Βασική επιδίωξη των αρχαίων ημών προγόνων ήταν η υστεροφημία. Φυσικά, μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια, κάποιοι έχουν άλλη λογική. Κάποιοι, όχι όλοι βέβαια. Φυσικά, η λέξη υστεροφημία δεν λέει κάτι στην Αριστερά. Ισα ίσα, δείχνει να την αποστρέφεται, να τη θεωρεί κατάλοιπο άλλων εποχών. Anyway... Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, που είναι (προς το παρόν) το μεγαλύτερο αριστερό -αν και «ξεπουπουλισμένο» στις τελευταίες εκλογές- κόμμα, είναι λίγο μπερδεμένοι.
Αυτό όμως φαίνεται να είναι γενικευμένο πρόβλημα στην Κουμουνδούρου. Πάντα ήταν μπερδεμένοι άλλωστε ως ένα βαθμό και πάντα στη λογική τού «ό,τι να ’ναι». Και έχουμε και λέμε: Ο «πουλαδερός», ο «βάτραχος» ναύαρχος ε.α. Ευάγγελος Αποστολάκης, ο οποίος δεν ενθουσιάστηκε από την πρόταση του Στέφανου Κασσελάκη για την κατάργηση της θητείας, έκανε μια «αποβασούλα» μαζί του στη Μακρόνησο.
Προβληματισμός και αμηχανία
Στην Κουμουνδούρου, σε λίγες μέρες μέσα όλα αλλάζουν και όλα αλέθονται. Τα όσα ακούγονται στο σχετικό βίντεο του υποψηφίου κάποιοι θα τα κρίνουν θετικά ή αρνητικά, εν όψει των εκλογών για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, που πλέον αποκτούν μια πολύ «παράξενη» διάσταση. Και αυτό, καθώς η μεθοδολογία Κασσελάκη δημιουργεί –όπως ήταν επόμενο– έντονο προβληματισμό και αμηχανία στον σκληρό αριστεριστικό πυρήνα της Κουμουνδούρου.
Υπερβαίνει, βλέπετε, όλο αυτό με τον Στέφανο Κασσελάκη τη λογική της Αριστεράς και θέτει ένα νέο –«θολό» βάσει των υφιστάμενων ιδεολογικοπολιτικών κριτηρίων– πλαίσιο, ενώ έχει κατά κάποιους «συστημικά» χαρακτηριστικά. Η ενοχλημένη αντίδραση του Ευκλείδη Τσακαλώτου (και όχι μόνο) στο βίντεο που γύρισε στη Μακρόνησο ο εξ ΗΠΑ ορμώμενος συνυποψήφιός του ήταν χαρακτηριστική.
Οσον αφορά τον ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη, βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, έχει δημιουργήσει ένα δικό του, ακατανόητο σε πολλούς και ιδιαίτερα στους στρατιωτικούς, κόσμο. Η εικόνα του να χειροκροτεί την επικύρωση από την τότε πλειοψηφία στη Βουλή τής εθνικά επιβλαβούς Συμφωνίας των Πρεσπών «μάτωσε» πολλούς, κυρίως στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά όχι μόνο. Μόνο απογοήτευση... Αυτά γράφτηκαν, ακούστηκαν, αλλά ο ναύαρχος, πρώην υπουργός και επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ έχει προφανώς τις δικές του προτεραιότητες, που ίσως στη συνείδησή του να υπερβαίνουν αυτά που νομίζουν ή ζητούν πολλοί.
Πάντως, οφείλουμε να το σημειώσουμε αυτό, η διαχρονική απόπειρα της Κουμουνδούρου να δημιουργήσει αναχώματα σε συγκεκριμένη μερίδα του κοινού, αξιοποιώντας τον επίτιμο αρχηγό ΓΕΕΘΑ, έχει προφανέστατα πέσει στο κενό. Και βίντεο σαν αυτά με τον Κασσελάκη όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά, αντίθετα, ζημιώνουν περαιτέρω την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως αυτό φαίνεται πως δεν γίνεται αντιληπτό. Ο Ευάγγελος Αποστολάκης έχει υιοθετήσει στο σύνολό της τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό πικραίνει πολλούς, ειδικά στις τάξεις των αποστράτων και φυσικά όχι μόνο.
Λίγο πριν από τις εκλογές του 2019 και αντιλαμβανόμενος τη δυσαρέσκεια πολλών για τη Συμφωνία των Πρεσπών, δήλωσε μιλώντας στα στελέχη της ΕΛΔΥΚΟ στην Πρίστινα πως «εμείς πρέπει να καταλάβουμε ένα πράγμα, τουλάχιστον οι Ενοπλες Δυνάμεις, ανεξαρτήτως από το ποια είναι η άποψή μας για κάποια θέματα, είμαστε στρατιώτες και είμαστε συντεταγμένο τμήμα της κυβέρνησης, της όποιας κυβέρνησης. Είμαστε, λοιπόν, υποχρεωμένοι, είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε είτε έχουμε διαφορετική άποψη, να υποστηρίζουμε αυτά που αποφασίζονται και αυτά που το κράτος και η κυβέρνηση θεωρούν ότι συμφέρουν το έθνος».
Ο ανεξίτηλος λεκές των Πρεσπών
Φαίνεται πως ο ναύαρχος δεν προβληματίστηκε από τη μαζική παρουσία των Ελλήνων, από τη μαζική παρουσία του έθνους, στα αμέτρητα συλλαλητήρια που έλαβαν χώρα σε όλα τα μήκη και πλάτη της επικράτειας. Φαίνεται πως δεν αντιλήφθηκε το μέγεθος της διαχρονικής ζημίας, του ανεξίτηλου λεκέ, αν θέλετε, στην εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ από την υπογραφή της επιβλαβούς για τα εθνικά μας συμφέροντα Συμφωνίας των Πρεσπών.
Ολοι κρινόμαστε. Μεταξύ αυτών βέβαια και οι κρίνοντες. Ο κόσμος περιμένει πολλά από όσους φόρεσαν και φορούν το εθνόσημο της Ελληνικής Δημοκρατίας το οποίο φιλοτεχνήθηκε από τον αείμνηστο Κώστα Γραμματόπουλο. Φυσικά, στην πάροδο του χρόνου, υφιστάμεθα αλλαγές, πολλές εκ των οποίων είναι «δύσκολο» να γίνουν κατανοητές, έστω και με τα κριτήρια του σήμερα. Αυτό όμως δεν αλλάζει την πραγματικότητα...
