Πήγασος και άλλοι μύθοι…
Είναι αδύνατο για τον ΣΥΡΙΖΑ να εγείρει ένα θέμα κατά της κυβέρνησης και να μην του γυρίσει μπούμερανγκ αργά ή γρήγορα. Και αυτό κατά βάση δεν γίνεται επειδή είναι τόσο ανίκανοι. Γίνεται με μαθηματική ακρίβεια κάθε φορά επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον παρελθόν διακυβέρνησης. Το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει και με το θέμα των παρακολουθήσεων. Συνεχείς αποκαλύψεις για σωρεία παρακολουθήσεων της ΕΥΠ την περίοδο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε πολιτικά στελέχη και υπουργούς με αστείες αιτιολογίες, παρακολουθήσεις δημοσιογράφων, παρακολουθήσεις ακόμα και της ίδιας της Βουλής με ειδικά βαν – και το καλύτερο: απομαγνητοφωνήσεις συνομιλιών κρατουμένων στα χέρια του τότε πρωθυπουργού, τις οποίες έδειχνε σε συνεργάτες του εν είδει αξιοθέατου. Αλλά και το θέμα με τα λογισμικά παρακολουθήσεων που υποτίθεται ότι διακινούν στην αγορά «κολλητοί επιχειρηματίες της κυβέρνησης», δεν είχε καλύτερη τύχη. Εκθεση του ίδιου καναδικού Ινστιτούτου, που αποκάλυψε την απόπειρα παγίδευσης του κινητού του Ανδρουλάκη, αναφέρει ότι κατά τα έτη 2016-2017 υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι έγινε χρήση του λογισμικού παρακολούθησης Pegasus στη χώρα μας μέσω του δικτύου της OTEnet («Τα Νέα Σαββατοκύριακο», 17/18.9.2022).
Οι ρωσικές… μίζες και η ΕΥΠ
Οσο κι αν επιχειρείται τεχνηέντως μια σπασμωδική προσπάθεια υποβάθμισης της ανακοίνωσης των ΗΠΑ για τις «χρηματοδοτήσεις Πούτιν» σε ευρωπαϊκά κόμματα, πολιτικούς, ΜΜΕ και διάφορα «ινστιτούτα», το γεγονός παραμένει μείζονος πολιτικής σημασίας. Η εμπλοκή της ρωσικής πρεσβείας στην Ελλάδα με tweets κατά της κυβέρνησης αποδεικνύει ότι η υπόθεση έχει μεγάλο ενδιαφέρον και για τη χώρα μας. Είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί η διαδρομή του χρήματος στα φυσικά πρόσωπα που επιχείρησαν να στήσουν στην Ελλάδα δίκτυο τηλεοπτικών σταθμών ρωσικής επιρροής, είναι απαραίτητο να διευκρινιστεί το όφελος «συλλογικοτήτων» της Αριστεράς να στεγάσουν σε κτήριό τους στα Εξάρχεια τις «πρεσβείες» των ψευδοκρατών Λουχάνσκ και Ντονέτσκ. Και είναι εθνικά ωφέλιμο να διευκρινιστεί το όφελος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αναζητήσει χρηματοδότηση δισεκατομμυρίων από τον Πούτιν για να κόψουμε εθνικό νόμισμα. Οι ενδείξεις διασύνδεσης υπάρχουν. Μένουν οι αποδείξεις, οι οποίες ενδέχεται να προκύψουν από την έρευνα της ΕΥΠ. Της ίδιας ΕΥΠ που μανιωδώς ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να υποβαθμίζει την επιχειρησιακή της επάρκεια και να ζητεί πιεστικά την κατάργησή της.
Ζεϊμπέκικο
Η κίνηση του βουλευτή Ξάνθης του ΣΥΡΙΖΑ, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, να μιλήσει για «δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη σε εκπομπή της τουρκικής τηλεόρασης και η συνακόλουθη ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, που ζητάει από την Ελλάδα να «προστατευτεί» ο βουλευτής, είναι βαθιά προβληματική και εθνικά επιζήμια. Φανερώνει δε και τη διαχρονικά αντεθνική και καιροσκοπική στάση του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη. Και μπορεί να επιχείρησε ο Γιώργος Κατρούγκαλος να το γυρίσει στο «ζεϊμπέκικο» και να δηλώσει ότι «έγινε πολύ ξεκάθαρη σοβαρή παρατήρηση για το θέμα της μειονότητας στον κ. Ζεϊμπέκ», ωστόσο η μη διαγραφή του είναι εθνικά επιζήμιο κλείσιμο του ματιού από τον ΣΥΡΙΖΑ στην Τουρκία και στην αναθεωρητική πολιτική της.
