Επειτα από τον χαμό που έγινε σχετικά με τη συνέντευξη της γιαγιάς του Στέφανου Κασσελάκη στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα στον ΑΝΤ1, η οποία τελικά ήταν γιαγιά αλλά όχι γιαγιά του, θυμήθηκα και σας προτείνω το μυθιστόρημα του Φρέντρικ Μπάκμαν «Η γιαγιά μου σας χαιρετά και σας ζητάει συγγνώμη» (εκδ. Κέδρος, 2017). Η γιαγιά της Eλσας είναι 77 χρόνων και όλοι τη θεωρούν εντελώς παλαβή. Ολοι εκτός από την Ελσα, η οποία είναι σίγουρη πως η γιαγιά της είναι μια ιδιοφυΐα, αλλά και η μοναδική φίλη της Ελσας. Τα βράδια η Ελσα βρίσκει καταφύγιο στις ιστορίες που πλάθει η γιαγιά της για τα έξι φανταστικά βασίλεια, εκεί όπου κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να συμπεριφέρεται φυσιολογικά. Ολα αυτά σταματούν ξαφνικά, όταν η γιαγιά πεθαίνει...
Μια λογική άρνηση
Τα παλιά χρόνια, όταν ο Στέφανος Κασσελάκης ήταν στην ξενιτιά και αρθρογραφούσε στον «Εθνικό Κήρυκα», θεωρούσε ότι τα debates μεταξύ πολιτικών «προορίζονται για τη σύγκριση των προσωπικοτήτων τους» και «δεν είναι τυχαίο που τα λεγόμενα “one liners” έχουν κρίνει αναμετρήσεις», καθώς «φανερώνουν τις διαφορές στο χαρακτήρα και τις απόψεις των υποψηφίων, ώστε να πάρουν οι πολίτες τις σωστές αποφάσεις». Μάλλον για αυτό τώρα αρνείται πεισματικά να κάνει debate με την αντίπαλό του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της προσεχούς Κυριακής Eφη Αχτσιόγλου. Και για να είμαστε και ειλικρινείς: Είναι λογικό να αρνείται ο Στέφανος Κασσελάκης. Αναγνωρίζει πλήρως ότι υπερισχύει η εικόνα του έναντι των πολιτικών θέσεων και τοποθετήσεών του.
Μοναδικό φαινόμενο
Ο Κασσελάκης θα κερδίσει την Κυριακή, ακόμα και αν αναστηθεί η κανονική γιαγιά του και πει στον Λιάγκα ότι ο εγγονός της της έδινε σταυρωμένο ψηφοδέλτιο Ν.Δ. επί Σαμαρά. Ακόμα κι αν η Ν.Δ. βγάλει στη φόρα ενεργή συνδρομή μέλους για το 2023. Ακόμα και αν διαρρεύσει έγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας ότι οι ΗΠΑ τον έστησαν και τον φύτεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και αν βγει ο ίδιος ο Τσίπρας και δηλώσει υπερηφάνως ότι την καμπάνια την πλήρωσαν ο Βαρδινογιάννης και το Ιδρυμα Νιάρχος. Ο Κασσελάκης θα βγει νικητής της αναμέτρησης διότι αυτοί που τον ψηφίζουν αδιαφορούν για το ποιος είναι, για το τι πιστεύει, ακόμα και για την εντιμότητα ή την (όποια) πολιτική ικανότητά του. Θα τον κάνουν πρόεδρο διότι πείστηκαν ότι μπορεί να ρίξει τον Μητσοτάκη και ότι θα ξαναδούν σύντομα καρέκλες εξουσίας. Ετσι, γινόμαστε μάρτυρες ενός μοναδικού φαινομένου: της πλήρους και τέλειας ταύτισης του αμοραλισμού υποψηφίου και ψηφοφόρων.
