Με ένα λαϊκίστικο επιχείρημα βασισμένο στα αμερικανικά κοινοβουλευτικά ήθη, προσπάθησε ο Παναγιώτης Δουδωνής να πείσει γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρέπει να έχει και τρίτη θητεία ως πρωθυπουργός. Η συζήτηση ξεκίνησε με βάση τα όσα λέγονται περί της αλλαγής του εκλογικού νόμου, όπου ο κύριος Δουδωνής τάχθηκε εναντίον. Τάχθηκε υπέρ όμως, στο να αλλάξει ο περιορισμός των bonus εδρών, ούτως ώστε να μπορούν να πηγαίνουν και σε συνασπισμούς κομμάτων, πράγμα που αυτή τη στιγμή ο εκλογικός νόμος το απαγορεύει. Αν κάτι βολεύει το ΠΑΣΟΚ, είναι καλό. Αν δεν το βολεύει, στο πυρ το εξώτερον. Ο κύριος Δουδωνής συνέχισε λέγοντας ότι «όταν ο Τζορτζ Ουάσινγκτον (σ.σ. ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ, 1789) ίδρυσε τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν επεδίωξε 3η θητεία. Ο κύριος Μητσοτάκης, θεωρεί ότι είναι πιο σημαντικός από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον και επιδιώκει 3η θητεία, όπως δήλωσε. Ε, θα υποστεί τις συνέπειες του πράγματος». Στο σχόλιο του δημοσιογράφου, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε πράγματι 3η θητεία ως πρωθυπουργός, ο κύριος Δουδωνής είπε ότι «ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε τρίτη θητεία, γιατί ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου» Σημαντικότερος ο Ανδρέας Παπανδρέου από τον Τζορτζ Ουάσινγκτον, δηλαδή. Και μετά αναρωτιούνται γιατί δεν τους παίρνει κανείς στα σοβαρά.
Όποιος λαϊκίζει, αυτά παθαίνει
Προσπερνώντας την αστεία δικαιολογία για την υπεροχή του Ανδρέα Παπανδρέου ως προς τον Τζορτζ Ουάσιγκτον, αξίζει να σταθεί κανείς και στο συγκεκριμένο όριο των δυο θητειών που υπάρχει στις ΗΠΑ. Αυτό έγινε, διότι η ίδια η αμερικανική επανάσταση και η ανεξαρτησία από τη Μεγάλη Βρετανία, δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να αποκτήσει ηγέτιδα τάξη (ruling class) αντίστοιχη με τους ευγενείς της Μεγάλης Βρετανίας. Ήταν κάτι το οποίο βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τα ιδεώδη πίσω από την ίδια την αμερικανική επανάσταση, όπου μια αποικία διακήρυξε την ανεξαρτησία της, κόντρα σε βασιλείς και ευγενείς - που ήταν η νόρμα σε όλη την Ευρώπη τότε. Πάντως, μέχρι και το 1951 -όπου και ψηφίστηκε η 22η Τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ, που πλέον το απαγορεύει- ο συγκεκριμένος περιορισμός είχε εθιμικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, ο Φρανκλίνος Ρούσβελτ εξελέγη τέσσερις φορές (1933 - 1945). Από όλο αυτό, εμείς κρατάμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου του «Τσοβόλα, δωσ' τα όλα», του υπερδανεισμού και της καταχρέωσης της χώρας, είναι σημαντικότερος από τους «πατέρες του έθνους» των Ηνωμένων Πολιτειών. Όποιος λαϊκίζει, αυτά παθαίνει: καταντά γραφικός, παγιδευμένος από το ίδιο του το λαϊκιστικό επιχείρημα.
