Επειδή ήμουνα νιος και μεγάλωσα, θυμάμαι που μια ζωή όταν είχε κακοκαιρία πέραν του φυσιολογικού, ο κρατικός μηχανισμός ήταν ανεπαρκής κι η λαϊκή αγανάκτηση – υποδαυλισμένη κι από άσχετους –προβοκάτορες τηλεπεριγραφείς, έφτανε στην κατακόρυφο. Θυμάμαι τουλάχιστον 40 χρόνια αγανάκτησης σε κάθε καταιγίδα, χιονιά, καύσωνα και πυρκαγιά. Κράτος ανεπαρκές αν και καλοπληρωμένο μα και ατομική ευθύνη ανύπαρκτη. Κι έτσι γυρίζουμε στα ίδια και στα ίδια. Με την εκάστοτε κυβέρνηση να καταγγέλλεται από την αντιπολίτευσή της και όλοι μαζί να χαϊδεύουν ή να αθωώνουν την ανευθυνότητα των πολιτών.
Πού πας ρε Καραμήτρο χωρίς αλυσίδες; Πού πας ρε άνθρωπε να περάσεις μέσα από το ρέμα που κατεβάζει παπάδες; Πού;
Ανασύρω τίτλους εφημερίδων από το αρχείο για την κλειστή επί ημέρες εθνική οδό, επί ΠαΣοΚ, το 2004: «Γολγοθάς οχτώ ωρών για τους οδηγούς στην εθνική οδό Αθηνών – Λαμίας», «ο κόσμος παγώνει κι ο Ανδρέας με τη Μιμή ζεσταίνονται…», «Κράτος φονιάς». Κι από κοντά τότε οι δημοσιογράφοι –δημόσιοι κατήγοροι των τηλεοράσεων. Η δε ΝΔ έβγαζε καταγγελτικές ανακοινώσεις που ανέφεραν ότι «Μια προαναγγελθείσα κακοκαιρία – και μάλιστα όχι τόσο έντονη – αποδείχτηκε αρκετή για να αναδειχθεί και πάλι η ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού. Τα ερωτήματα είναι αυτονόητα: Ποιος φταίει που μια προαναγγελθείσα χιονόπτωση έγινε αιτία να κλείσει ο βασικότερος δρόμος της χώρας που συνδέει τη βόρειο και τη νότιο Ελλάδα;… η απάντηση είναι μία λέξη. Ανικανότητα». Τότε δεν υπήρχαν social media και γλίτωσε ο Ανδρέας μόλις βγήκε ο ήλιος…
Σήμερα, τα ίδια. Ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν φωτοτύπησε την ανακοίνωση της ΝΔ από το 2004, συνεπικουρούμενος όμως από τους εισαγγελείς του Facebook.
Ουδείς μιλά και πάλι για τις τεράστιες ευθύνες πολιτών και την έλλειψη κοινωνικής συνείδησης. Τα κόμματα μη τυχόν και χάσουν ψηφαλάκια και τα τηλεοπτικά κανάλια τηλεθέαση.
Στο ζήτημα της Αττικής οδού έχουμε να κάνουμε με μια εταιρεία που παρ’ ότι εισπράττει υπέρογκα διόδια –αν κι έχει αποσβεστεί το κόστος του έργου- δεν έχει προβεί στις αναγκαίες επενδύσεις ώστε να διαθέτει έναν αποτελεσματικό επιχειρησιακό μηχανισμό για τις καταστάσεις κρίσεων. Όπως αποδείχθηκε, δεν είχε προβλεφθεί καμία πρόνοια για τους ανθρώπους που εγκλωβίστηκαν εκεί, ούτε πριν ούτε μετά. Κορυφαία η ευθύνη της εταιρείας, κυρίως επειδή δεν έκλεισε τις μπάρες όταν το πρόβλημα άρχισε να μεγεθύνεται από τους ανεύθυνους χωρίς αλυσίδες.
Θα σταθούμε και σε άλλες κεντρικές αρτηρίες.
Πού δεν υπήρξε πρόβλημα; Στην εθνική οδό που η Τροχαία την έκλεισε για τα φορτηγά και για όσα αυτοκίνητα δεν διέθεταν αλυσίδες. Άρα, στην εθνική ήταν όλα καλά.
