Με τον ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται ένα βήμα πριν τη διάσπαση και τον εμφύλιο μεταξύ της αριστερής τάσης και των νεοπροεδρικών να κορυφώνεται, η στάση της Έφης Αχτσιόγλου εγείρει ερωτήματα. Όπως και αυτή του Αλέξη Τσίπρα, του, επί 15 συναπτά έτη, προέδρου που ουσιαστικά ίδρυσε και το κόμμα με τη σημερινή του μορφή.
Στο προσκήνιο κασσελακικοί και ομπρελίστες αναδεικνύουν τη συντροφικότητα που επικρατεί στην αριστερά βγάζοντας τ άπλυτα στην φόρα. Στο παρασκήνιο όμως αυτό που συζητείται είναι το γεγονός πως η Έφη Αχτσιόγλου, η επικεφαλής ουσιαστικά της αντιπολίτευσης στο κόμμα, έχει επιλέξει τη σιωπή.
Πέραν κάποιων παρεμβάσεων με την ομάδα της αποφεύγει να πάρει θέση ανοιχτά με αποτέλεσμα να εκτιμάται πως θα περιμένει τις ευρωεκλογές πριν ανοίξει θέμα για την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί όμως να μείνει απαθής σε όλα όσα γίνονται; Και κατά πόσο θα είναι καλό για την ίδια, σε πολιτικό-εσωκομματικό επίπεδο, ν΄ αρχίσει την εσωκομματική αντιπολίτευση αφού αρχίσει η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ;
Αν επιλέγει την τακτική του… ώριμου φρούτου αναφορικά με την πορεία του Στέφανου Κασσελάκη τότε δίνει την εντύπωση ότι αδιαφορεί για την κατάσταση του κόμματος, την ηγεσία του οποίου διεκδίκησε. Διότι είναι βέβαιο πως όσο περνά ο καιρός τόσο η κατρακύλα θα καταστεί ανεπίστρεπτη.
Αν το σκεπτικό της Έφης Αχτσιόγλου και της ομάδας της είναι να περιμένει τις ευρωεκλογές τότε κινδυνεύει να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανάταξη ενός κόμματος που δεν θα έχει… ψηφοφόρους, ή θα έχει αυτούς που θα παραμείνουν αφού μοιραστούν τα… ιμάτιά του στα κεντροαριστερά και αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην Ομπρέλα πάντως υποστηρίζουν πως αν η Έφη Αχτσιόγλου είχε τοποθετηθεί με σαφήνεια αναφορικά με τον τρόπο που κινείται ο Στέφανος Κασσελάκης υπό την καθοδήγηση του Παύλου Πολάκη, τότε δεν θα υπήρχαν κινήσεις που καταστρατηγούν το καταστατικό, καθώς και ότι η συμπεριφορά των πραιτωριανών και του ίδιου του προέδρου του κόμματος θα ήταν πιο… συγκρατημένη.
Ο… αμέτοχος πρώην
Την ίδια στιγμή πληθαίνουν και οι φωνές στο εσωτερικό του κόμματος που εκφράζουν την απορία τους για την στάση του Αλέξη Τσίπρα. Διότι ναι μεν αποχώρησε από την προεδρία όμως δεν παύει να είναι αυτός που ουσιαστικά το δημιούργησε με τη μορφή που αυτό εμφανίσθηκε στην πολιτική ζωή από το 2009 και μετά.
Επίσης το ερώτημα που τίθεται είναι αν συμφωνεί με όσα γίνονται. Και κυρίως κατά πόσο θα τον ικανοποιήσει μια περαιτέρω πτώση των ποσοστών του κόμματος το οποίο σήμερα «λεηλατείται» από το ΠΑΣΟΚ και κυρίως από το ΚΚΕ.
Θεσμικά κινούμενος επικαλείται τη δικαιολογία πως ο νέος πρόεδρος έχει το δικαίωμα των χειρισμών. Να λαμβάνει αποφάσεις τις οποίες και χρεώνεται. Όμως κατά πόσο ο ίδιος επιθυμεί να διαλυθεί το κόμμα στο οποίο ήταν πρόεδρος επί 15 χρόνια είναι ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί.
Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να διασπαστεί… δύο φορές. Και στο τέλος να τσακώνονται τα στελέχη χωρίς όμως να τους έχουν μείνει ψηφοφόροι.
