Οι «εκλογές» και η κωμωδία
Τον Ιούλιο η Βουλή νομοθέτησε τη διαδικασία ορισμού μουφτή στις μουφτείες της Θράκης, σύμφωνα με την οποία απαιτείται προεδρικό διάταγμα, το οποίο εκδίδεται ύστερα από πρόταση του αρμόδιου υπουργού. Επί της ουσίας, δηλαδή, ο ορισμός μουφτή αποτελεί αρμοδιότητα της ελληνικής πολιτείας. Το τουρκικό προξενείο έχει άλλη άποψη. Θεωρεί ότι η εκλογή μουφτή είναι αντικείμενο τοπικών «εκλογών» τις οποίες χρηματοδοτεί και στήνει στις μειονοτικές περιοχές με σκοπό να εκλεγεί ψευδομουφτής. Ποιος άλλος έχει την ίδια άποψη με το τουρκικό προξενείο; Οι μειονοτικοί βουλευτές ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι συμμετέχουν στην «προεκλογική εκστρατεία» του τουρκικού προξενείου και κάνουν δηλώσεις υπέρ του ενός ή του άλλου ψευδομουφτή. Λόγω της δημοσιότητας που πήρε το ζήτημα, ο μεν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ αναγκάστηκε σε προσχηματική αναδίπλωση, ο δε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τηρεί σιγήν ιχθύος για την ώρα. Το πλέον κωμικό της υπόθεσης ήταν η παρουσία της Χαράς Καφαντάρη στο Open το Σάββατο που, ενώ τη ρωτούσαν αν καταδικάζει τις ενέργειες και των δύο βουλευτών, δήλωσε με στόμφο ότι καταδικάζει απερίφραστα ΜΟΝΟ τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Οχι, παίζουμε.
Οι καταγγελίες και οι λελέδες!
Το πάρτι με τα κονδύλια του μεταναστευτικού που είχε στηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε αντικείμενο καταγγελιών τόσο του τέως γενικού γραμματέα Μεταναστευτικής Πολιτικής, Οδυσσέα Βουδούρη, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 2016 δήλωσε δημοσίως ότι το αρμόδιο υπουργείο κάνει όργια υπερκοστολογήσεων (ενδεικτικά ανέφερε ότι κατασκευή camp 2,5 εκατ. ευρώ κοστολογήθηκε στα 8,5 εκατ. ευρώ), όσο και του ίδιου του τέως αρμόδιου υπουργού, Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος σε ραδιοφωνική συνέντευξη στον σταθμό Status 107.7 τον περασμένο Απρίλιο δήλωσε ευθαρσώς ότι οι ΜΚΟ μεταβλήθηκαν σε επαγγελματικές οργανώσεις και λειτουργούν μόνο αν υπάρχει δημόσιο χρήμα. Η κακοδιαχείριση επί ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητη και την καθ’ ύλην αρμόδια ελεγκτική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (OLAF), η οποία σε ένα πόρισμα-καταπέλτης («Καθημερινή», 22.11.2018) διαπίστωσε παραβίαση των κανόνων για την ανάθεση των συμβάσεων, κακοδιαχείριση, παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων και παρενοχλήσεις προσωπικού (!). Μακράν καλύτερο σχόλιο πάντως για τις ΜΚΟ και τη σχέση τους με τον ΣΥΡΙΖΑ το έχει ο Νίκος Καρανίκας δημόσια στο Facebook: «Είναι λελέδες». Λιτό και απέριττο.
Συμπτώσεις…
H ΜΚΟ Human Rights 360, που σήκωσε επικοινωνιακά το θέμα με τους μετανάστες στη νησίδα στον Εβρο και τη «νεκρή Μαρία», αναφέρει στην ιστοσελίδα της μεταξύ των ιδρυτικών μελών της την κυρία Ελένη Τάκου. Η κα Τάκου δεν είναι τυχαίο πρόσωπο στον χώρο των ΜΚΟ. Μάλλον για αυτό διορίστηκε τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διευθύντρια του γραφείου της υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασίας Χριστοδουλοπούλου (ΦΕΚ ΥΟΔΔ 312/2015), κατόπιν διορίστηκε από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα στην Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΦΕΚ ΥΟΔΔ 312/2015) και ακολούθως διορίστηκε διευθύντρια του γραφείου του επόμενου υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα (ΦΕΚ ΥΟΔΔ 756/2015). Οι υπουργοί άλλαζαν, η κα Τάκου παρέμενε σε θέση κομβική στη χάραξη της μεταναστευτικής πολιτικής.
