Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επανήλθε. Άφησε τις «καρδούλες» και το light προεκλογικό προφίλ και έδειξε πως τα πράγματα είναι… αλλιώς. Η παρουσία της στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής αλλά και τα όσα «έσυρε» στους δημοσιογράφους δείχνουν ότι τίποτε δεν αλλάζει. Τουλάχιστον όχι δραματικά…
Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας έκανε μια προεκλογική εκστρατεία βασισμένη σε ένα προφίλ που δεν μας είχε συνηθίσει. Οι «καρδούλες» έγιναν σήμα κατατεθέν και ίσως να αποτελούν και έναν από τους λόγους που την οδήγησαν στη Βουλή. Βέβαια στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων προκλήθηκαν κάποιες… εντάσεις. Ειδικά όταν άλλαξε τη σειρά στη λίστα των υποψηφίων βουλευτών του κόμματός της.
Ακολούθησαν οι δύο διαγραφές βουλευτών που η ίδια είχε επιλέξει να ενταχθούν στην Κοινοβουλευτική της Ομάδα βάζοντάς τους μπροστά στη λίστα. Και πάλι όμως δεν είχε αντιδράσεις ανάλογες με αυτές στο παρελθόν, ειδικά όταν ήταν πρόεδρος της Βουλής στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου.
Στην εξεταστική επιτροπή όμως επανήλθε. Επιτέθηκε στον πρόεδρο της επιτροπής βουλευτή της Ν.Δ, Δημήτρη Μαρκόπουλο, επιτέθηκε στον πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλα (αυτός βρέθηκε στην πορεία των πυρών της εξ αποστάσεως, δεν μετέχει στην επιτροπή), κατηγόρησε ακόμη και τον πρωθυπουργό.
Γιατί; Μα διότι τέθηκε θέμα ασυμβίβαστου ως προς τη συμμετοχή της δεδομένου ότι ως δικηγόρος εμπλέκεται στην υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών. Και το νομικό συμβούλιο απεφάνθη, απλώς η γνωμοδότηση δεν άρεσε στην πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας. Είπε πολλά, κατηγόρησε τους πάντες και φυσικά είδε πίσω από αυτήν την εξέλιξη κυβερνητικό… δάκτυλο.
Και αφού έκανε ό,τι έκανε στην επιτροπή πήγε και μια βόλτα τους δημοσιογράφους για τη σχετική… περιποίηση. Βέβαια, οι περισσότεροι τη θυμούνται από την περίοδο που ήταν πρόεδρος και ίσως δεν παρεξηγήθηκαν. Παρ' όλα αυτά τους κατηγόρησε ότι «έπαιξαν» το παιχνίδι όσων (δεν είπε ποιων) την ήθελαν εκτός της επιτροπής.
Είπε στους δημοσιογράφους ότι αυτό που κάνουν είναι «χυδαίο» και συνέχισε: «Δεν είμαι αναίσθητη. Χτυπήστε εμένα. Παίξατε το παιχνίδι τους».
Είπαμε, καλές οι καρδούλες, αλλά η Ζωή είναι και αλλιώς…
