πούτιν (ο)
- ημιπαράφρων δικτάτορας «δεν νομίζω ότι στην Ιστορία μπορεί κανείς να συναντήσει μεγαλύτερους πούτιν από τον Χίτλερ, τον Μάο και τον Στάλιν»
- αυτός που είναι ανίκανος να προγραμματίσει, αυτός που τα σχέδιά του για το μέλλον αποτυγχάνουν «ο Βαγγέλης είναι τόσο πούτιν που δεσμεύτηκε ότι το σπίτι θα είναι έτοιμο σε έξι μήνες και τώρα είμαστε στον δεύτερο χρόνο που ετοιμάζεται»
- αυτός που θαυμάζουν τα πιο λούμπεν στοιχεία του πληθυσμού «αν δεις το είδος των ανθρώπων που βλέπουν τις εκπομπές του θα καταλάβεις πόσο πούτιν είναι»
Γράφει ο ΜΑΝΟΣ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΣ
Θαυμασμός χωρίς λογική εξήγηση…
Λογικά η παταγώδης αποτυχία της εισβολής στην Ουκρανία θα έπρεπε να κάνει τους συμπολίτες που θαυμάζουν τον δικτάτορα Πούτιν να καταλάβουν ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας αδίστακτος καγκεμπίτης ο οποίος, αφού επικράτησε στη Ρωσία εξοντώνοντας τους πολιτικούς αντιπάλους του, απέκτησε μεγάλη ιδέα και για τις στρατηγικές του ικανότητες, με αποτέλεσμα να απλώσει τα πόδια πολύ μακρύτερα από την κουβέρτα του.
Ομως, ο θαυμασμός στον Πούτιν (και γενικώς στους δικτάτορες) είναι προϊόν ψυχολογικής ανάγκης, στην οποία η λογική δεν έχει καμία απολύτως θέση. Ετσι, τα πουτινάκια του Βλαδίμηρου συνεχίζουν να βαρούν παλαμάκια και να αποδίδουν τις αποτυχίες του ειδώλου τους στη δράση εχθρών που, για κάποιον περίεργο λόγο, ο σπουδαίος αυτός ηγέτης, αυτός που παίζει σκάκι με σκακιέρα τον πλανήτη, δεν κατάφερε να προβλέψει.
Ξεβρακωμένοι!
Για να είμαι δίκαιος, πρέπει να αναγνωρίσω και την προσφορά του Πούτιν, ειδικά στην Ελλάδα, καθώς έδωσε τη δυνατότητα για (άλλο) ένα μεγαλοπρεπές ξεβράκωμα του «προοδευτικού» κόΖμου της χώρας, ο οποίος –όταν ήρθε η ώρα να διαλέξει ανάμεσα σε έναν γενοκτόνο εισβολέα και στους αμυνόμενους κατοίκους της Ουκρανίας– αποφάσισαν ότι είναι «με τον Ανθρωπο».
Σύντροφοι και ακροδεξιοί με φερετζέδες
Το ακόμα πιο αστείο με τον προοδευτικό κόΖμο της χώρας είναι ότι δεν ξεβρακώνονται μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τις διακηρύξεις τους για τον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό και όλα αυτά που τάχα απεχθάνονται, αλλά ότι ξεβρακώνονται και στα κοινωνικά θέματα: ο Βλαδίμηρος, τον οποίο υπερασπίζονται αρνούμενοι να αναγνωρίσουν ως θύτη, επιχειρηματολογεί εναντίον της Δύσης με τα επιχειρήματα των πιο γραφικών ακροδεξιών.
Αυτών που υποτίθεται ότι για τους συντρόφους είναι κόκκινα πανιά ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς φερετζέδες.
κάθε 500 μέτρα…
Κοιτάζω τις φωτογραφίες του θηριώδους 4×4 με τα φιμέ τζάμια που παράτησαν οι εκτελεστές στη Νέα Ιωνία και σκέφτομαι ότι είναι άλλη μια απόδειξη της απόλυτης ανυπαρξίας αστυνόμευσης, καθώς μόνο που βλέπεις τέτοια ΙΧ ξέρεις ότι οι επιβαίνοντες πιθανώς είναι του κοινού ποινικού δικαίου και, αν η αστυνομία δούλευε, θα τα σταμάταγαν για έλεγχο κάθε 500 μέτρα.