Πού υπήρξε πρόβλημα; Στη Μαραθώνος, στη Μεσογείων, στην Κηφισιάς, στην Κατεχάκη. Ο κόσμος πήγαινε στις δουλειές του μα δεν φρόντισε να έχει αλυσίδες για να επιστρέψει, ενώ πολλοί που είχαν δεν ήξεραν πώς να τις βάλουν! Δεν ήθελε πολύ για να κλείσει ο δρόμος και σε λίγη ώρα να φρακάρει με τη συγκέντρωση χιονιού που έπεφτε πυκνό. Τα εκχιονιστικά δεν μπορούσαν να περάσουν, οι πίσω ακόμη κι αν είχαν αλυσίδες έμεναν ακίνητοι. Έτσι, το χάος συνάντησε το χάος.
Θα ξαναπούμε ότι ουδείς αθωώνει ή μπορεί ν’ αθωώσει όποιους πραγματικά άφησαν πολίτες στο έλεος της κακοκαιρίας. Όπως αυτή η κυρία που παριστάνει τη δήμαρχο στην Πεντέλη, όπου καθάριζε μεν τις μια-δυο κεντρικές αρτηρίες (Παναγούλη – Ηρ. Πολυτεχνείου, Αγ. Σίλα κλπ) αλλά όλοι οι δρόμοι που οδηγούν εκεί έχουν μισό μέτρο παγωμένο χιόνι. Όχι αυτοκίνητα μα ούτε σκυλιά δεν μπορούν να κινηθούν προς τις αρτηρίες… Τα ίδια και με τον κυρίους που παριστάνουν τους δημάρχους στα Βριλήσσια, στο Χαλάνδρι ή στην Κηφισιά. Κάποιοι τους ψήφισαν αυτούς. Όπως ψήφισαν κι εκείνους που αποδεικνύονται συστηματικά ανεπαρκείς…
Προσέξτε: Ουδείς αθωώνει ούτε τις αβελτηρίες (είναι σαφείς άλλωστε) της Περιφέρειας και των υπηρεσιών της, ειδικά για τις μεγάλες αρτηρίες που έχει αρμοδιότητα. Ούτε αθωώνει τον Χρήστο Στυλιανίδη, υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, που μας ήρθε με τις περγαμηνές του πρώην Ευρωπαίου Επιτρόπου για την Ανθρωπιστική Βοήθεια και τη Διαχείριση Κρίσεων. Εκ του αποτελέσματος απέτυχε εκεί που πέτυχαν πέρυσι ο Χρυσοχοΐδης κι ο Χαρδαλιάς. Κι ομολογώ ότι περίμενα από τον Χρ. Στυλιανίδη να έχει ήδη παραιτηθεί.
Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς. Όσο κι αν φωνάζουν κάποιοι που εγκλωβίστηκαν και ταλαιπωρήθηκαν, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν –όπως κι όλοι μας- ότι με τέτοια καιρικά φαινόμενα δεν πάνε πουθενά χωρίς αλυσίδες, ούτε καταλαμβάνουν τη ΛΕΑ με συνέπεια να μη διέρχεται ούτε ασθενοφόρο αν χρειαστεί. Κάποιοι παράτησαν τα αυτοκίνητά τους ακόμη και μπροστά στην είσοδο του νοσοκομείου «Σωτηρία»! Βρίσκονταν εκεί κλειδωμένα, ακόμη και σήμερα το πρωί, τρεις ημέρες μετά τη χιονοθύελλα. Αυτό είναι μέγιστο πρόβλημα, είναι κοινωνική αναλγησία, γαϊδουριά!
Αυτοί λοιπόν είμαστε. Όχι όλοι μα αρκετοί ώστε να κάνουν τους άλλους να υποφέρουν. Το βλέπουμε παντού. Από τις συμπεριφορές μας μέχρι τα εμβόλια! Αυτοί είμαστε κι αυτό το κράτος έχουμε φτιάξει κι είμαστε εικόνα του… Κι όπως ανέφερε ο καθηγητής Χάρης Βλάδος σε παρέμβασή του, είναι ένα «κράτος που εμείς φτιάξαμε
με τα χεράκια μας, με το ρουσφέτι μας, με την φοροδιαφυγή μας, με την οικογενειοκρατία μας, με τον τοπικισμό μας, με την τεμπελιά μας, με την λούφα μας, με την πολιτισμική καθυστέρηση μας, με την πολιτική αγραμματοσύνη μας και τον αδιέξοδο βαλκανικό κρατισμό σου, τόσα χρόνια…».
Ως επίλογο αυτών των σκέψεων θα θυμηθώ τα λόγια του Τζων Κένεντυ, που είχε πει χαρακτηριστικά: «Μην κοιτάς τι μπορεί να προσφέρει το κράτος σ’ σένα αλλά τι μπορείς να προσφέρεις εσύ στο κράτος»!
