Θα ξεκινήσουμε σήμερα με ερωτήσεις: Είναι ψέματα ότι η ανθρωπότητα έχει περισσότερα από  4 εκ. θύματα από τη covit 19; Είναι ψέματα ότι οι μεταλλάξεις του ιού είναι περισσότερο μεταδοτικές και πλήττουν κυρίως νεότερες ηλικίες; Είναι ψέματα ότι όσοι έχουν εμβολιαστεί –ακόμη κι αν νοσήσουν- μεταδίδουν λιγότερο τον ιό από τους ανεμβολίαστους; Είναι ψέματα ότι το 92,2% των νοσηλευομένων στις ΜΕΘ με κορονοϊό είναι ανεμβολίαστοι;

του Νίκου Γ. Σακελλαρόπουλου

Οι απαντήσεις είναι απλές και μοναδικές: Όχι δεν είναι!

Άρα τι στα κομμάτια διυλίζουμε τον κώνωπα αναφορικά με το αν θα σωθούμε ή όχι; Γιατί δεν τρέχουν όλοι να κάνουν τα εμβόλια και αν ησυχάσουν; Γιατί η ανοησία κι η ηλιθιότητα νικούν τη λογική; Μήπως οι επελάσεις των ηλιθίων καθίστανται πλέον αδελφές του ιού κι εξίσου επικίνδυνες μ’ αυτόν; Επιπλέον, μετά από ενάμιση χρόνο πανδημίας και εκατομμυρίων νεκρών παγκοσμίως, είναι σαφές πια ότι δεν είναι ευθύνη της κυβέρνησης να πείσει έναν πολίτη ότι πρέπει ν’ ακούει και να εμπιστεύεται την επιστήμη!

Άκουγα προχθές τις ατομικιστικές κι εγωιστικές απόψεις δυο σεφ που συχνά πυκνά σουλατσάρουν στα τηλεοπτικά κανάλια ακόμη και με τις ιδιότητές τους ως επιχειρηματίες. Ο ένας έλεγε ότι στο μαγαζί του δεν μπορεί να υποχρεώσει το προσωπικό του να είναι εμβολιασμένο, ούτε τα μαγαζιά μπορούν να έχουν άλλους χώρους για εμβολιασμένους κι άλλους για ανεμβολίαστους. Ο άλλος έλεγε περίπου τα ίδια κι ότι δεν θέλει να είναι εκείνος που θα διαχωρίζει εμβολιασμένους κι ανεμβολίαστους επειδή είναι αντισυνταγματικό! Μπα; Στο άλλο μαγαζί που δούλευε και υπήρχε «πόρτα» και αποκλεισμός εισόδου σε πρόσωπα που δεν ήταν αρεστά στον πορτιέρη, δεν ήταν αντισυνταγματικό;

Είναι σαφές ότι στην εστίαση δεν μπορεί οι επιχειρηματίες να θέλουν και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Οφείλουν να βάλουν στα καταστήματά τους ΜΟΝΟ εκείνους από τους οποίους δεν κινδυνεύει η κοινωνία. Να βάλουν ΜΟΝΟ όσους σέβονται την κοινωνία.

Δυστυχώς δεν το πράττουν μη τυχόν και χάσουν κανένα κουβέρ. Εξ ου και στα social media φούντωσε ένα ρεύμα περί μη επίσκεψης σε συγκεκριμένα γαστρονομικά στέκια.

Από τούτη τη στήλη και σε ανύποπτο χρόνο είχαμε εκφράσει την αναγκαιότητα υποχρεωτικού εμβολιασμού, κυρίως σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά εργασίας. Είναι δυνατόν, επί παραδείγματι, να είναι ανεμβολίαστος ο γιατρός, ο νοσοκόμος, ο εστιάτορας, ο ξενοδοχοϋπάλληλος, ο οδηγός Μέσου μεταφοράς επιβατών, ο καθηγητής;

Θα πει κάποιος: Τι να κάνει ο επιχειρηματίας της εστίασης όταν ο υπάλληλός του αρνείται να εμβολιαστεί επειδή πιστεύει ότι θα του χώσουν τσιπάκι ή θα βγάλει ουρά; Η απάντηση πάλι είναι απλή: Του δίνει προθεσμία χρόνου να το πράξει, διαφορετικά δεν θα μπορεί να εργάζεται σε μια επιχείρηση που τηρεί κανόνες προς όφελος της κοινωνίας.

Υπάρχει κι άλλος τρόπος: Μια μικρή αύξηση μισθού στους εμβολιασμένους. Ή ένα εφάπαξ μπόνους που θα το καταβάλλει η επιχείρηση αφού είναι βέβαιο ότι θα το εξαργυρώσει μέσω της πελατείας που θ’ αυξηθεί.

Η κοινωνία λοιπόν πρέπει να δώσει απαντήσεις. Δεν είναι θέμα απαγορεύσεων. Είναι θέμα αυτοσυντήρησης. Μπαίνεις σε μια ταβέρνα, ρωτάς, είστε εμβολιασμένοι; Αν σου απαντήσουν «όχι» ή σου λένε «μα και σου και παραμύθια φούρναρης», τότε τους λες ευχαριστώ θα πάω στο άλλο μαγαζί που είναι εμβολιασμένοι και δέχονται ΜΟΝΟ εμβολιασμένους…. Ρωτάς, δέχεστε ανεμβολίαστους; Αν σου πούνε «ναι», κάνεις μεταβολή και φεύγεις… Απλά πράγματα που γίνονται και μέσω τηλεφώνου. Έτσι, τελειώνουμε και με τους κουτοπόνηρους σεφ και επιχειρηματίες.

Έχουμε αλήθεια κατανοήσει ότι κάνουμε τεράστιο θέμα την ελευθερία του κάθε Πετράκου να τραγουδά σε κατάμεστο σκυλάδικο χωρίς στοιχειώδεις προφυλάξεις με τα σάλια και τις ανάσες να διασπείρονται εδώ κι εκεί, ως ριπές θανάτου;  Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μας σέρνουν σε ένα ανούσιο διάλογο ο κάθε τηλεοπτικός σαλτιμπάγκος που εξαργυρώνει επιχειρηματικά την δημοσιότητά του και θεωρεί ότι επηρεάζει την κοινωνία;  Έχετε δει τι κατάρες έχει ακούσει ο Κιάμος που τόλμησε (προς τιμή του) να βγει και να πει ότι στο κατάστημα που άδει θα μπαίνουν ΜΟΝΟ εμβολιασμένοι;

Έχουν καταλάβει κάποιοι ότι δεν απέχουμε πολύ από ένα τέταρτο κύμα πανδημίας που θα σαρώσει ΜΟΝΟ τους ανεμβολίαστους αλλά θα το πληρώσουν κι όλοι οι άλλοι παντοιοτρόπως; Είναι δημοκρατία αυτό ή αναισθησία και ξεδιαντροπιά; Και πού είναι η κοινωνική ευθύνη; Και πόσο θα μπορούν να ξερνούν ριπές θανάτου χωρίς συνέπειες;

Να τελειώνουμε, τα πράγματα δυσκολεύουν πάλι και πολύ!