Την ώρα που ο διεθνής περίγυρός μας συνταράσσεται από κρίσεις, η Ευρώπη δείχνει καράβι έρμαιο των ανέμων των εξελίξεων. Στη Γερμανία, η κατάρρευση του κυβερνητικού συνασπισμού ανοίγει κεφάλαιο πολιτικής αστάθειας, άγνωστο γι’ αυτήν μέχρι σήμερα. Αξιωματική αντιπολίτευση, δε, της όποιας κυβέρνησης προκύψει, αναμένεται να είναι το νεοναζιστικό, φιλορωσικό AfD.
Αντίστοιχα στηΓαλλία, το μέλλον της κυβέρνησης Μπαϊρού είναι αβέβαιο, καθώς η επιβίωσή της θα κριθεί από το πόσο πετυχημένα θα μπορέσει ο εκλεκτός του κ. Μακρόν να συγκεράσει τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις του ακροδεξιού κόμματος της Μαρίν Λεπέν με αυτές των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων, οι οποίοι, σε πρώτη φάση, δείχνουν διάθεση ρήξης με την αδιάλλακτη ακροαριστερή «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν Λικ Μελανσόν.
Ομως τόσο για τη Γερμανία όσο και για τη Γαλλία, η κρίση βαθαίνει, σε μια εποχή αυξημένων πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών προκλήσεων και ασφάλειας. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να βρίσκεται σε καθοριστική καμπή, το νέο μέτωπο που έχει ανοίξει στη Μέση Ανατολή να έχει πιάσει στον ύπνο τη γηραιά ήπειρο, που δεν ξέρει τι της ξημερώνει όταν αναλάβει ο νέος Αμερικανός πρόεδρος!
Και, δυστυχώς για την Ευρώπη, η πολιτική αβεβαιότητα στο Βερολίνο θα διαρκέσει μήνες... Οι πρόωρες εκλογές μπορεί να γίνουν στις 23 Φεβρουαρίου, αλλά κυβέρνηση δεν αναμένεται να σχηματιστεί νωρίτερα από τον Μάιο ή στην καλύτερη περίπτωση τον Απρίλιο!
Από την άλλη πλευρά, η Γαλλία θα προσπαθήσει να αποφύγει νέα κυβερνητική κατάρρευση που θα την έφερνε πιο κοντά σε βαθύτερη και πιο επικίνδυνη πολιτικο-οικονομική κρίση.
Πώς μπορεί, όμως, η Ευρώπη να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της κρίσης στις δύο ισχυρότερες οικονομίες της; Ο μόνος τρόπος φαίνεται να είναι η αποδοχή, επιτέλους, των προτάσεων του Μάριο Ντράγκι, ο οποίος στην έκθεσή του υποστηρίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην έκδοση κοινού χρέους, για να χρηματοδοτηθούν επενδύσεις σε ενέργεια και καινοτομία, να γίνει ενοποίηση κεφαλαιαγορών και χρηματαγορών, να υπάρξει βαθύτερη και ουσιαστικότερη οικονομική ενοποίηση και, τέλος, να δημιουργηθεί ένα κοινό ταμείο 100 δισ. ευρώ για την ευρωπαϊκή άμυνα.
Η κρίση σε Γερμανία και Γαλλία θα υποχρεώσει, άραγε, τους Ευρωπαίους ηγέτες να δεχθούν να εφαρμόσουν τα συμπεράσματα της έκθεσης του «Σούπερ Μάριο»;
