Ο «Γκόρμπι» και οι… αυταπάτες
Ο Γκορμπατσόφ κηδεύτηκε το Σάββατο σε κλίμα αμηχανίας τόσο του ρωσικού κράτους όσο και της ίδιας της ρωσικής κοινωνίας. Και μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά είναι απολύτως ακριβές ότι θα τον κρίνει η Ιστορία, η οποία θα λάβει υπόψη της ότι επιχείρησε να εκδημοκρατίσει ένα βαθιά αυταρχικό καθεστώς, να απαλλάξει τη ρωσική κοινωνία από τα δεινά που εγγενώς φέρει «ο προθάλαμος του κομμουνισμού» και να επιβάλλει διαφάνεια παντού για να περιορίσει τη θηριώδη διαφθορά της σοβιετικής νομενκλατούρας. Διαβάζω στην «Αυγή» τα άρθρα του Αλέξη Τσίπρα και του Θανάση Καρτερού για τον Γκορμπατσόφ. Και τα δύο μιλούν για διάψευση ελπίδων, την αποτυχία διακυβέρνησης του Γκορμπατσόφ, τον απαθή τεμαχισμό της ΕΣΣΔ σε κρατίδια και πολλά άλλα. Και μπορεί αμφότεροι να αποφεύγουν να απαντήσουν για το εάν ένα σοβιετικό μοντέλο είναι εκ των πραγμάτων βιώσιμο, αλλά την απάντηση τη δίνει υπερηφάνως ο Κώστας Ζαχαριάδης που μίλησε σε εκδήλωση της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα με φόντο πανό «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».
Νέο «χτύπημα» από Βενιζέλο
Εχω πει δεκάδες φορές κι έχω γράψει άλλες τόσες ότι οι τοποθετήσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι εξόχως σημαντικές. Για διάφορους νομικούς, ιστορικούς και κυρίως πολιτικούς λόγους. Για αυτό και προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση η τοποθέτησή του για τις επισυνδέσεις της ΕΥΠ σε πολιτικά πρόσωπα, στην οποία κατέληγε ότι κείται εκτός της συνταγματικής τάξεως οποιαδήποτε απόπειρα άρσης απορρήτου σε πολιτικό πρόσωπο που απολαμβάνει τις ασυλίες του βουλευτή. Διαβάζω λοιπόν με ικανοποίηση τη νέα τοποθέτησή του (Υποκλοπή εθνικής σοβαρότητας, «Τα Νέα Σαββατοκύριακο», 3/4.9.2022), η οποία επιχειρεί να μετριάσει τις προκληθείσες νομικές αντιδράσεις. Ο Βενιζέλος, επανερχόμενος στο ίδιο θέμα, κάνει λόγο για πραγματική και όχι προσχηματική ενίσχυση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας και για αλλαγή του νομικού πλαισίου της άρσης απορρήτου (η οποία κατά τη γνώμη του δεν επετεύχθη με την ΠΝΠ που προώθησε επειγόντως η κυβέρνηση), ωστόσο αποφεύγει να επαναλάβει την πρότερη κάθετη θέση του για «αντισυνταγματικότητα» της παρακολούθησης πολιτικών προσώπων. Πλέον αυτών, τοποθετείται ξεκάθαρα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και διαπιστώνει ότι το ζήτημα των υποκλοπών δυσχέρανε τις μετεκλογικές συνεργασίες.
