Κοντή μνήμη χρυσόψαρου
Η αυλαία της Εξεταστικής για το ζήτημα της παρακολούθησης του τηλεφώνου του πρόεδρου του Νίκου Ανδρουλάκη, άνοιξε με την εκλογή προεδρείου και τη ρύθμιση λοιπών διαδικαστικών θεμάτων. Πρόεδρος της Επιτροπής εκλέχθηκε ο βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Κεφαλογιάννης, αντιπρόεδρος η βουλευτής της ΝΔ Αννα Μάνη-Παπαδημητρίου και γραμματέας ο βουλευτής της ΝΔ Στάθης Κωνσταντινίδης. Ζητήματα για διακομματική σύνθεση προεδρείου που τέθηκαν από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν ευδοκίμησαν γιατί ο Κανονισμός της Βουλής προβλέπει εκλογή του προεδρείου με ψηφοφορία και εκλογή μελών με πλειοψηφία. Η διάταξη του Κανονισμού δεν είναι καινούργια. Ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός όταν ανακινεί θέματα διακομματικών συνθέσεων, διότι στις δύο Εξεταστικές Επιτροπές που σύστησε κατά τη διάρκεια της θητείας του (δάνεια κομμάτων – ΜΜΕ και σκάνδαλα στον χώρο της Υγείας – Novartis), παρά τα αιτήματα της ΝΔ για διακομματική σύνθεση των προεδρείων, η σύνθεση ήταν αποκλειστικά από βουλευτές ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με το επιχείρημα ότι «αυτό επιτάσσει ο Κανονισμός». Βέβαια, και οι δύο Εξεταστικές δεν είχαν κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Απύθμενο μίσος για Μητσοτάκη
Στην αρχή ο Ερντογάν μάς είπε «Μητσοτάκης γιοκ», αλλά μάλλον είχε λάθος πληροφορίες. Μετά κάλεσε τον ελληνικό λαό (!) να ανατρέψει την κυβέρνηση με δημοκρατικά μέσα, όντας μεγάλος δημοκράτης και ο ίδιος γαρ. Μετά άρχισε τα «θα μπούμε νύχτα». Ούτε σε αυτά έδωσε κανείς σημασία λόγω του προχωρημένου της ώρας. ΟΚ, για να είμαι ακριβής, έδωσε σημασία ο τέως αρχηγός ΓΕΕΘΑ και τέως υπουργός Εθνικής Αμυνας, Ευάγγελος Αποστολάκης, ο οποίος μας συνέστησε να προσέχουμε «τη μεθοδικότητα και τη στρατηγική της Τουρκίας». Και, τέλος, αφού όλα απέτυχαν, βγήκε ο γιος του πρώην προέδρου της Τουρκίας, Τουργκούτ Οζάλ, πολιτικός και ο ίδιος, και δήλωσε ότι στην Ελλάδα υπάρχει πολύ δυνατή Αριστερά που θα κερδίσει τις εκλογές και ότι στην Τουρκία περιμένουν να πέσει ο Μητσοτάκης για να εισβάλουν στην Ελλάδα. Και μπορεί όλα αυτά να αντιμετωπίζονται ως φαιδρότητες, ωστόσο συνέτειναν καθοριστικά να αναγνωριστεί από όλους η σκληρά αναθεωρητική επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και να διαλυθεί η αφελής λογική ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τη γείτονα χώρα, είμαστε αδέρφια και μπορούμε να τα βρούμε.
Ο Αλέξης στη Βέροια…
Ο Αλέξης Τσίπρας περιόδευσε στη Βέροια από κοινού με τον τοπικό βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αγγελο Τόλκα, ο οποίος για ένα πεντάμηνο χρημάτισε υφυπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής (από 15/2 έως 07/9/2019). Κρίνοντας από κάτι viral βίντεο που κυκλοφόρησαν στα social media, η επίσκεψη δεν πήγε και πολύ καλά γιατί μόλις τους είδαν θυμήθηκαν ποιος ξεπούλησε το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια. Και επειδή τον Τόλκα δεν τον ξέρει κανείς, πλην κάτι αμφιλεγόμενων επιχειρηματικών και αθλητικών παραγόντων της περιοχής, όλο το γιουχάισμα το έφαγε ο Αλέξης. Πάντως, ο Τόλκας θα μείνει στην ιστορία για το πρώτο πράγμα που υπέγραψε ως υφυπουργός: αίτημα για αλλαγή επίπλωσης στο γραφείο του, με απευθείας ανάθεση ύψους 10.416 ευρώ (ΑΔΑ: ΨΡΛ2465ΧΘΕ-01Μ).
