Με τον Άδωνι Γεωργιάδη μπορείς να συμφωνείς ή να διαφωνείς. Ουδέτερος δεν μπορεί να είσαι σίγουρα. Και αν κάτι μπορείς να του πιστώσεις είναι ότι είναι ένας πολιτικός που δεν κρύβεται και δίνει καθημερινά «μάχες». Εξαιτίας του παραπάνω, έχει βρεθεί ουκ ολίγες φορές στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης.
Τον άκουσα λοιπόν να δηλώνει εσχάτως και μάλιστα δημοσίως, ότι υπάρχουν κάποιοι που δοξάζονται κρυπτόμενοι στα… δύσκολα, προσθέτοντας: «Γενικά εγώ προτιμώ τους πολιτικούς που μπαίνουν στη φωτιά, τσαλακώνονται, μιλάνε, είναι ανθρώπινοι και δεν είναι κλεισμένοι σε έναν επικοινωνιολόγο που τους λέει "μ’ αυτό μην μπλέξεις, θα χάσεις"». Δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω σε αυτό μαζί του, αν και δεν θα μπω –όπως δεν το έκανε και ο ίδιος ο υπουργός Υγείας– σε ονοματολογία.
Η αλήθεια όμως είναι ότι η ιστορική ατάκα του Γεωργίου Παπανδρέου (κατά άλλους την είπε ο Ηλίας Τσιριμώκος) που αφορούσε τον Γρίβα και το αποτέλεσμα που είχε στις εκλογές όταν πολιτεύτηκε, δεν νομίζω ότι ήταν τυχαία, έστω και εάν το Μαξίμου δεν έδωσε συνέχεια. Επειδή οι ημέρες είναι πονηρές και επειδή αυτό έχει συμβεί και στο παρελθόν, θεωρώ ότι μπορεί μέχρι σήμερα να υπήρχε αυτή η πολυτέλεια και επειδή από το 2025 μπαίνουμε σε μια νέα εποχή, καλό θα είναι, εάν υπάρχουν υπουργοί πολυτελείας ή βουλευτές VIP που τους ενδιαφέρει από τις «μάχες» μόνο να κερδίζουν, επειδή κάποιοι άλλοι ιδρώνουν τη φανέλα, να σκεφτούν εκ νέου κάποια πράγματα. Οχι μόνο γιατί «ψήνεται» ανασχηματισμός, αλλά γιατί εκτός από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και οι πολίτες «βαθμολογούν» συμπεριφορές με τον δικό τους τρόπο. Και τις περισσότερες φορές πιο αυστηρά από τον πρωθυπουργό.