Συμπτώσεις
Με κεντρικά συνθήματα «δικαιοσύνη» και «δημοκρατία» και ζηλεύοντας τη δόξα του «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα», ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε στο βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και έταξε στους πάντες τα πάντα. Αλλωστε όπως λένε και στην Αρτα «τάξε, από το τάξιμο δεν έχασε κανείς». Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι σε μια αποστροφή του λόγου του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισήμανε ότι «είμαστε εδώ για να φέρουμε ξανά πίσω τη δικαιοσύνη. Παντού. Στην κοινωνία, στην οικονομία, στο κράτος». Συμπτωματικά, σήμερα ξεκινάει στο Ειδικό Δικαστήριο η εκδίκαση της προηγούμενης απόπειρας του ΣΥΡΙΖΑ «να επαναφέρει πίσω τη δικαιοσύνη» με βασικό κατηγορούμενο έναν πρώην υπουργό Δικαιοσύνης.
Το καφενείο των συνταγματολόγων
Δεν θα κουραστώ να γράφω για τη συμπαθή παρέα των συνταγματολόγων που αναλύουν με μεγάλη αγωνία και έκδηλο προβληματισμό τις «θεσμικές εκτροπές» και τις «σφόδρα αντισυνταγματικές ενέργειες» της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού στο θέμα της (νόμιμης) επισύνδεσης του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη.
Η εν λόγω παρέα αναλύει με πληθώρα τοποθετήσεων τα νομικώς καθέκαστα «των παρανομιών και παρατυπιών της κυβέρνησης» και καλεί τη Δικαιοσύνη να παρέμβει «αυτεπάγγελτα» για να ασκήσει διώξεις στους υπαιτίους (φαντάζομαι του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανόμενου, ως επικεφαλής). Οι αξιότιμοι καθηγητές, παρά τον αριθμητικό ορυμαγδό αναλύσεων, περιστρέφονται γύρω από το ίδιο μοτίβο: είναι καταρχήν παράνομη η παρακολούθηση πολιτικού, διότι το σύνταγμα περιβάλλει τον βουλευτή με τη θεσμική εγγύηση του «ανεύθυνου» που ορίζεται ρητώς στο άρθρο 61. Και μάλιστα το άρθρο 61 εφαρμόζεται ως ειδικότερη διάταξη σε σχέση με το άρθρο 19 που προβλέπει την άρση απορρήτου.
Προχωρώντας ένα βήμα παρακάτω, θεωρούν ότι για να παρακολουθηθεί νομίμως ένας βουλευτής θα πρέπει να αρθεί η θεσμική εγγύηση του 61 παρ. 3Σ, κατόπιν αδείας της Βουλής. Ομολογώ ότι πρόκειται περί εξαιρετικά καινοφανούς προσέγγισης. Πέραν του διασκεδαστικού της όλης πρότασης (να ενημερωθεί δημόσια από τη Βουλή ένας βουλευτής ότι θα τεθεί υπό παρακολούθηση!), είναι και πρακτικά αδύνατη διότι το σύνταγμα δεν προβλέπει άρση του «ανεύθυνου», παρά μόνο για συκοφαντική δυσφήμηση (σε αντίθεση με το «ακαταδίωκτο» του άρθρου 62 που μπορεί ευχερώς να αρθεί από τη Βουλή).
Αφήνοντας στην άκρη τα λογικά και νομικά άλματα που επιχειρούν παρελκυστικά όλες αυτές οι αναλύσεις, το μείζον ζήτημα είναι ότι δεν τίθεται θέμα «επιλογής» της σχετικής συνταγματικής διάταξης (άρθρο 19 ή 61) και τούτο διότι, κατά το γράμμα τους, οι εξεταζόμενες διατάξεις έχουν διαφορετικό πεδίο εφαρμογής. Η μεν του άρθρου 19 την προστασία του απορρήτου, η δε του άρθρου 61 τη θέσπιση ανεύθυνου του βουλευτή και επομένως δεν τίθεται καν ζήτημα σχέσης γενικής – ειδικής διάταξης.
Συνελόντι ειπείν, δεν μας έφτανε το καφενείο των φιλάθλων, αποκτήσαμε και το καφενείο των συνταγματολόγων.