Κι άλλες συμπτώσεις
Στις 11.3.2020 το Σωματείο Εργαζομένων στη ΜΚΟ «ΑΡΣΙΣ» καλούσε σε πανελλαδική απεργία στην Πλατεία Συντάγματος και πορεία προς τη Γενική Γραμματεία Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ο λόγος; Δεκάδες μέλη της συγκεκριμένης ΜΚΟ είχαν προσληφθεί τα έτη 2015 – 2016 με διαδοχικές συμβάσεις στις Υπηρεσίες Ασύλου και εξέταζαν τις αιτήσεις ασύλου των φερόμενων ως προσφύγων και απαιτούσαν μονιμοποίηση. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι με βάση έγγραφα που διέρρευσαν στο Διαδίκτυο από την οργάνωση DC LEAKS το καλοκαίρι του 2016, υπήρχε ένα σταθερό σύστημα χρηματοδοτήσεων από το ίδρυμα OPEN SOCIETY του G. Soros σε διάφορα πρόσωπα και ΜΚΟ. Συμπτωματικά, το ίδιο διάστημα η κα Τάκου και ένας σύμβουλος του πρωθυπουργού παραιτούνται από τις θέσεις τους.
Τα παρατράγουδα της «Τουρκικής Ενωσης Ξάνθης»
Μία μικρή ιστορική αναδρομή. Tο 1927 ιδρύθηκε στην Ξάνθη σωματείο με την ονομασία «Οίκος της τουρκικής νεολαίας της Ξάνθης». Το 1936 μετονομάστηκε σε Τουρκική Ενωση Ξάνθης (ΤΕΞ/ΙΤΒ). Τον Νοέμβριο του 1983 ο νομάρχης Ξάνθης Φάνης Ντονάς κατέθεσε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ξάνθης μία αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ζητώντας την απαγόρευση της χρήσης του όρου «τουρκικός», η οποία έγινε δεκτή και ακολούθως ζήτησε τη διάλυση του σωματείου. Τον Μάρτιο του 1986 η αγωγή του Ντονά έγινε δεκτή. Το 2005, ύστερα από πολυετείς δικαστικές διαμάχες, ο Αρειος Πάγος διέταξε τη διάλυση του σωματείου με το σκεπτικό ότι «αποτελεί μια προσπάθεια επιβεβαίωσης της παρουσίας μιας τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα».
Το σωματείο άσκησε έφεση κατά της απόφασης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θεώρησε ότι είναι αντίθετη με τη σύμβαση η μη αναγνώριση των συλλόγων της τουρκικής μειονότητας, θίγοντας την ελευθερία έκφρασης και συνεταιρισμού. Τον Δεκέμβριο του 2008 το Εφετείο Θράκης απέρριψε την επανεγγραφή της ένωσης, με το σκεπτικό ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ήταν μη δεσμευτική για τη χώρα μας.
Από εδώ και μετά αρχίζουν τα παρατράγουδα. Το 2017, με φωτογραφική τροπολογία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, η ΤΕΞ, αν και τυπικά υπό διάλυση για λόγους εθνικής ασφάλειας, μπόρεσε να καταθέσει εκ νέου έφεση για αναγνώριση στον Αρειο Πάγο, η οποία συζητήθηκε στις 16.10.2020. Τελικώς, με την υπ’ αριθμ. 840/2021 Απόφαση, ο Αρειος Πάγος ενταφίασε οριστικώς και αμετακλήτως τις απόπειρες του τουρκικού προξενείου και της τότε πολιτικής ηγεσίας για αναγνώριση του όρου «τουρκικός» σε οτιδήποτε αφορά τη θρησκευτική μειονότητα της Θράκης.
Προκαλεί λοιπόν εύλογα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις η συνεχής παρουσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ (Ζεϊμπέκ, Μπουράν) στα γραφεία της ένωσης, οι οποίοι φωτογραφιζόμενοι με το προεδρείο της δηλώνουν ότι «θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για την αναγνώριση της ΤΕΞ».
