«Μπλόκο» στην τηλε-δίκη
Διαβάζω ότι, παρά τη θετική πρόταση της εισαγγελέως, η σύνθεση του Ειδικού Δικαστηρίου απέρριψε κατά πλειοψηφία (8-5) το αίτημα τηλεοπτικής κάλυψης της δίκης Παπαγγελόπουλου-Τουλουπάκη. Κατά την πρόβλεψη του νόμου, το δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει την ολική ή μερική τηλεοπτική μετάδοση, εφόσον συναινούν ο εισαγγελέας και οι διάδικοι και συντρέχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον. Εξ όσων θυμάμαι, τηλεοπτικώς μεταδόθηκαν οι δίκες των υποθέσεων του Γιώργου Κοσκωτά, του Αθανασίου Νάσιουτζικ (παππού του κατάδικου Νίκου Ρωμανού), των σατανιστών της Παιανίας και του Μανώλη Δουρή. Είναι προφανές ότι η ύπαρξη τηλεοπτικής κάμερας αλλοιώνει τη συμπεριφορά των παραγόντων της δίκης και επιβάλλει τους δικούς της κανόνες. Η από τηλεοράσεως δημοσιότητα της δίκης δημιουργεί και παγιώνει μία εικόνα υπέρ ή κατά των κατηγορουμένων, με αποτέλεσμα το «κοινό περί δικαίου» αίσθημα να επιβάλλεται και να (συν)διαμορφώνει τη δικαστική κρίση, γεγονός επιζήμιο για την απονομή της δικαιοσύνης. Με αυτήν τη σκέψη, ορθώς η έδρα απέρριψε το αίτημα των κατηγορουμένων διότι το στήσιμο ενός δικαστικού τηλεοπτικού σίριαλ ουδόλως εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον.
Το «άγιο» πλυντήριο
Τον Μάιο του 2016 ο Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφθηκε το Αγιο Ορος, στο περιθώριο της επίσημης επίσκεψής του στην Ελλάδα. Την Ελληνική Δημοκρατία εκπροσώπησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και την κυβέρνηση ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης και ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μάρκος Μπόλαρης. Η επίσκεψη καλύφθηκε με διθυράμβους από τα «προοδευτικά μέσα» της χώρας. Η επίσκεψη του Ρώσου προέδρου στον Αθω ήταν άκρως πολιτική. Μέσω αυτής μεθοδεύτηκαν κινήσεις και μόλις τέσσερις μήνες μετά, η μονή του Αγίου Παντελεήμονος απέκτησε Ρώσο ηγούμενο έπειτα από πολλές δεκαετίες. Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της μονής, αν και η συντριπτική πλειονότητα των μοναχών είναι Ουκρανοί, εξελέγη Ρώσος ηγούμενος σε μια περίοδο που οι σχέσεις ρωσικής και ουκρανικής Εκκλησίας ήταν (και παραμένουν) τεταμένες. Εχει λοιπόν τεράστιο ενδιαφέρον η έρευνα που διενεργείται από την OLAF για ηγούμενους που συνδέονται με τον Πούτιν και διακινούν τεράστια χρηματικά ποσά, καθώς αποτελεί έναν ακόμα κρίκο της ρωσικής διείσδυσης στην Ελλάδα και το μαύρο χρήμα που διακινήθηκε.
Παθογένειες
Υστερα από 14 έτη η Δικαιοσύνη απεφάνθη οριστικώς ότι όλοι οι κατηγορούμενοι στη διαβόητη «υπόθεση Siemens» είναι αθώοι. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε ότι ουδείς εκ των κατηγορουμένων τέλεσε το αδίκημα του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, ότι τα αποκαλούμενα «μαύρα ταμεία της Siemens» δεν υπήρξαν ποτέ και ότι όλες οι συμβάσεις της γερμανικής πολυεθνικής εταιρείας με τον ΟΤΕ υλοποιήθηκαν σύννομα. Πέρα από την όποια κριτική στη δικαστική κρίση, το μείζον είναι ότι χρειάστηκαν δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια προκειμένου να διαλευκανθεί μία υπόθεση που απασχολούσε διαχρονικά τον πολιτικό κόσμο της χώρας και αποτελούσε πεδίο οξείας αντιπαράθεσης μεταξύ κομμάτων και σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων για μικροκομματικά ωφελήματα. Και αυτό είναι μια βαριά παθογένεια του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, που πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί.
