Ενώ εμείς ασχολούμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ συζητώντας ποιος ή ποια θα συνεχίσει να γράφει τα επεισόδια της φαρσοκωμωδίας από εκεί που την άφησε ο Αλέξης Τσίπρας, η Γαλλία φλέγεται στο όνομα της Δημοκρατίας!
Κυριολεκτικά καίνε τη Δημοκρατία με αφορμή τη δολοφονία ενός νεαρού από αστυνομικό: απαράδεκτη και ακατανόητη εγκληματική πράξη εκ μέρους του αστυνομικού, αλλά η κατανοητή αντίδραση φαίνεται να ξεπερνά το γεγονός και τους πρωταγωνιστές του.
Το κύμα βίας που έχει ξεσπάσει στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις (αντίστοιχο της δολοφονίας Γρηγορόπουλου), με τις λεηλασίες καταστημάτων, τις καταστροφές δημοσίων κτιρίων και περιουσιών, δείχνει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με αντίδραση, αλλά με ξέσπασμα: Η απαγόρευση κυκλοφορίας αποτυπώνει τη σοβαρότητα της κατάστασης για το μέλλον της Πέμπτης Δημοκρατίας. Ο αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση, καθώς και η εξ ορισμού ποινικοποίηση πληθυσμιακών ομάδων εξηγούν το ξέσπασμα.
Ωστόσο, η αστυνομική βία χρησιμοποιείται ως άλλοθι προκειμένου να νομιμοποιήσει τη βία των διαδηλωτών, που προφανώς, λόγω της έντασης και της έκτασης των ταραχών, υποκινείται από μηχανισμούς και ακραίες πολιτικές οργανώσεις που στοχεύουν ευθέως στην υπονόμευση του κράτους και των θεσμών.
Προφανώς μοιραζόμαστε με τους Γάλλους την ανησυχία για την ευθεία επίθεση που δέχεται η Δημοκρατία. Οφείλουμε, όμως, να προβληματισθούμε για την ποιότητα της Δημοκρατίας που όταν δεν αντιστοιχεί με το κοινωνικό κεκτημένο και τα ατομικά δικαιώματα οδηγεί σε εκτροπή. Και προσοχή: Η βία δεν έχει πατρίδα και δεν γνωρίζει σύνορα.
