Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει σημαία, σε αυτή την προεκλογική περίοδο, την αφαίρεση ψήφων από τα μικρότερα κόμματα. Καλεί τους πολίτες να μην τα ψηφίσουν χαρακτηρίζοντας μάλιστα μια τέτοια επιλογή ως χαμένη ψήφο. Το ερώτημα είναι κατά πόσο ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα τον ωφελήσει. Διότι τα μηνύματα των δημοσκοπήσεων δεν είναι θετικά.
Η μάχη στην… ουρά, δηλαδή η μάχη των μικρών κομμάτων που δεν κατάφεραν να πιάσουν το 3% για να μπουν στην Βουλή την 21η Μαΐου είναι μεγάλη. Και δύσκολη. Διότι ναι μεν κόμματα όπως η ΝΙΚΗ και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου εμφανίζονται να πιάνουν το όριο εισόδου στην επόμενη Βουλή, εν τούτοις τα ποσοστά που καταγράφουν είναι τέτοια που δείχνουν πως ουδείς δύναται να αποκλείσει να μείνουν και εκτός.
Ανάλογο πρόβλημα δείχνει να αντιμετωπίζει και ο Κυριάκος Βελόπουλος, που ναι μεν έχει τη δυναμική της εισόδου στη Βουλή που καταγράφηκε στις πρώτες κάλπες, όμως και οι δημοσκόποι εμφανίζονται να διατηρούν επιφυλάξεις. Η μάχη με τη ΝΙΚΗ ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα είναι σκληρή.
Το ζήτημα όμως είναι άλλο. Η αγωνία του Αλέξη Τσίπρα που πασχίζει να αυξήσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ έστω και λίγο για να δείξει στους… συντρόφους (που ακονίζουν τα μαχαίρια ήδη) ότι μπορεί να σπρώξει μπροστά το κόμμα, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι θα αποχωρήσει ακόμη και αν την Κυριακή το βράδυ το ποσοστό έχει μπροστά 1 αντί για δύο (πέσει δηλαδή κάτω από το 20%).
Η στρατηγική του όπως ξεδιπλώνεται ειδικά την τελευταία εβδομάδα επικεντρώνεται στο να πείσει τους ψηφοφόρους της αριστεράς (αλλά και όσους καλοβλέπουν το… ΠΑΣΟΚ) να στηρίξουν τον ίδιο και κατ επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό έριξε στο τραπέζι το αφήγημα της επτακομματικής και οκτακομματικής, σύμφωνα με το οποίο μια τέτοια Βουλή θα είναι… γραφική.
Όμως πως είναι σίγουρος πως όσοι δεν ψηφίσουν τα μικρότερα κόμματα θα στραφούν στον ίδιο. Ο μανδύας της αντισυστημικότητας που φόρεσε δεν πείθει όπως παλαιότερα. Έχει κυβερνήσει, έχει κάνει στροφές και έχει υπαναχωρήσει για να κρατήσει ή στη συνέχεια να διεκδικήσει εκ νέου, την καρέκλα της εξουσίας.
Δεν πείθει όμως και ο μανδύας του δικαιωματισμού. Το να κατηγορείς το Λιμενικό και να διασύρεις τη χώρα βρίσκει θιασώτες σε μια μικρή ομάδα μόνο ανθρώπων που λειτουργούν στη λογική των ανοιχτών συνόρων. Ομάδα περιχαρακωμένη που κινείται γύρω από συγκεκριμένα κινήματα διαμαρτυρίας.
Τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι και αυτή η στρατηγική δεν οδηγεί πουθενά. Αντιθέτως καταγράφουν αύξηση των ποσοστών της ΝΔ που μπορεί να φτάσει μεταξύ 43% και 45% και περαιτέρω πτώση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ που μπορεί να κατευθυνθεί και στο 15%.
Και αυτό με την επιφύλαξη που διατηρούν οι δημοσκόποι ως προς τον αριθμό των κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή. Αρκεί να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι κάνουν λόγο για πεντακομματική ακόμη και για τετρακομματική Βουλή. Χωρίς αυτό το ενδεχόμενο να βοηθάει τον Αλέξη Τσίπρα…
