Οι υποστηριζόμενοι από την Τουρκία φανατικοί ισλαμιστές, που αποτελούν σάρκα εκ της σαρκός της τρομοκρατικής οργάνωσης Αλ Κάιντα, αφού πέτυχαν να διώξουν από την εξουσία τον μισητό δικτάτορα Μπασάρ αλ Ασαντ και παρά το γεγονός ότι στις πρώτες τους δηλώσεις μίλησαν για τα δικαιώματα όλων των Σύρων, άρχισαν πολεμικές επιχειρήσεις και επιθέσεις κατά των Κούρδων, στην πόλη Μανμπίτζ στα βόρεια της χώρας.
Είναι σαφές ότι, σε πρώτη φάση, η Τουρκία φαίνεται να βγαίνει ενισχυμένη και με κεντρικό ρυθμιστικό ρόλο στο μέλλον της Συρίας, γιατί το πιο πιθανό σενάριο είναι η πολύπαθη χώρα να διαλυθεί και στη θέση της να δημιουργηθούν τρεις νέες «κρατικές» οντότητες: των τζιχαντιστών (HTS) υπό τον Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, των άλλων τζιχαντιστών του λεγόμενου Συριακού Εθνικού Στρατού (SNA) και των Κούρδων.
Σε κάθε περίπτωση, η ύπαρξη ενός τρομοκρατικού «Χαλιφάτου» στα παράλια της Μεσογείου ανατρέπει τα γεωπολιτικά δεδομένα στην περιοχή, όχι μόνο για τη Δύση αλλά και για την Τουρκία. Για την Αγκυρα, βέβαια, το καλό σενάριο θα είναι η Συρία να τριχοτομηθεί, με ένα κομμάτι της άμεσα ελεγχόμενο απ' αυτήν. Το κακό σενάριο θα είναι η διάλυση της Συρίας να επιταχύνει τη δημιουργία κουρδικού κράτους.
Οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν, διά στόματος του υφυπουργού Αμυνας, αρμόδιου για τη Μέση Ανατολή, ότι θα διατηρήσουν την εκεί παρουσία τους και θα λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να εμποδίσουν μια αναβίωση του Ισλαμικού Κράτους. Αυτό, σε πρώτη ανάγνωση, είναι καλό για τους Κούρδους. Βέβαια, μένει να δούμε ποια θα είναι η αντιμετώπιση της συριακής κρίσης από τη νέα διοίκηση Τραμπ, που ζήτησε από τον Μπάιντεν να μην εμπλακούν οι ΗΠΑ καθώς «δεν πρόκειται για δική τους μάχη»!
Το Τελ Αβίβ, μετά την αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ και της Χαμάς, βλέπει να διαλύεται η εχθρική Συρία και να φεύγει από τη μέση και ο Ασαντ.
Η Ρωσία κινδυνεύει να χάσει τη μεγάλη ναυτική βάση στην Ταρτούς και την αεροπορική στη Λατάκεια (εκτός αν παρέμβει η Τουρκία και πείσει τους τζιχαντιστές να τις διατηρήσουν), ενώ το Ιράν χάνει έναν σταθερό σύμμαχο και τον διάδρομο ανεφοδιασμού.
Για την Ελλάδα είναι μια πρόκληση η ενίσχυση της στρατιωτικής και της διπλωματικής επιρροής της Τουρκίας στην περιοχή. Επηρεάζει άμεσα τις διμερείς σχέσεις, αλλάζει τις ισορροπίες στην περιοχή και μπορεί να διαμορφώσει νέες συμμαχίες.
