Αν μπορείς να κρατάς τα λογικά σου (If you can keep your head).
Έτσι ξεκινάει ο νομπελίστας άγγλος συγγραφέας Κίπλινγκ το «Αν». Το φημισμένο ποίημα ύμνο στην αξιοπρέπεια και στην αυτογνωσία. Αυτά τα δύο, πρωτίστως το πρώτο εξ αυτών η αξιοπρέπεια, αποτελούν το εκλυτικό αίτιο για την απάντηση στο άρθρο του Αλέξη Τσίπρα στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Του Χάρη Παυλίδη
«Τι θα γινόταν αν», διερωτάται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκειμένου να εξηγήσει με ποιο σχέδιο εκείνος θα αντιμετώπιζε την υγειονομική κρίση. Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε να απαντήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο και με 2000 και πλέον λέξεις, στην πανθομολογούμενη εκτίμηση ότι ο θεός μας λυπήθηκε και δεν μας βρήκε ο κορωνοϊός με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Όπως για παράδειγμα ότι, θα μπορούσε η πανδημική κρίση να μας βρει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το «αναγκαίο καλό» ΑΝΕΛ. Σ’ αυτό το «Αν» δεν βρίσκει ούτε μια στις 2000 λέξεις να πει ο Αλέξης Τσίπρας. Επί της ουσίας η εφημερίδα του πρόσφερε χώρο 2 σελίδων και ο ελληνικός λαός χρόνο 54 μηνών, ώστε ως αρθρογράφος με το «Αν» να θυμίσει τον πρωθυπουργό του «Θα».
Εν προκειμένω ο τέως πρωθυπουργός συνεχίζει αυτό που ξεκίνησε να κάνει πριν από μια δεκαετία, δηλαδή να αντιπολιτεύεται με υποθέσεις και προθέσεις. Θα μπορούσε κάποιος να του απαντήσει στο: «Τι θα γινόταν αν» με το επιχείρημα: «Αν η γιαγιά μου είχε καρούλια, θα ήταν πατίνι». Και σ’ αυτή την πρόταση συνυπάρχουν το «Αν» και το «Θα». Συνεπώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν χρειαζόταν 2000 λέξεις για να αποδείξει ότι δεν έκανε τίποτα.
Με 8 επιπλέον από τις 6 λέξεις που έγραψε την ιστορία του ο Χέμινγουέϊ (For Sale, Baby Shoes, Never Worn), είχε την ευκαιρία να γράψει τη δική του ιστορία. Μπορούσε να πει: Θα έσκιζα τα μνημόνια. Δεν τα βρήκα. Έφτιαξα το δικό μου και το έσκισα!
ΥΓ. Το ψέμα, κύριε Τσίπρα, έχει (πολύ) κοντά ποδάρια!
