Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε, πατώντας στην οργή του κόσμου, να πάει τον ΣΥΡΙΖΑ από το 3% στο 36,35. Κατάφερε όμως και να τον ξανασπρώξει στον κατήφορο και να τον οδηγήσει στο 17,8% για να παραλάβει ο Στέφανος Κασσελάκης, που τον οδηγεί στη διάλυση και όχι απλά στη διάσπαση. Κοινή συνισταμένη ο Παύλος Πολάκης. Ο άνθρωπος των δύο προέδρων (πρώην και νυν) που μετέτρεψε την τοξικότητα σε ιδεολογία, την οποία υιοθέτησε επισήμως η ηγεσία της Κουμουνδούρου.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά, το κόμμα που διατήρησε επί σειρά ετών μια ιδεολογία προσελκύοντας ανθρώπους της διανόησης, σταμάτησε να ακολουθεί αυτές τις αρχές και τις αξίες το 2008. Στη συνέχεια πέρασε στην κινηματική λογική των ανά την υφήλιο λαϊκιστών υπό την καθοδήγηση του Αλέξη Τσίπρα, που είδε την ευκαιρία μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης να ανοίγει δρόμο για την αναρρίχησή του στην εξουσία.
Αυτό που δεν κατάφερε είναι να μετατρέψει το ποσοστό που έλαβε σε δύο διαδοχικές εκλογές, αλλά ακόμη και το τράτο που του έδωσαν οι πολίτες το 2019, σε ένα κόμμα δομημένο και οργανωμένο. Έτσι το οδήγησε στην κατάρρευση οδηγώντας το σταδιακά στον πολιτικό θάνατο.
Η εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη στο προσκήνιο είναι απλά η ιατροδικαστική βεβαίωση θανάτου ενός κόμματος η λειτουργία του οποίου κατάφερε να εκθέσει ανεπανόρθωτα την Αριστερά. Ο απολιτίκ νέος πρόεδρος που μέσα σε λίγα 24ωρα μετακινείται από την Αριστερά στο κέντρο και πάλι πίσω με δόσεις φιλελεύθερων προτάσεων για την οικονομία αδυνατεί να παράγει πολιτική. Και αφήνει τη μοίρα του στα χέρια ανθρώπων που κινούνται με εμμονές κραδαίνοντας τη ρομφαία μιας κάθαρσης που καταλήγει στη στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων.
Κοινή συνισταμένη των δύο προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων 15 ετών ο Παύλος Πολάκης. Ο –κατά Τσίπρα– αψύς Κρητικός, ο οποίος είχε το ελεύθερο να βρίζει τους πάντες. Εντός και εκτός κόμματος. Και να εγκαλεί στη (δική του) τάξη πραγμάτων όποιων τολμούσε –και τολμά– να τα βάζει με τον αρχηγό του κόμματος. Και καθιέρωσε με την άδεια του πρώην προέδρου τον πολακισμό.
Έναν όρο που κινείται βάσει μιας εμφυλιοπολεμικής ρητορικής –στο υπουργικό γραφείο του είχε τη φωτογραφία του Άρη Βελουχιώτη– και βασίζεται στον λαϊκισμό και την ακραία τοξικότητα. Ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο εξέθρεψε αυτήν την ιδεολογία, την υιοθέτησε και την εφάρμοσε τόσο ως πρωθυπουργός όσο και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκτιμώντας πως οι ύβρεις και οι ακρότητες είναι ικανές να καλύψουν την αδυναμία κατάθεσης προτάσεων και προγράμματος για την ανάταξη και την ανάπτυξη της χώρας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κατ’ επανάληψη γράφτηκε και ειπώθηκε πως Τσίπρας και Πολάκης είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ούτε και ότι ο… αψύς Κρητικός λέει αυτά που δεν θέλει να πει δυνατά ο Αλέξης Τσίπρας. Έδρασε ανενόχλητος και τελικά κατάφερε να παραμείνει δίπλα και στον νέο πρόεδρο.
Ο Στέφανος Κασσελάκης είχε και έχει πλήρη άγνοια του πολιτικού σκηνικού. Και πλήρη άγνοια για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο… μέντοράς του ο Παύλος Πολάκης, ο άτυπος αρχηγός του κόμματος όπως λέγεται στην Κουμουνδούρου, ανέλαβε να τον μυήσει στα μυστικά του λαϊκισμού και της τοξικότητας. Και όπως φαίνεται, τα κατάφερε αφού ο νέος πρόεδρος του κόμματος λογίζεται πλέον ως ένας Τσίπρας με γραβάτα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαλύεται τώρα. Και αυτό διότι δεν διέθετε ούτως ή άλλως κάποιες συνεκτικές γραμμές, τις οποίες δεν αναζήτησε ποτέ ούτε ο Αλέξης Τσίπρας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εξαρχής διαλυμένος έχοντας μοναδική συγκολλητική ουσία του ψηφιδωτού που τον απαρτίζει: την εξουσία. Όταν αυτή χάθηκε, χάθηκε και η εικόνα που υπήρχε. Και για τον Αλέξη Τσίπρα και για το κόμμα.
Ο Στέφανος Κασσελάκης βάζει απλά την πλάκα και ετοιμάζει την τελετή για το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ με τη μορφή που τον γνώρισαν οι πολίτες, οι οποίοι του γύρισαν την πλάτη μετά το τέλος της αυταπάτης και τη διαπίστωση της πολιτικής απάτης…
