Το 1969 έκανε θραύση μια ακόμη ταινία με πρωταγωνιστή τον Νίκο Ξανθόπουλο. Ο τίτλος αυτής «Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου» και ο πρωταγωνιστής –ένας λαϊκός τραγουδιστής– προσπαθεί να βρει τον πατέρα του ταξιδεύοντας από πόλη σε πόλη στην Τουρκία. Το 2023 ο Στέφανος Κασσελάκης, υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει πως «το ξερίζωμα είναι μέρος της ζωής μου».
Ίδιος τίτλος, άλλες ιστορίες. Καμία σχέση η μία με την άλλη. Η πρώτη αφηγείται την προσφυγιά μαζί με την ταινία με πρωταγωνιστή επίσης τον Νίκο Ξανθόπουλο, με τίτλο «Η ξεριζωμένη γενιά». Η άλλη ιστορία αφορά στο πώς ένα παιδί εύπορης οικογένειας βρέθηκε στην Αμερική, σπούδασε σε ιδιωτικά πανεπιστήμια –για τα οποία δηλώνει πως δεν πρέπει να ιδρυθούν στην Ελλάδα– έπιασε δουλειά στην Goldman Sachs και έγινε «εφοπλιστής» (κατά τον ίδιο διαχειριστής εταιρείας με πλοία και επιχειρηματίας).
Μόνο που στο πλαίσιο της υποψηφιότητάς του για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει διαρκώς ξεριζωμένος, καθώς και ότι την οικογένειά του τη χτύπησε το… παραδικαστικό –χωρίς όμως να αποσαφηνίζει τι εννοεί και πώς βρέθηκαν η μητέρα του καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο που σπούδαζε και ο πατέρας του με εταιρεία στις ΗΠΑ– σημειώνοντας μάλιστα ότι «είναι η ιστορία της ζωής μου να είμαι άνθρωπος μεταξύ χωρών, πόλεων, ηπείρων» αφού «το ξερίζωμα είναι μέρος της ζωής μου».
Αυτά τα είπε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο Πάτρας» προτρέποντας τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία της Κυριακής για την ανάδειξη προέδρου, τονίζοντας πως «η ζωή τους είναι στα χέρια τους. Πώς πρέπει να ψηφίσουν όσοι δεν είναι ικανοποιημένοι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τη συμπεριφορά των δήθεν προοδευτικών δυνάμεων προς τον Αλέξη Τσίπρα».
Επανέλαβε πάντως και τα περί επιθέσεων που δέχεται υποστηρίζοντας πως «φοβούνται πως θα τους χαλάσω τη σούπα. Δεν γίνεται να φεύγουν οι νέες ψυχές στο εξωτερικό, να κάνουν εκεί οικογένειες και να μην ξαναγυρίζουν. Είμαστε μια χώρα με 300 δισ. χρέος, με παθογένειες που δεν έχουν λυθεί, με τη Δικαιοσύνη να βρίσκεται στην 27η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και μετά τι γίνεται; Έρχεται μια παγκόσμια οικονομική ύφεση και η Ελλάδα τι θα κάνει; Πού θα είναι οι νέοι; Τι άλλοι τομείς θα υπάρχουν; Τι κοινωνικό δίκτυο θα υπάρχει με όλες τις ιδιωτικοποιήσεις που θα γίνουν; Πρέπει να σκεφτόμαστε 5 και 10 χρόνια μπροστά. Δεν είμαστε σε στέρεη βάση στην Ελλάδα».
