Η πρόσφατη έρευνα που αφορά το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο των πολιτών που επιθυμούν ή αρνούνται να εμβολιαστούν, αλλά και οι πολιτικές προτιμήσεις τους, επιβεβαιώνει την υποψία ότι οι όροι «πρόοδος» και «συντήρηση» δεν αποτυπώνουν με ακρίβεια το ιδεολογικοπολιτικό στίγμα των πολιτικών κομμάτων.
Στα κατ’ ευφημισμό «προοδευτικά» κόμματα, εν προκειμένω της Αριστεράς και της Κομμουνιστικής Αριστεράς, συναντά κανείς τους «αρνητές» των εμβολίων. Εκεί διασταυρώνεται και το αναχρονιστικό, θρησκόληπτο και ξενοφοβικό κομμάτι της Δεξιάς. Εν αντιθέσει με τη Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ όπου τα ποσοστά των «αρνητών» είναι μικρά.
Το κόμμα του Βελόπουλου συγκεντρώνει υψηλά πόσοστά μεταξύ των αρνητών, ενώ υψηλά ποσοστά συγκεντρώνει το «Κίνημα» του σκοταδισμού μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του ΜέΡΑ 25. Στη Νέα Δημοκρατία και στο ΚΙΝΑΛ αντιστρόφως η πλειονότητα των ψηφοφόρων τους είναι υπέρ του εμβολίου.
Σημαντικό είναι ότι το «μπλοκ» των οπισθοδρομικών κατά τα άλλα «προοδευτικών», διακρίνεται από κοινωνικές προκαταλήψεις, έλλειψη μόρφωσης και στερεότυπα που οφείλονται κατά κύριο λόγο στην κοινωνική και οικονομική τους θέση. Σ’ αυτό το σημείο είναι εμφανές ότι την πρωτοπορία στην πρόοδο την έχει η μεσαία τάξη.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι οι ψηφοφόροι της μεσαίας τάξης, που ανήκουν στην συντριπτική τους πλειονότητα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΚΙΝΑΛ, τάσσονται με την επιστήμη. Εν αντιθέσει με τους ψηφοφόρους της Άκρας Δεξιάς που δηλώνουν «αρνητές», αλλά και τη μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του Βαρουφάκη που έχουν παρόμοιες ή και ταυτόσημες αντιλήψεις επί του θέματος.
Εν ολίγοις το εμβόλιο αποκαλύπτει τις παραγματικές πολιτικές ταυτότητες των κομμάτων και απομυθοποιεί σε μεγάλο βαθμό το δήθεν «πλεονέκτημα» της Αριστεράς επί της προόδου.
Easy Writer
