάση να απέχουν επιλέγουν την γκρίζα ζώνη των αναποφάσιστων αντί να επιλέξουν να στηρίξουν κάποιο άλλο κόμμα.
Γιατί; Μα διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταφέρει δύο σημαντικά πράγματα: αφενός να σταθεροποιήσει τη χώρα, αφετέρου να δώσει τα απαραίτητα καύσιμα για την ανάταξή της μέσα από την ανάπτυξη και την άνοδο της οικονομίας. Δημιουργήθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίες. Έγιναν και γίνονται επενδύσεις, αυξάνονται οι μισθοί και μειώνονται οι φόροι.
Παράλληλα η χώρα έχει θωρακιστεί. Και οικονομικά και αμυντικά, διπλωματικά. Πρωτοστατεί στην Ευρώπη που βρίσκεται ενώπιον μιας κρίσης ανάλογης με αυτήν.που πέρασε η Ελλάδα αν και με διαφορετικά χαρακτηριστικά λόγω των διαφορετικών πυλώνων της οικονομίας της κάθε χώρας. Με απλά λόγια έχει φέρει μια πολιτική σταθερότητα που επιτρέπει την αισιοδοξία για το παρόν και το μέλλον.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αποφύγει ακόμη και στις πιο δύσκολες περιόδους να λειτουργήσει καιροσκοπικά. Δεν έταξε κάτι που δεν μπορεί να υλοποιήσει. Δεν δεσμεύθηκε για εύκολες λύσεις και έχει καταφέρει να κάνει κάτι που στη χώρα ακόμη και πριν την κρίση δεν ήταν εφικτό λόγω της επίπλαστης ανάπτυξης. Να διανέμει μέρισμα από τα όσα επιτυγχάνονται, αυξάνοντας το εισόδημα και μειώνοντας τους φόρους. Αντιμετωπίζοντας τη μεγαλύτερη πληγή στη χώρα τη φοροδιαφυγή.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης
Στον αντίποδα ο Νίκος Ανδρουλάκης, που βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαιτίας της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ και όχι της λαϊκής ψήφου, ακολουθεί την πεπατημένη. Υποσχέσεις, πλειοδοτικές παροχές και ένα μαγικό ραβδί που δίνει λύσεις στα προβλήματα. Ακολουθεί τον λάθος δρόμο. Και ενώ του το φωνάζουν οι ψηφοφόροι μέσα από τις δημοσκοπήσεις ο ίδιος επιμένει εκτιμώντας ενδεχομένως ότι η δημοσκοπική άνοδος αποτελεί εφαλτήριο για εκτίναξη του ΠΑΣΟΚ, ίσως μελλοντικά και του ίδιου.
Με τη χρονιά να ολοκληρώνεται και να έχουν κλείσει πάνω από δύο μήνες από τις εσωκομματικές εκλογές η αγωνία μήπως χαθεί η όποια δυναμική δημιουργήθηκε είναι έκδηλη. Φαίνεται στις κινήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη και της ηγετικής του ομάδας. Στα πυροτεχνήματα που εκτοξεύουν και εξαφανίζονται από την πολιτική σκηνή μέσα σε μια στιγμή, με ορισμένα εξ αυτών να αποδεικνύονται… τζούφια.
Το πρόβλημα του Νίκου Ανδρουλάκη είναι ότι δεν μπορεί να πείσει καν τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που μετοίκησαν στον ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο τώρα φεύγουν. Η μικρή δημοσκοπική άνοδος δείχνει ότι με δυσκολία πηγαίνουν στον χώρο από τον οποίο προ δεκαετίας έφυγαν.
Το… πολυκατάστημα
Την ίδια στιγμή, η Αριστερά θυμίζει πολυκατάστημα που δημιουργήθηκε μέσα από την αντιπαροχή ενός οικοπέδου και ο κάθε δικαιούχος πήρε και ένα κομμάτι. ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Κίνημα Δημοκρατίας, Πλεύση Ελευθερίας, ΜέΡΑ25 και λοιποί συγγενείς τσακώνονται για τους ορόφους και το καλύτερο πόστο, την ώρα που δεν έχει φτιαχτεί δρόμος για να μπορέσουν να φτάσουν οι… πελάτες.
Και το χειρότερο. Στο πολυκατάστημα στήνονται μαγαζάκια που πουλάνε το ίδιο προϊόν αναπολώντας μεγαλεία και καρέκλες εξουσίας που πέρασαν σαν όνειρο από τα χέρια τους βρίζοντας ο ένας τον άλλο για τις ήττες και την αδυναμία να πείσουν ότι υπάρχουν ακόμη στο πολιτικό σκηνικό.
