Σε πρόσφατη ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι «έχουμε πέσει χαμηλά», αναφερόμενος (ασεβώς) στον αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για τον οποίον είπε ότι «έταζε φθηνά αυτοκίνητα». Αφού θυμίσουμε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο εκείνη προπονείτο εντατικά ως μαθητής στις καταλήψεις, ώστε μετά από τρεις δεκαετίες με την εμπειρία που απέκτησε να προτείνει την εισαγωγή στα πανεπιστήμια με «λευκή κόλλα», βούτηξε με φόρα στα χαμηλά: πολύ χαμηλά, τόσο που έπιασε πάτο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται με επιτιμητικό ύφος στον πρώην πρωθυπουργό προκειμένου να πλήξει τον νυν. Ο κατήφορος του «έλα με φόρα» προέδρου ξεκίνησε με την «αποστασία», πέρασε στο «καλύτερα παπάκι παρά με Μητσοτάκη» και συνεχίστηκε με το αντίστοιχο των πολιτικών του επιχειρημάτων ευτελές χιούμορ... «καλύτερα σφηνάκι παρά τον Μητσοτάκη». Αναμφίβολα οι φανατικοί οπαδοί του ερχόμενου με φόρα χιουμορίστα-πολιτικού το βρήκαν αστείο.
Το αστείο, όμως, στην προκειμένη περίπτωση, για κάθε σκεπτόμενο αριστερό ψηφοφόρο είναι ότι ένας υποτίθεται προοδευτικός πολιτικός, με σύγχρονες ιδέες και προτάσεις για το μέλλον, σκαλίζει το παρελθόν ώστε υποδυόμενος τον Ανδρέα και τοποθετώντας απέναντί του τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να ταξιδέψει το εκλογικό σώμα με τη μηχανή του χρόνου στη δεκαετία του ’90. Αυτή είναι η αστεία πλευρά του Αλέξη Τσίπρα. Γιατί υπάρχει και η τραγική: αυτή που τον βρίσκει πιο χαμηλά και από τη Λόλα.
