Ενα ιδιότυπο εμπάργκο κυριαρχεί στο ΠΑΣΟΚ, με όσα στελέχη βγαίνουν στα ΜΜΕ για να προβάλλουν τις θέσεις και την αντιπολιτευτική τακτική του κόμματος να είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Το ιδιόμορφο αυτό καθεστώς, που παραπέμπει σε κλειστή ομάδα με προσωπικές επιλογές του Νίκου Ανδρουλάκη, έχει προκαλέσει ήδη ντόμινο αντιδράσεων σε εσωκομματικό επίπεδο, με κορυφαία στελέχη, όπως οι Χάρης Δούκας, Παύλος Γερουλάνος και Αννα Διαμαντοπούλου, να εκφράζουν, σύμφωνα πάντα με πληροφορίες, προβληματισμούς.
Την ίδια ώρα, προβληματισμός επικρατεί και για την υπερπροβολή συγκεκριμένων στελεχών, όπως οι Παναγιώτης Δουδωνής, Ανδρέας Σπυρόπουλος και Κώστας Τσουκαλάς, οι οποίοι και αποτελούν προσωπικές επιλογές του Νίκου Ανδρουλάκη, αφού ανήκουν στο στενό περιβάλλον του προέδρου.
Η γκρίνια σχετικά με την παρουσία των συγκεκριμένων στελεχών αποτυπώνεται ως εξής: Πρώτον, το δύσκολο έργο της επικοινωνιακής αντιπολιτευτικής κριτικής και προβολής των θέσεων του κόμματος στα ΜΜΕ τον έχουν αναλάβει τρεις άνθρωποι από τον στενό κύκλο του Νίκου Ανδρουλάκη. Δεύτερον, οι τοποθετήσεις τους και ο τρόπος που επιλέγουν να περάσουν τις θέσεις του κόμματος κρίνεται άστοχος και ανεπιτυχής, ακόμη και από στελέχη που κατά την προηγούμενη θητεία του Νίκου Ανδρουλάκη είχαν σχετική εμπειρία και μάλιστα συμμετείχαν στην αντίστοιχη κλειστή ομάδα.
Την ίδια ώρα, στελέχη που κατά τ’ άλλα θεωρούνται κορυφαία, όπως οι Παύλος Γερουλάνος, Αννα Διαμαντοπούλου και Χάρης Δούκας, έχουν ελάχιστη δημόσια παρουσία στα ΜΜΕ προκειμένου να διατυπώσουν τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ.
Αποτελεσματικός… λαϊκισμός
Σε ό,τι αφορά τον ίδιο τον Νίκο Ανδρουλάκη, λίγο πριν αναχωρήσει για τις Βρυξέλλες και την προσύνοδο των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών που γίνεται με αφορμή το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με τηλεοπτική του συνέντευξη ξεκαθάρισε πως φιλοδοξία του κόμματος είναι να κυβερνήσει και να γίνει πράξη το πρόγραμμα που έχουν ετοιμάσει.
Παράλληλα απάντησε και στις αναφορές του πρωθυπουργού περί «σοβαροφανούς λαϊκισμού» από πλευράς ΠΑΣΟΚ, λέγοντας πως «αυτές οι εκφράσεις και η υποτίμηση των πολιτικών αντιπάλων είναι μνημείο αλαζονείας, διότι η εξουσία και η νοοτροπία τους τούς έχουν κάνει να νιώθουν “άτρωτοι”. Αυτό τελείωσε και αποδεικνύεται το τελευταίο διάστημα με τις πρωτοβουλίες μας. Δεν αντέχουν ένα άλλο στιλ αντιπολίτευσης. Είχαν συνηθίσει μια αντιπολίτευση να μην τους πιέζει με την πολιτική της και να τους δίνει πάντα τη δυνατότητα να διαφεύγουν από τα πραγματικά προβλήματα. Τώρα, όμως, αυτή η αντιπολίτευση άλλαξε, γιατί είναι προγραμματική και αποτελεσματική».
Ωστόσο, ερώτημα παραμένει το πως η αντιπολίτευση Ανδρουλάκη μπορεί να χαρακτηριστεί αποτελεσματική και προγραμματική, ιδιαίτερα μετά το συνεχές αλαλούμ με τις αντικρουόμενες θέσεις στελεχών του κόμματος, όπως τις τοποθετήσεις του τομέα Παιδείας που κατέβηκαν άρον-άρον από την επίσημη σελίδα του κόμματος μετά τα όσα ακολούθησαν.
Ακόμη ο κ. Ανδρουλάκης θα πρέπει να δικαιολογήσει τις αντιδράσεις δικών του στελεχών στην αντιπολιτευτική τακτική του «λαϊκισμού που παραπέμπει στην εποχή Παπανδρέου και όσα έκανε αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα».
