Υπό το βάρος της δημοσκοπικής καθίζησης του ΣΥΡΙΖΑ και της αδυναμίας του κόμματος να κερδίσει το στοίχημα του προσεταιρισμού των ψηφοφόρων που συγκροτούν την κοινωνική βάση της μεσαίας τάξης, ο Αλέξης Τσίπρας αναζητά σωσίβιο σωτηρίας στην τακτική της ακραίας πόλωσης και της ασύμμετρης αντιπολιτευτικής πρακτικής, προκειμένου να σώσει οτιδήποτε, αν σώζεται, σε επίπεδο εκλογικών συσχετισμών με τη Νέα Δημοκρατία.
Μπορεί περιστασιακά να πατάει σε δύο επικοινωνιακές «βάρκες», καθώς δέχεται πιέσεις και από το εσωτερικό του κόμματος να μη μετατρέψει τη «δημαγωγία» σε προμετωπίδα του αντιπολιτευτικού λόγου της Αριστερός, ωστόσο σε στρατηγικό επίπεδο η μετριοπάθεια δεν αποφέρει εκλογικούς καρπούς. Ως εκ τούτου, στο στενό του περιβάλλον υπερτερεί η θέση της ανελέητης επιθετικότητας εναντίον του Κ. Μητσοτάκη, ακόμα και αν δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις σε βάρος του.
Η επιλογή της Κουμουνδούρου, παρά το γεγονός πως υπάρχουν και φωνές που δεν συμφωνούν με αυτή την πρακτική, είναι, όπως γράφει ο Γιώργος Κατσίγιαννης στα “Παραπολιτικά”, η υιοθέτηση μιας «προπαγάνδας ολοκληρωτισμού» εναντίον του Κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ., βασισμένης στο δόγμα της «οικογενειακής ευθύνης», της κακόβουλης εργαλειοποίησης γεγονότων που συγκλονίζουν την κοινή γνώμη ή της συντονισμένης διασποράς fake news στη δημόσια σφαίρα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Οσοι ενδεχομένως διαφωνούν με όλη αυτή την επικοινωνιακή πρακτική, όπως ο Ευκλ. Τσακαλώτος ή ο Πάνος Σκουρλέτης, που κατά καιρούς έχουν στηλιτεύσει τα φαινόμενα «νεοαυριανισμού», τα οποία μολύνουν το ήθος και το ύφος της Αριστεράς, στην παρούσα φάση τηρούν σιγήν ιχθύος. Ενδεχομένως αυτό να αποτελεί μέρος της εσωκομματικής τους στρατηγικής για την επόμενη ημέρα, καθώς όσες φορές τοποθετήθηκαν αρνητικά σε τέτοιου είδους αντιπολιτευτικές δράσεις βρέθηκαν αντιμέτωποι με απειλές και εκφοβιστικά μηνύματα από τους «πραιτωριανούς» του Αλ. Τσίπρα. Από τον Π. Πολάκη μέχρι την αδελφή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Ζ. Τσίπρα, η οποία, όταν ο Ευκλ. Τσακαλώτος διαφώνησε με τον χαρακτηρισμό «πολιτικός απατεώνας» που απέδωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στον πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη, του απάντησε με αιχμηρό ύφος πως, «αν διαφωνεί με αυτήν τη γραμμή, να πάει στο σπίτι του».
«ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ»
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Γιώργου Κατσίγιαννη στα “Παραπολιτικά”, ένας επιπλέον λόγος που ο Αλ. Τσίπρας αναγκάζεται να παίξει στο πεδίο της «ασύμμετρης αντιπολίτευσης» έχει να κάνει με το γεγονός ότι, στην προσπάθειά του να κερδίσει τους «υγιώς σκεπτόμενους» δημοκρατικούς πολίτες της Κεντροαριστεράς, κινδυνεύει να χάσει τον σκληρό πυρήνα των αντιδραστικών ψηφοφόρων του κόμματος, που αποτελούν και τη συμπαγή βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, τους θιασώτες του πολακισμού, οι οποίοι την εποχή της πανδημίας καταγράφονται στον εκλογικό χάρτη των αρνητών του εμβολιασμού ή ακόμα και της ύπαρξης της ίδιας της νόσου.
Το γεγονός ότι όλοι αυτοί μπορεί να αυτομολήσουν στις εκλογές σε άλλα κομματικά στρατόπεδα με σαφή αντιεμβολιαστικό πρόσημο είναι κάτι που προβληματίζει σοβαρά τον Αλ. Τσίπρα, ειδικά όταν διαπιστώνει πως το κενό της φυγής τους δεν αναπληρώνεται από πολίτες που υπερασπίζονται την τήρηση των μέτρων, σέβονται τις απόψεις των επιστημόνων και δεν αντιμετωπίζουν με θεωρίες συνωμοσίας το εμβολιαστικό πρόγραμμα της Πολιτείας.
Κοντολογίς, ο Αλ. Τσίπρας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δεν θέλει να δείξει πως βρίσκεται απέναντι από το «κίνημα των αντιεμβολιαστών», καθώς υπολογίζει πως η στάση τους, η οποία του θυμίζει τις αλήστου μνήμης εποχές των «Αγανακτισμένων» του Συντάγματος κατά των μνημονίων, μπορεί να πυροδοτήσει ευρύτερες κοινωνικές εκρήξεις, που θα τον ευνοήσουν, αν και ο ίδιος χειριστεί με τη δέουσα επικοινωνιακή δεξιο-τεχνία τον σαματά που θα προ-καλέσουν.
Η μακρά λίστα των ακραίων και αβάσιμων αντιπολιτευτικών ισχυρισμών του Αλ. Τσίπρα συνήθως ετεροκαθορίζεται από τα περίφημα «τρολ» του Διαδικτύου, τα οποία δίνουν κάθε τόσο τα ρέστα τους με προβοκάτσιες και fake news. Και ο Αλ. Τσίπρας λειτουργεί ως «δημόσιος φορέας» και αναμεταδότης τους.
