Σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο «Νησί 93,9» ο Νίκος Φαραντούρης, υποψήφιος βουλευτής Κεφαλλονιάς με τον ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτει ότι μετά τις εκλογές του Μαΐου ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας τον κάλεσε και του πρότεινε στη νέα εκλογική αναμέτρηση να καταλάβει μία εκ των 3-4 εκλόγιμων θέσεων του ψηφοδελτίου Επικρατείας. Με τη λογική παραδοχή ότι δεν θα άλλαζε τον επικεφαλής του ψηφοδελτίου Οθωνα Ηλιόπουλο, ο αρχηγός θα πετούσε με μεγάλη άνεση εκτός ή την Ελενα Ακρίτα ή τον ναύαρχο Αποστολάκη ή την Πόπη Τσαπανίδου. Ο Φαραντούρης αρνήθηκε, ωστόσο η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα είναι ενδεικτική των αλλαγών που έρχονται στον ΣΥΡΙΖΑ από σήμερα κιόλας.
Εχουν γίνει άλματα πλέον
Δημοσίευση στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «World Competition Review» αναλύει τα άλματα προόδου που έχει κάνει η ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού τα τελευταία 3,5 χρόνια. Η ανάλυση εκτιμά ότι οι εν λόγω Ανεξάρτητες Αρχές πρέπει να παρεμβαίνουν και ρυθμιστικά και προληπτικά αλλά και κατασταλτικά, να χρησιμοποιούν περιοριστικά εργαλεία και να επιβάλλουν επανορθωτικά και προφυλακτικά μέσα για να διασφαλίσουν την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου. Τα πεπραγμένα της Επιτροπής Ανταγωνισμού προσφέρουν μια μελέτη περίπτωσης για να καταδείξουν αυτήν ακριβώς την πρακτική. Η ανάλυση καταλήγει ότι αυτά τα τελευταία 3,5 χρόνια, η εν λόγω Αρχή χρησιμοποιεί μια πλειάδα θεσμικών εργαλείων για να ενισχύσει τη συμμόρφωση και την αποτροπή και να εφαρμόσει το νόμο. Δεν πάει πολύς καιρός βέβαια που στην ίδια Αρχή ήταν επικεφαλής η Βασιλική Θάνου, η οποία με μια αδιανόητη έπαρση για δημόσιο λειτουργό διαλαλούσε ότι δεν μπορεί τη διώξει κανείς. Το Συμβούλιο της Επικρατείας ωστόσο είχε άλλη άποψη.
Διακινητές και «διακινητές»
Παρακολούθησα ένα απόσπασμα της εκπομπής του Χριστόφορου Ζαραλίκου, στο οποίο ο γνωστός comedian εμφανίζεται (για άλλη μια φορά) λάβρος κατά της χώρας και με υβριστικούς χαρακτηρισμούς την αποκαλεί «διακινητή μεταναστών». Έχω αντίθετη άποψη. Διακινητής είσαι όταν εμπορεύεσαι λαθραία ανθρώπινες ψυχές και τα κονομάς. Διακινητής είσαι όταν το παίζεις δήθεν διασώστης τους, ενώ είσαι συνεργάτης των δουλεμπόρων. Διακινητής είσαι όταν τους περιμένεις να κατέβουν από τις βάρκες με γιλεκάκια των ΜΚΟ και πανό «refuges welcome». Διακινητής είσαι όταν κάνεις πλάτες σε όλους τους παραπάνω και μάλιστα με κομματική κάλυψη. Διακινητής δεν είσαι όταν έχεις το Λιμενικό σου σε πλήρη επιφυλακή όλο το εικοσιτετράωρο για να σώζεις όσο περισσότερους μπορείς. Διακινητής δεν είσαι όταν φυλάς τα σύνορά σου και απαιτείς την εφαρμογή του νόμου. Και όχι, η χώρα που σε ανέχεται ΔΕΝ είναι ούτε «ξεφτιλισμένη»,ούτε «γ@μημένη», όπως λες Χριστόφορε. Και τα λέω όλα αυτά για να ξηγιόμαστε.
