Οι χθεσινές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη Τσίπρα να ανακοινώνει την παραίτησή του από την προεδρία του κόμματος, δηλώνοντας παράλληλα ότι δεν θα είναι υποψήφιος στη διαδικασία εκλογής νέας ηγεσίας, δεν ήταν μόνον το αποτέλεσμα μια ακόμη συντριπτικής ήττας που υπέστη σε εκλογές.
Ήταν κυρίως το αποτέλεσμα μιας βαριάς ήττας στη συνείδηση της κοινωνίας και των πολιτών, που διογκώθηκε τα τελευταία χρόνια των κρίσεων, με τον ΣΥΡΙΖΑ να «μοιράζει» τοξικότητα και διχασμό αντί για προτάσεις και σοβαρότητα και κορυφώθηκε κατά την προεκλογική περίοδο, οπότε και η μόνιμη επωδός του ήταν η επίθεση στο δήθεν καθεστώς Μητσοτάκη, για να καταλήξει ότι του φταίνε οι ψηφοφόροι που δεν ήξεραν τι έκαναν στην κάλπη.
Αντίστοιχα στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να «έφταιξε» κανείς για τα χρόνια διακυβέρνησής του που «μετρούν» ανάμεσα σε άλλα ένα αχρείαστο μνημόνιο και επίθεση στη μεσαία τάξη, αφού δεν υπήρξε παραδοχή λαθών, αυτοκριτική και αλλαγή στάσης. Αυτό δεν έγινε ούτε μετά την ήττα του 2019, ούτε μετά την ήττα του Μαϊου.
Δεν έγινε ούτε χθες από τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μίλησε μεν γενικά για λάθη, αλλά δεν ανέφερε κανένα. Και είναι η πρώτη φορά που ένας ηγέτης παραιτείται υμνώντας το έργο του, το οποίο καταδικάστηκε. Προφανώς φταίνε ξανά οι πολίτες που δεν κατάλαβαν.
Σε κάθε περίπτωση, με τις χθεσινές εξελίξεις κλείνει ένας κύκλος. Αναμένεται ο νέος ΣΥΡΙΖΑ -που είπε και ο Αλέξης Τσίπρας- για τον οποίο όλοι ελπίζουν να μην μοιάζει με τον παλιό, που συνδέθηκε με τον διχασμό, την τοξικότητα, την άρνηση, καθώς η δημοκρατία, η δημόσια ζωή και η Βουλή έχουν ανάγκη από κόμματα που ενώνουν τους πολίτες, προσφέροντας λύσεις στα προβλήματά τους.