…και η καρδιά του λαού
Στην εξέλιξη της περιοδείας στους δρόμους της Βέροιας, ο Αλέξης Τσίπρας χαιρέτησε κόσμο και κοσμάκη, ωστόσο αποφάσισε να αναρτήσει στα social media μία συνομιλία που είχε με έναν νεαρό 20-25 χρόνων, ο οποίος τον χαιρέτησε και του είπε «να θυμάσαι κάτι: στου λαού την καρδιά δεν χωράει η Δεξιά». Του Αλέξη του έκανε μάλλον εντύπωση που ένα παιδί αυτής της ηλικίας ήξερε ένα σύνθημα που πρωτοακούστηκε στις 13.5.1989 στην Καβάλα σε προεκλογική συγκέντρωση του Ανδρέα Παπανδρέου και είπε να το μοιραστεί μαζί μας. Τελικά, παρά το ευφάνταστο και το ρυθμικό του συνθήματος, η Δεξιά χωράει στην καρδιά του λαού και ο Ανδρέας έχασε τις εκλογές, οπότε η επιλογή του Αλέξη δεν είναι και πολύ γούρικη.
Ο Γκορμπατσόφ και η ελληνική Αριστερά
Αντε να δεχτούμε τις απόψεις του ΚΚΕ για τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ο αποθανών διέλυσε ένα σύστημα αυταπατών πάνω στο οποίο είχε χτιστεί η κομμουνιστική ουτοπία επί επτά δεκαετίες και έδειξε σε όλον τον κόσμο τον αυταρχισμό και την καταπίεση ενός απολυταρχικού καθεστώτος, οπότε λογικό να εκνευρίζονται. Δεν είναι και λίγο να σου δυσφημούν το μόνο προϊόν που εμπορεύεσαι και μάλιστα μονοπωλιακά. Το μεγαλύτερο γέλιο ωστόσο είναι απόψεις των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ για τον Γκορμπατσόφ. Επειδή μάλλον δεν δόθηκε κεντρική γραμμή, οι περισσότεροι κλίνουν στο να κατηγορούν τον Γκορμπατσόφ για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και την κατάρρευση της ελπίδας για μία σοσιαλιστική κοινωνία απαλλαγμένη από τα δεινά του καπιταλισμού.
Θα επιχειρήσω να θυμίσω μερικά γεγονότα. Το 1984 ο Μίμης Ανδρουλάκης, τότε δεξί χέρι του Χαρίλαου Φλωράκη, κυκλοφόρησε το βιβλίο «ΕΣΣΔ: Ο σοσιαλισμός στο κατώφλι του 2000» (εκδ. Σύγχρονη Εποχή), το οποίο αποτελούσε μία πολυήμερη έρευνα του συγγραφέα στη Σοβιετική Ενωση, δαπάναις του ΚΚΕ. Μέσα από μια σειρά ομιλιών και συνεντεύξεων με δεκάδες μεσαία, ανώτερα και ανώτατα στελέχη του ΚΚΣΕ, εργάτες σε βιοτεχνίες και βιομηχανίες, μέλη οργανώσεων νεολαίας, παραγωγικούς φορείς και πανεπιστήμια, ο Ανδρουλάκης κατέληγε στο «αδιάσειστο» συμπέρασμα ότι ο σοσιαλισμός (sic) θα καταφέρει να ξεπεράσει τις αδυναμίες του, θα διορθώσει τις όποιες αστοχίες του και θα βαδίσει με επιτυχία προς τον 21ο αιώνα.
Λίγα χρόνια μετά, η ΕΣΣΔ διαλύθηκε και ο σοσιαλισμός μάς χαιρέτισε. Το 1992 σε συνδιάσκεψη του Συνασπισμού στο ΣΕΦ, ο Ανδρουλάκης, ηγετικό μέλος του Συνασπισμού πλέον, εισηγείται στο σώμα τους λόγους που διαλύθηκε η ΕΣΣΔ: καθυστέρηση μεταρρυθμίσεων και απουσία συνολικού μεταρρυθμιστικού σχεδίου, διότι το ΚΚΣΕ δρούσε ως τροχοπέδη σε οποιαδήποτε αλλαγή. Καμία άμεση ευθύνη στον Γκορμπατσόφ. Η εισήγηση αυτή έγινε ομόφωνα δεκτή από τους συνέδρους και αποτέλεσε επίσημη θέση του κόμματος τα χρόνια που ακολούθησαν. Μέχρι που πέθανε ο Γκορμπατσόφ. Και έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι οι σύντροφοι, μετά τον Καρλ Μαρξ, ασπάστηκαν και το δόγμα του Γκράουτσο Μαρξ: «Αυτές είναι οι αρχές μου. Και αν δεν σου αρέσουν… εντάξει, έχω κι άλλες».