Ειναι πλέον παράδειγμα
Οι «New York Times» σε μακροσκελή ανάλυσή τους εξηγούν γιατί, παρά τα λάθη και τις αβλεψίες της πρώτης κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, οι νέοι θα ψηφίσουν ξανά, μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου, «σταθερότητα, δουλειές και οικονομική ανάπτυξη». Μάλιστα η ιστορική εφημερίδα επικαλείται επώνυμες μαρτυρίες νέων που έφυγαν από τον χώρο της Αριστεράς για να ψηφίσουν Μητσοτάκη γιατί επιδιώκουν «κανονικότητα» και όχι αβεβαιότητα. Το άρθρο επισημαίνει τα άλματα που έχει κάνει η χώρα μας στα οικονομικά μεγέθη και από δακτυλοδεικτούμενη έχει γίνει παράδειγμα στην ευρωζώνη. Περίεργο, αλλά κανείς από τους φανατικούς αναγνώστες των «New York Times» στον ΣΥΡΙΖΑ δεν το σχολίασε.
Αποτέλεσμα ευθύνης και συνέπειας
Το αποτέλεσμα της κάλπης δεν προσφέρεται για πανηγύρια και χαρές. Το αντίθετο. Είναι ένα αποτέλεσμα ευθύνης και συνέπειας λόγων και έργων. Η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη που θα ανακοινωθεί σήμερα δεν πρέπει να αφήσει ούτε μία μέρα να πάει χαμένη. Πρέπει άμεσα να κινητοποιήσει όλα τα θεσμικά της εργαλεία για να κάνει το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Ενα άλμα που περιλαμβάνει πρώτα και κύρια το μετασχηματισμό του κράτους σε μια Διοίκηση φιλική προς τον πολίτη. Σε ένα κράτος που δεν θα θέτει εμπόδια, αλλά θα στέκεται αρωγός σε οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός που συντελέστηκε την πρώτη τετραετία θέτει τα ισχυρά θεμέλια της επιτυχίας του σχεδίου. Δεν αρκεί όμως αυτό. Χρειάζονται και τα θεσμικά εργαλεία για να απαγκιστρωθούμε από τις παθογένειες δεκαετιών. Παθογένειες σε διαδικασίες, αλλά και παθογένειες σε αντιλήψεις και πρακτικές.
Το «Επιτελικό Κράτος ΙΙ», το νομοσχέδιο που έχει ήδη εξαγγείλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως ένα από τα πρώτα της νέας κυβέρνησης, οφείλει να είναι καινοτόμο και να μην περιοριστεί μόνο στις αλλαγές της οργανωτικής δομής των υπουργείων. Χρειάζεται ενίσχυση των «υπηρεσιών μιας στάσης», ώστε ο πολίτης να απευθύνεται σε μία υπηρεσία, η οποία θα διεκπεραιώνει στο 100% το αίτημά του σε χρόνο που θα είναι εξαρχής γνωστός και εφόσον δεν τηρείται να υπάρχει ικανή αποζημίωση. Χρειάζονται πολιτικές που δεν αποκλείουν κανέναν. Το κράτος να έρθει κοντά, δίπλα στον πολίτη, όχι να στέκεται σαν μπαμπούλας απέναντι. Απαιτούνται εκ βάθρων αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, το πρώτο κύτταρο κρατικής δομής που γνωρίζει ο πολίτης. Χρειαζόμαστε μια Τοπική Αυτοδιοίκηση εξωστρεφή και ανοιχτή στις προκλήσεις του μέλλοντος. Μια Τοπική Αυτοδιοίκηση οπλισμένη με θεσμικά εργαλεία που θα της επιτρέψουν να απορροφήσει τους προσφερόμενους αναπτυξιακούς και επενδυτικούς πόρους για να μετασχηματιστεί σε υπόδειγμα διοίκησης και αποτελεσματικότητας και να μπορέσει να επιτελέσει τον συνταγματικό της ρόλο.
Αυτό το βάρος της ευθύνης σε μια παγκόσμια συγκυρία ασταθή και απρόβλεπτη γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Αν όμως για κάτι κρίθηκε η πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι γιατί απέδειξε ότι μπορεί να λειτουργήσει υπό ασφυκτική και πρωτόγνωρη πίεση. Δεν πρέπει να αφήσουμε μια ιστορική ευκαιρία να πάει χαμένη.
