ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ τα ΄χουν χαμένα. Βλέπουν τις δημοσκοπήσεις όπου το ένα κόμμα συνεχίζει να καταρρέει και το άλλο να παραπαίει αδυνατώντας να προσελκύσει έναν ικανοποιητικό αριθμό ψηφοφόρων και επιλέγουν πάλι την τακτική της συνομωσιολογίας, εκτιμώντας, ίσως, ότι δεν θα επαναληφθεί το στραπάτσο των εθνικών εκλογών.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης και από κοντά και ο Στέφανος Κασσελάκης αναζητούν τρόπους να στήσουν ξανά το αφήγημα κατέρρευσε με το ζήτημα των παρακολουθήσεων. Έτσι δύο κόμματα, το κάθε ένα για τους δικούς του λόγους, ανεβάζουν και πάλι την ίδια παράσταση στο θέατρο που έκλεισε λόγω απουσίας κοινού.
Οι μικρές αλλαγές που επιχειρούνται δεν αλλάζουν το σενάριο. Δεν το κάνουν πιο ελκυστικό. Αντιθέτως. Ζητούν από τους πολίτες να πιστέψουν ότι πολιτικός έστειλε τα λίνκ μέσω των οποίων γίνονταν οι παρακολουθήσεις μέσω του… κινητού του. Του προσωπικού του κινητού. Θύμισαν, πέρνα της άγνοιας που επέδειξαν εκείνες τις καταγγελίες για μεταφορά του Predator με… αεροπλάνο, λες και πρόκειται για βαλίτσες και αποσκευές που μετέφεραν το παράνομο λογισμικό για να… στηθεί αλλού.
Αγνοούν ή κάνουν πως αγνοούν ότι το παράνομο λογισμικό αυτό ακριβώς κάνει. Χρησιμοποιεί για την αποστολή μηνυμάτων διευθύνσεις ή και αριθμούς τηλεφώνων υπαρκτών. Και ναι ας μην κάνουν τους έκπληκτους, μπορεί και το κάνει. Τους το επισήμανε μάλιστα και εκδότης-δημοσιογράφος που πρωτοστατεί στις δήθεν αποκαλύψεις έχοντας εδώ και χρόνια στοχοποιήσει τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του.
Η συνομωσιολογία έχει ένα νόημα. Δεν αφορά την πολιτική ούτε καν την παραπολιτική. Αφορά την προσπάθεια να ρίξουν την μπάλα την εξέδρα. Να στραφεί αλλού η προσοχή έστω και πρόσκαιρα.
Ο Στέφανος Κασσελάκης
Για ποιόν λόγο; Ας πάρουμε για αρχή τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα που δεν λύνονται εύκολα. Το κοστούμι του θεσμικού που φόρεσε με την επιστροφή του από τις ΗΠΑ δεν αλλάζει τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί, διότι δεν διαθέτει πολιτικό λόγο και προτάσεις. Εκτός και αν ο ίδιος και οι συνεργάτες του θεωρούν πρόταση αυτό που είπε για αφορολόγητο 10000 ευρώ για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
Έτσι η… επένδυση στα των παρακολουθήσεων αποτελεί εναλλακτική. Γι΄ αυτό πήγε στον Άρειο Πάγο, γι αυτό σηκώνουν το θέμα τόσο τα μέσα ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα τρολ του διαδικτύου. Αυτά που στηρίζουν Κασσελάκη για να σωθεί το… κόμμα, υβρίζοντας εσωκομματικούς και μη αντιπάλους, ενώ επιδίδονται στο… σπόρ της δολοφονίας χαρακτήρων.
Αποτελεί εναλλακτική και για τις αποκαλύψεις για τα συριζοτρολ που μέσα από την ανωνυμία εξύβρισαν, απείλησαν, σπίλωσαν και δολοφόνησαν χαρακτήρες συνεχίζοντας το έργο τους συμπεριλαμβάνοντας πλέον και την εσωκομματική αντιπολίτευση, όσους δηλαδή επικρίνουν τον Στέφανο Κασσελάκη και την ηγετική του ομάδα.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης
Από την πλευρά του ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο περνά ο καιρός τόσο αγχώνεται. ΟΙ ευρωεκλογές αποτελούν ένα ορόσημο. Αν δεν καταφέρει να περάσει στη δεύτερη θέση με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή την κατάσταση τότε η αμφισβήτηση ίσως πάρει άλλη μορφή στην Χαριλάου Τρικούπη.
Προς το παρόν, στις δημοσκοπήσεις, τσιμπάει κάτι σε ποσοστά όχι όμως τόσο όσο απαιτείται για να αναθαρρήσει το κόμμα. Ούτε και με ανάλογο ρυθμό. Οπότε η επαναφορά του θέματος των παρακολουθήσεων και η… θυματοποίηση είναι μία λύση. Έστω και για… εσωτερική κατανάλωση.
Φάνηκε άλλωστε από την ομιλία του στη Βουλή την Τετάρτη, επιβεβαιώθηκε από το γεγονός ότι επανεμφανίσθηκε την Πέμπτη για να πεί τα ίδια κάνοντας τον υπουργός Επικρατείας Μάκη Βορίδη να μιλήσει για αναπαραγωγή κουτσομπολιών και να πεί τα εξής:
«Με εγκαλέσατε για κουτσομπολιά. Εσείς, πολιτικός αρχηγός όταν έρχεστε και μας λέτε για κάποιον που μπορεί να είναι ο Θανάσης ή ο Γρηγόρης που μπορεί να έστειλε ή να μην έστειλε μηνύματα δεν είναι κουτσομπολιά; Μεγαλύτερη κουτσομπόλα από αυτό που ακούσαμε προηγουμένως εγώ δεν έχω ακούσει. Σπερμολογίες, φήμες και κουτσομπολιά του διαδικτύου είναι αυτά. Ας πάνε στην δικαιοσύνη και να ελεγχθούν».
Σε κάθε περίπτωση και τα δύο κόμματα με τη στάση τους επιβεβαιώνουν ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα σημερινά δεδομένα. Και ότι αδιαφορούν για τη χώρα και τους θεσμούς προκειμένου να διασωθούν ή έστω να κυριαρχήσουν στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Αυτό είναι ίσως το σοβαρότερο πρόβλημα, πολύ περισσότερο την ώρα που αδιαφορούν για την εκ νέου δημιουργία κλίματος τοξικότητας στην πολιτική σκηνή και την κοινωνία…