Φρούτα εποχής
Η θεωρία του «ώριμου φρούτου» εισήχθη στην πολιτική σκηνή επί Μιλτιάδη Εβερτ από τον επικοινωνιολόγο Γιάννη Λούλη, ο οποίος λέγεται ότι τυγχάνει προνομιακός συνομιλητής (και) του Αλέξη Τσίπρα. Τη θεωρία αυτήν ασπάστηκε και ο Κώστας Καραμανλής όσο ήταν πρωθυπουργός. Στη λογική ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πέσει μόνος του σαν «ώριμο φρούτο», λόγω της κοινωνικής έκρηξης που θα φέρει η ακρίβεια και το κρύο του χειμώνα, φαίνεται ότι επενδύει εσχάτως και η Κουμουνδούρου. Και αυτό γιατί οτιδήποτε άλλο έχει επιχειρήσει προκειμένου να πλήξει την εικόνα του πρωθυπουργού έχει αποτύχει παταγωδώς. Ωστόσο, παρά τη (βολική) υιοθέτηση της θεωρίας αυτής από τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εσωκομματικά πληθαίνουν οι φωνές που λένε ότι «όσοι περιμένουν ότι έτσι θα πέσει ο Μητσοτάκης, κοιμούνται όρθιοι».
Τα μαγικά κόλπα του νέου Ποινικού Κώδικα
Στις 7.9.2022 έγραφα στη στήλη αυτήν για την τροποποίηση του άρθρου 370Α ΠΚ και την αιφνίδια αλλαγή στην ποινική αντιμετώπιση της παραβίασης του απορρήτου της τηλεφωνικής συνομιλίας από κακούργημα σε πλημμέλημα στον νέο Ποινικό Κώδικα.
Προχωρώντας τη μελέτη των νέων διατάξεων, ο αναγνώστης ανακαλύπτει και άλλη μία τροποποίηση στην ίδια ομάδα άρθρων. Εως την 01.7.2019, το άρθρο 370Ε του ΠΚ τιμωρούσε όποιον χωρίς δικαίωμα και με σκοπό τη διάπραξη εγκλημάτων υποκλοπής παράγει, πωλεί, προμηθεύεται προς χρήση, εισάγει, κατέχει, διανέμει ή με άλλον τρόπο διακινεί κακόβουλα λογισμικά. Με ένα μαγικό τρικ, ο νέος ΠΚ αντικατέστησε την ισχύουσα διάταξη και πλέον τιμωρείται μόνο όποιος, αθέμιτα, με τη χρήση τεχνικών μέσων, παρακολουθεί ή αποτυπώνει δεδομένα τηλεφωνικών συνομιλιών με σκοπό ο ίδιος ή άλλος να πληροφορηθεί το περιεχόμενό τους, νομιμοποιώντας διά της πλαγίας την πώληση και αγορά κακόβουλων λογισμικών.
Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι η αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει τη ρύθμιση (διαθέσιμη στον ιστότοπο της Βουλής, σελ. 135) αναφέρει ότι «στο άρθρο αυτό (ενν. στο 370Ε) έχει ενταχθεί το έγκλημα που και σήμερα τυποποιείται στη συγκεκριμένη διάταξη», υπονοώντας ότι πρόκειται για το ίδιο άρθρο του παλαιού ΠΚ (!). Η απορία που γεννάται εύλογα είναι η εξής: είτε η επιτροπή σύνταξης του νέου Ποινικού Κώδικα όντως μετέφερε αυτολεξεί τη διάταξη που ήδη ίσχυε και κάποιος την άλλαξε στην πορεία του Κώδικα προς κύρωση, είτε ήταν εν γνώσει τους η αλλαγή και επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί εντέχνως ότι ουδεμία αλλαγή επήλθε.
Η εν λόγω αλλαγή έχει ιδιαίτερη σημασία τόσο λόγω της αποκάλυψης έκθεσης του καναδικού Ινστιτούτου The Citizen Lab για την εκτεταμένη χρήση του λογισμικού Pegasus τα έτη 2016-2018 μέσω του δικτύου της OTEnet, όσο και τα όσα ακούγονται για την παρουσίαση, τόσο στην ΕΥΠ όσο και στην κρατική ασφάλεια, του λογισμικού αυτού και το εάν η ΕΥΠ αγόρασε τελικά λογισμικό το Pegasus πληρώνοντας τη σύμβαση από τα μυστικά κονδύλια.
