Αν δεν μπορείς να νικήσεις πολεμώντας τίμια, πολέμα άτιμα. Ή βάλε κάποιον τρίτο να πολεμήσει για σένα. Αυτή η μέθοδος δεν είναι απλά δοκιμασμένη, είναι πετυχημένη και ενίοτε αποδοτική ως προς το σκοπό της: τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.
Άλλωστε δια αυτής της μεθόδου, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει ξεφυλλίζοντας το σχετικό εγχειρίδιο «The Mafia manager» όπου εκεί αναλύονται αυτού του τύπου οι πρακτικές, τα «πιστόλια» εκτελούν τους αντιπάλους τους. Και επειδή αλήθεια είναι ότι συμφέρει το λαό, σύμφωνα με τον Λένιν, είναι και ότι συμφέρει αυτούς που ταΐζουν το λαό με ψέματα. Γιατί όπως είχε διδάξει στη θεωρία του ο Αδόλφος το πρώτο βήμα για να αποκτήσεις την εύνοια των μαζών είναι να λες τα πιο ηλίθια και τα πιο χοντρά ψέματα.
Προφανώς όσοι επιδίδονται σε τέτοιας μορφής «αποκαλύψεις» πρέπει να έχουν καλή μνήμη, αλλά ποιος ασχολείται πλέον με τέτοιες λεπτομέρειες; Η «δουλειά» να γίνει και τα υπόλοιπα θα τα βρει η δικαιοσύνη, όπως είχε πει κάποτε για τη σκευωρία της Novartis ο ανακαλύψας το… «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους».
Στην προκειμένη περίπτωση αντιστρέφοντας την ουσία των λεγομένων του Ιρβιν Γιάλομ πως «κάθε άνθρωπος επιλέγει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει», ισχύει ότι κάθε ένας και κάθε μια θα πρέπει να επιλέγει πόσα ψέματα αντέχει ο οργανισμός του να διαβάζει στα πρωτοσέλιδα και στο διαδίκτυο.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που «πουλάει» είναι ο τίτλος και όχι το ρεπορτάζ, αφού ελάχιστοι μπαίνουν στο κόπο να διαβάσουν. Όλοι βλέπουν και από τη στιγμή που μια εφημερίδα αγγίξει μια ιστορία (Νόρμαν Μέιλερ), τα γεγονότα χάνονται για πάντα, ακόμα και για τους πρωταγωνιστές της.
