Στο πρώτο στάδιο η αλήθεια γελοιοποιείται, στο δεύτερο συναντά σφοδρές αντιδράσεις και στο τρίτο θεωρείται αυτονόητη. Στο τελευταίο από αυτά τα τρία στάδια της αλήθειας, κατά τον Αρθουρ Σοπενχάουερ, θα βρούμε την Ντόρα Μπακογιάννη που με την ευθύτητα του πολιτικού της λόγου –χαρακτηριστικό που το κληρονόμησε από τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη– είπε το αυτονόητο: Τι χρειάζονται οι Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής, όπως λειτουργούν;
Γιατί οι πολιτικοί να μη λογοδοτούν στον φυσικό τους δικαστή όπως όλοι οι πολίτες; Είναι ένα από τα θέματα που το πολιτικό σύστημα οφείλει να συζητήσει στην επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Οπως και πολλά άλλα που θεωρούνται «ταμπού» από την πολιτική ελίτ. Το ίδιο ρητορικό ερώτημα που έθεσε η Ντόρα Μπακογιάννη για τις Εξεταστικές Επιτροπές ισχύει και για τις Ανεξάρτητες Αρχές. Ποια είναι μέχρι σήμερα η συνεισφορά τους στη λειτουργία της Δημοκρατίας, πόσο είναι «ανεξάρτητες» από τη στιγμή που τα μέλη τους διορίζονται και στην πορεία οι αποφάσεις τους εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα; Μήπως κι αυτό είναι ένα θέμα προς συζήτηση;
Σε κάθε περίπτωση, η Ντόρα Μπακογιάννη δίνει την αφορμή ώστε να μη χαθεί ακόμη μια ευκαιρία οι πολιτικοί να έρθουν πιο κοντά στους πολίτες.
