Είναι σίγουρο ότι σε κανέναν δεν θα λείψει ο στυγνός δικτάτορας Ασαντ… Και το ζητούμενο είναι αν αυτό που θα έρθει μετά θα είναι καλύτερο ή χειρότερο. Και, κυρίως, αν θα εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα!
Μέχρι στιγμής, αυτό που βλέπουμε είναι μια σαφέστατη ενίσχυση της γεωπολιτικής θέσης της Τουρκίας. Μπορεί ο νέος ισχυρός άνδρας της Συρίας, ο τζιχαντιστής Αμπού Μοχάμεντ αλ Γκολάνι, να μην εξαρτάται άμεσα από τον Ερντογάν, όμως φροντίζει –σε πρώτη φάση– να μην αγνοεί τις επιθυμίες της Αγκυρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε μία από τις πρώτες του δηλώσεις, στο CNN Turk, είπε ότι στόχος του είναι να καταλάβει ολόκληρη τη Συρία, δήλωση που παραπέμπει στη συνέχιση της πολεμικής του αντιπαράθεσης.
Ηδη οι Τούρκοι, αλλά και οι άμεσα ελεγχόμενες από αυτούς δυνάμεις του αποκαλούμενου Συριακού Εθνικού Στρατού, έχουν αρχίσει να σφυροκοπούν τους Κούρδους.
Είναι θέμα χρόνου να μπουν στη μάχη και οι τζιχαντιστές του Αλ Γκολάνι, καθώς η περιοχή που ελέγχουν οι Κούρδοι είναι σχεδόν το ένα τρίτο της Συρίας, με 5 εκατομμύρια κατοίκους και τη μεγαλύτερη παραγωγή πετρελαίου στη χώρα. Κυρίως όμως μπορεί να είναι η μήτρα που θα γεννήσει ένα ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.
Ηδη, σύμφωνα με την «Jerusalem Post», οι Κούρδοι απηύθυναν έκκληση στους Ισραηλινούς για παροχή βοήθειας. Και αυτό γιατί οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν σθεναρά ένα ανεξάρτητο κράτος μεταξύ Τουρκίας και Ιράν, το οποίο θα είναι φιλικό στο Τελ Αβίβ.
Ταυτόχρονα ο Ερντογάν δεν ξεχνά τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του και τη «Γαλάζια Πατρίδα». Αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί και να μας κινητοποιήσει είναι ο πολύ πιθανός κίνδυνος, μόλις εδραιωθεί το καθεστώς των τζιχαντιστών, να δούμε μια «α λα τούρκα» ερμηνεία του διεθνούς δικαίου για τη θάλασσα και να ξυπνήσουμε ένα πρωί με ένα μνημόνιο οριοθέτησης ΑΟΖ Τουρκίας-Συρίας ή ακόμη και με ένα μνημόνιο οριοθέτησης ΑΟΖ Συρίας με τα Κατεχόμενα ή και με τα δύο. Είναι βέβαιο ότι αυτό είναι από τις βασικές επιδιώξεις του Ερντογάν και θα αποτελεί σημαντικό παράπλευρο κέρδος της επικράτησης των τζιχαντιστών στα παράλια της Μεσογείου.
