Κουβέντες
Εμείς οι δυο δεν έχουμε πια τίποτα να πούμε, είπε ο κ. Κ. σε κάποιον. Γιατί; ρώτησε ο άλλος τρομαγμένος. Γιατί όταν είμαι μαζί σου δεν λέω καμιά λογική κουβέντα, παραπονέθηκε ο κ. Κ. Μα αυτό δε μ’ ενοχλεί καθόλου, τον παρηγόρησε ο άλλος. Το πιστεύω, είπε με πικρία ο κ. Κ., ενοχλεί όμως εμένα.
Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Ιστορίες του κ. Κόυνερ»
Μετά τη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό κάποιοι έσπευσαν να πουν –χαριτολογώντας– πως ο Μητσοτάκης «έκλεψε εκκλησίες», υπονοώντας πως με τέτοιους πολιτικούς αντιπάλους έκανε (ακόμη μια φορά) έναν υγιεινό περίπατο.
Η αλήθεια, πάντως, είναι πως ο πρωθυπουργός –έχοντας πλήρη επίγνωση των… ικανοτήτων της αντιπολίτευσης– πήγε στη Βουλή όχι για να αντιπαρατεθεί μαζί τους αλλά για να μιλήσει στην κοινωνία. Κι αυτό έκανε. Ανακοίνωσε κάποιες σημαντικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης οι οποίες στόχο έχουν την ανακούφιση των πολιτών που αφενός τα βγάζουν δύσκολα πέρα με την καθημερινότητα και αφετέρου δίνουν μάχες με το τέρας της ακρίβειας.
Το είπε, το έκανε
Η δέσμη μέτρων με στόχευση στη μεσαία τάξη μπορεί να αιφνιδίασε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά οι πολίτες που εμπιστεύονται από το 2019 το τιμόνι της χώρας στην κεντροδεξιά του Κυρ. Μητσοτάκη δεν περίμεναν απ’ αυτόν κάτι διαφορετικό. Μειώσεις φόρων περίμεναν και αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Κι αυτό έκανε ο πρωθυπουργός –κι ας ξινίζεται η αντιπολίτευση– στο πλαίσιο που το επιτρέπουν τα δημοσιονομικά της χώρας.
Προφανώς δεν μπορεί να πανηγυρίζει κανείς με τα μέτρα στήριξης που ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Χρειάζονται κι άλλα βήματα να γίνουν και δη γρήγορα.
Παρότι τα μέτρα είναι θετικά για τους πολίτες, αυτό δεν εμπόδισε την αντιπολίτευση να επιδοθεί στο αγαπημένο της σπορ της καταστροφολογίας και του μηδενισμού. Ακούγοντας τους επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης, εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι μάλλον τα τελευταία πέντε χρόνια… ζούσαν σε άλλη χώρα
Κρεσέντο λαϊκισμού
Ειδικά τα… απομεινάρια της Αριστεράς, τα οποία το τερμάτισαν σε μιζέρια και μαυρίλα. Για παράδειγμα, ο επικεφαλής της ΝΕΑΡ, Αλ. Χαρίτσης, έκανε λόγο, στην ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό, για «συστηματικό, οργανωμένο και επιθετικό πλιάτσικο» της κυβέρνησης στις ζωές των πολιτών, ενώ συνέδεσε(!) τις κυβερνητικές πολιτικές με αυτές της Μάργκαρετ Θάτσερ στη Βρετανία της δεκαετίας του ’80.
«Ο προϋπολογισμός του 2025 –όπως και οι προηγούμενοι αυτής της κυβέρνησης– δεν είναι προϋπολογισμός ανάπτυξης. Είναι προϋπολογισμός μνημονιακής λογικής, χωρίς να έχουμε μνημόνιο». Και τα λέει αυτά ποιος; Ο Χαρίτσης, που μια χαρά ψήφισε το πλέον βάρβαρο και αχρείαστο μνημόνιο των 100 δισ. περίπου που έφερε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία ο ίδιος ήταν υπουργός.
Στο ίδιο κλίμα και η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία, μεταξύ άλλων… επαναστατικών τσιτάτων, είπε: «Εύχομαι αυτός να είναι ο τελευταίος προϋπολογισμός της κυβέρνησής σας». Απευθυνόμενη, τέλος, στα υπουργικά έδρανα, η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας τόνισε: «Εσείς είστε το πρόβλημα, εσάς πρέπει να λύσουμε, εσάς να αντικαταστήσουμε».
Γλίστρησε και το ΠΑΣΟΚ
Αλλά και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, όμως, δεν πήγε πίσω κάποιες στιγμές. Για παράδειγμα, υπέκυψε στις σειρήνες του λαϊκισμού, κάνοντας, λόγου χάρη, κριτική στην κυβέρνηση γιατί κόπηκε(!) το ρεύμα σε έναν συρμό στο μετρό Θεσσαλονίκης. Και καλά αυτό να το ακούει η κοινωνία από το… κόμμα των μουσαμάδων (βλ. ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα και Φάμελλου) αλλά από το ΠΑΣΟΚ, μάλλον, περιμένει υπεύθυνη και τεκμηριωμένη αντιπολίτευση.
Συμπερασματικά: όσο η αντιπολίτευση επιλέγει να αντιπαρατεθεί στην κυβέρνηση με κραυγές, ανέξοδους λαϊκισμούς και θεωρίες συνωμοσίας (σ.σ.: εξυπακούεται ότι η ακροδεξιά έδωσε ρέστα στη Βουλή σ’ αυτό το πεδίο) τόσο θα βλέπει (με τα κιάλια) τον Μητσοτάκη να είναι κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό. Γιατί, κακά τα ψέματα, η κυβέρνηση μοναδικό αντίπαλο έχει τα προβλήματα. Η αντιπολίτευση αναζητείται. Δυστυχώς…
Τα ύστερα του κόσμου
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ελάχιστοι ήταν αυτοί που περίμεναν να μην ψηφίσει ο Αντώνης Σαμαράς τις αμυντικές δαπάνες. Κι όμως το έκανε, επιλέγοντας να μην πάει στη Βουλή.
