Θέλετε από συνήθεια, θέλετε από επαγγελματική συνέπεια, θέλετε επειδή παραμένω αθεράπευτα «πολιτικοποιημένο ον», παρακολούθησα ολόκληρη την συνέντευξη του πρωθυπουργού προς τους -ολίγους και ίσως επιλεκτικά προσκληθέντες- δημοσιογράφους.
του Δημήτρη Καπράνου
Κατ’ αρχάς μερικές παρατηρήσεις. Θα ήταν πολύ καλύτερα εάν εφ’ εξής, οι συνεντεύξεις Τύπου των πρωθυπουργών στην Θεσσαλονίκη να γίνονται παρουσία ενός λογικού αριθμού δημοσιογράφων.
Ας επιλέγονται με αδιάβλητη κλήρωση. Αλλά εκείνο το φαινόμενο των δικών μας χρόνων, τότε που η συνέντευξη διαρκούσε μέχρι και τρεις ώρες, για να βγουν μια-δυο ειδήσεις, πρέπει να σταματήσει.
Βεβαίως και η χθεσινή συνέντευξη, με έπεισε ότι όσο περνούν τα χρόνια, τόσο χάνουν την ισχύ τους οι δυνάμεις του δημοσιογραφικού στρατοπέδου. Πού εκείνες οι εποχές που ψάχναμε τον τρόπο να συντάξουμε ερώτηση η οποία θα έφερνε σε δύσκολη θέση τον εκάστοτε πρωθυπουργό και θα «έβγαζε είδηση».
Ειλικρινά, θεωρούσαμε επιτυχία -και το ίδιο ίσχυε για τους προϊσταμένους μας και τους εκδότες- αν ο ερωτώμενος εκνευριζόταν, αν έκανε και κανένα χαρακτηρισμό για το μέσον το οποίον εκπροσωπούσαμε.
Ήταν «αλλιώτικες» εκείνες οι συνεντεύξεις και ιδιαίτερα οι πιο παλιές, που γίνονταν στην «Ρέμβη», στο πασίγνωστο εστιατόριο της Θεσσαλονίκης που επέλεξε το ΠΑΣΟΚ όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός, εκεί, όπου δημοσιογράφοι και πολιτικοί κάθονταν στα ίδια τραπέζια και η γλώσσα όλων «λυνόταν» πολύ πιο εύκολα…
Κι όταν τελείωνε η συνέντευξη και οι δημοσιογράφοι είχαν πλέον στείλει τις ανταποκρίσεις τους (οι περισσότεροι τηλεφωνικά ή με το πρωτοεμφανιζόμενο τότε «φαξ») έχριζε ο «έκλυτος βίος» στα παρακείμενα «πολιτιστικά κέντρα», τα οποία στις μέρες της ΔΕΘ έκαναν «χρυσές δουλειές». Το ΠΑΣΟΚ ήταν «εδώ» και διασκέδαζε μέχρι τελικής (κυριολεκτικώς) πτώσεως. Και ποιος μπορεί να λησμονήσει την φωτογραφία με τον γλεντζέ υπουργό Βαγγέλη Γιαννόπουλο στο πολιτιστικό κέντρο «Σόδομα», σε στιγμές εκστάσεως, φορώντας έναν…στηθόδεσμο στο κεφάλι!
Δεν ήταν όμως μόνο «γλέντι» οι συνεντεύξεις. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ΔΕΘ κατά την οποία ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν χειρουργημένος στο Λονδίνο και οι «προεδρεύοντες αντιπρόεδροι» Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας έτρεχαν ασθμαίνοντες προκειμένου να δηλώσουν «τούκα πρω» στο βήμα! Ποιος λησμονεί εκείνη την «παγωμένη» συνέντευξη του Κώστα Σημίτη, το 1997, ενώ πριν λίγο η Ελλάς είχε κερδίσει την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004! Μήπως γνώριζε κάτι περισσότερο;
Εκεί, στην συνέντευξη Τύπου ακούστηκε για πρώτη φορά, το 2008, το θέμα «Βατοπαίδι», με το οποίο ολοκλήρωσαν, η τότε αντιπολίτευση και η διαπλοκή την τριλογία της φθοράς και πτώσεως του Καραμανλή (παρακολουθήσεις-ομόλογα-Βατοπαίδι).
Ακολούθησε ο αξέχαστος Γιώργος, το 2009, με το περίφημο «Λεφτά υπάρχουν», που εκστόμισε στο «Βελλίδειο», στην συνέντευξη της ΔΕΘ.
Να σημειώσουμε ότι από τις αρχές του ΄90, ο κρατικός συνδικαλισμός, καθιέρωσε την ΔΕΘ ως ευκαιρία για μια δυναμική παρουσία. Γέμιζαν τα ξενοδοχεία συνδικαλιστές, που έφθαναν για να «οργανώσουν» τα συλλαλητήρια και στέναζαν τα μπουζουξίδικα της παραλίας!
Ολοκληρώνω, επισημαίνοντας ότι μου άρεσε η εικόνα της χθεσινής συνεντεύξεως όσο και το ήπιο ύφος του πρωθυπουργού. Νέα εποχή, νέα ήθη…