Η μήνυση Ανδρουλάκη…
Στις 26 Ιουλίου ο Νίκος Ανδρουλάκης μετέβη στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου προκειμένου να υποβάλει μήνυση για παραβίαση προσωπικών δεδομένων εις βάρος αγνώστων, οι οποίοι αποπειράθηκαν να μολύνουν το κινητό του τηλέφωνο με κακόβουλο λογισμικό παρακολούθησης, κινούμενος, όπως δήλωσε εξερχόμενος, από «δημοκρατικό καθήκον». Στη μήνυσή του δεν αναφέρεται η επισύνδεση της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ), διότι αυτή προέκυψε από έλεγχο της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) λίγες ημέρες αργότερα (5.8.2022), όπου έγιναν γνωστές οι παραιτήσεις του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού και του διοικητή της ΕΥΠ. Συμπέρασμα: Αν και θα είχε ένα ενδιαφέρον η δικαστική κρίση να μας διαφώτιζε σε επίπεδο νομολογίας για το νόμιμο ή το παράνομο της επισύνδεσης σε πολιτικό πρόσωπο, δυστυχώς θα αναλωθεί να ψάχνει ποιος έστειλε το επίμαχο link στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
…και οι έξι υπογραφές
Και για να προχωρήσω ένα βήμα παραπέρα τις δικαστικές εξελίξεις στην υπόθεση παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη, από διαρροές στα φίλια της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσα ενημέρωσης πληροφορούμαστε ότι κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, η εισαγγελέας που εποπτεύει την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) και εγκρίνει τα αιτήματα άρσης απορρήτου δήλωσε ότι το αίτημα για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ είχε «έξι υπογραφές», ενώ τυπικά απαιτούνται πέντε, και κατά τούτο η διαδικασία τηρήθηκε στο ακέραιο. Από τις διαρροές δεν μάθαμε όμως πόσοι από τους θιασώτες της άποψης περί καθολικής αντισυνταγματικότητας της παρακολούθησης πολιτικού όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εισαγγελέα και της είπαν κατάμουτρα ότι η παρακολούθηση είναι εξαρχής παράνομη ανεξάρτητα από το πόσες υπογραφές φέρει. Κανένας, ε;
Μυστικά και ψέματα των παρακολουθήσεων Πιτσιόρλα – Σαγιά
Εξ αφορμής του χθεσινού πρωτοσέλιδου των «Νέων» που φιλοξενούσε συνέντευξη του Στέργιου Πιτσιόρλα με γενικό τίτλο «Αλέξη, γιατί με παρακολουθούσες», θεωρώ αναγκαίες κάποιες επισημάνσεις για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Κατ’ αρχάς, η συγκεκριμένη υπόθεση ήρθε στο φως της δημοσιότητας από την εφημερίδα «Μπαμ» τον Οκτώβριο του 2019 όπου το ρεπορτάζ έκανε λόγο για «παραδικαστικό ΣΥΡΙΖΑ σε οικόπεδα» και αναφερόταν ανώνυμα σε «δύο πρώην κυβερνητικά στελέχη» με υπότιτλο «Παρακολουθούσε τους υπουργούς η ΕΥΠ του Ρουμπάτη». Στις 28.8.2022 η ίδια εφημερίδα επανήλθε με πρωτοσέλιδο «Ο Τσίπρας άκουγε τα στελέχη του», δημοσιεύοντας αυτούσιες τις εκθέσεις απομαγνητοφώνησης της ΕΥΠ.
Από τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν προκύπτει ότι η ΕΥΠ αρχές του 2016 είχε θέσει υπό παρακολούθηση τον τέως γενικό γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου της κυβέρνησης Τσίπρα, Σπύρο Σαγιά, και τον επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ και αναπληρωτή υπουργό Ανάπτυξης Στέργιο Πιτσιόρλα. Η παρακολούθηση ήταν άμεση και όχι έμμεση, όπως εναγωνίως διαδίδει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι από τις εκθέσεις απομαγνητοφώνησης προκύπτουν κλήσεις των δύο πολιτικών προσώπων προς τρίτους, αλλά και κλήσεις μεταξύ τους.
Η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ είναι δικαιολογημένα αμήχανη. Σε μία προσπάθεια να αποτινάξουν από πάνω τους την παρακολούθηση των πολιτικών στελεχών τους, τη φορτώνουν στην κυβέρνηση Σαμαρά και ξεκαθαρίζουν ότι η παρακολούθηση έγινε για να διακριβωθεί εάν υπήρχε εγκληματική οργάνωση και όχι για λόγους εθνικής ασφάλειας. Ωστόσο, αυτό το αφήγημα πάσχει πολλαπλώς και εκθέτει την προηγούμενη κυβέρνηση στον ποινικό έλεγχο για διάπραξη του αδικήματος της παραβίασης του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας (άρθρο 370Α ΠΚ).
Η χρονική διάρκεια της παρακολούθησης για τη διακρίβωση εγκλημάτων δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 12 μήνες (παρ. 6 άρθρου 5 ν. 2225/1994). Υπό αυτό το δεδομένο, εάν μία παρακολούθηση είχε αρχίσει το 2014, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να συνεχίζεται έως την άνοιξη του 2016. Συνεπώς, είτε στον ΣΥΡΙΖΑ ψεύδονται συστηματικώς, είτε παρακολουθούσαν πολιτικούς χωρίς εισαγγελική εντολή. Ας διαλέξουν…
