Μπορεί στα κεντροαριστερά πηγαδάκια να ασχολούνται με το ποιοι παλαιότεροι ή νεότεροι «σύντροφοι» προσεγγίζουν την κυβέρνηση, αλλά φουρτούνα σήκωσε ξανά το ζήτημα της σύμπλευσης με τον ΓΥΡΙΖΑ, που – ω του θαύματος! – χωρίζει πλέον και τους παπανδρεϊκούς, ακριβέστερα τους ΓΑΠικούς.
Η προοπτική μιας προοδευτικής συμμαχίας με τον Τσίπρα διαβλέπω ότι θα ανοίξει χάσμα και αρκετοί σπεύδουν να λάβουν τα μέτρα τους (mind the gap, που θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξονες). Το θέμα ανακινήθηκε από τον Χάρη Καστανίδη, ο οποίος διαμηνύει πλέον ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ και πως η συζήτηση περί προγραμματικών συγκλίσεων εντάσσεται «σε μικροκομματικές σκοπιμότητες».
Το λάδι στη φωτιά όμως το έριξε ο Δημήτρης Ρέππας, που υποστήριξε ότι ο διάλογος του Κινήματος Αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι «αναπόφευκτος, αργά ή γρήγορα» και ότι οι τωρινές συνθήκες καθιστούν το χάσμα μεταξύ τους άκαιρο.
Οι αντιδράσεις δεν άργησαν. Και μεταξύ των διαφωνούντων ο πιο οξύς ήταν ο Σωκράτης Ξυνίδης, που επέπληξε τον Ρέππα για τις προτροπές περί «συνομιλίας μας με τον ΣΥΡΙΖΑ», βάζοντας από την πλευρά του έναν ακόμη όρο: «Να ρωτήσουμε τον κ. Τσίπρα αν είναι ακόμη πολιτικός του φίλος ο κ. Καραμανλής. Θέλω κάτι να δω».
Ακολούθησε δε, το ακόμη πιο ξεκάθαρο «εγώ, πάντως, αντικαταστάτης των… “Καμμένων” στα όνειρα του ΓΥΡΙΖΑ δεν γίνομαι». Αγωνιώ για τη συνέχεια αυτής της σύρραξης, με τη βεβαιότητα ότι η «γραμμή» της Χαριλάου Τρικούπη για αυτόνομη πορεία κερδίζει οπαδούς.
από τον Μικροπολιτικό στα Νέα
