Μια ύποπτη τροποποίηση
Εως την 1.7.2019, ο Ποινικός Κώδικας τυποποιούσε την παραβίαση του απορρήτου της τηλεφωνικής συνομιλίας ως κακούργημα με ποινή κάθειρξης έως δέκα ετών. Και ύστερα ήρθαν οι μέλισσες του ΣΥΡΙΖΑ. Από την 1.7.2019, η παραβίαση του απορρήτου της τηλεφωνικής συνομιλίας τιμωρείται ως πλημμέλημα (με ανώτερη ποινή τα πέντε έτη). Οπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, «επιχειρήθηκε γενικά ο εξορθολογισμός των απειλούμενων ποινών, που είχαν αυξηθεί με τον Ν. 3674/2008 κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας». Δηλαδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να «εξορθολογίσει» τις ποινές που προβλέπονται για όσους αθέμιτα διενεργούν υποκλοπές και να τους ρίξει στα μαλακά, αφού η καταδίκη για πλημμέλημα προβλέπει αναστολή, μετατροπή της ποινής σε χρήμα ή και κοινωφελή εργασία. Δεν γνωρίζω τι είχαν κατά νου όταν τροποποιούσαν την εν λόγω ποινική διάταξη. Ισως να εξασφαλίσουν ότι δεν θα ανακαλυφθεί μελλοντικά «καμιά στραβή στη βάρδιά τους». Καλό είναι αυτά να τα γνωρίζει πρωτίστως ο Νίκος Ανδρουλάκης μιας και έχει υποβάλει μήνυση για παραβίαση του απορρήτου, για να μην πέσει απ’ τα σύννεφα.
Οι υποκλοπές και το επίδικο
Μιας και ουδείς πλέον διαφωνεί ότι επί ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούνταν πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, ας περάσουμε στα σοβαρά θέματα της υπόθεσης. Πρώτον: κατά την εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας ενημερώθηκε από την ΕΥΠ για την παρακολούθηση Σαγιά – Πιτσιόρλα για τη διακρίβωση της συμμετοχής τους σε εγκληματική οργάνωση, αλλά παρ’ όλα αυτά, διαρκούσης της έρευνας, τους διόρισε σε ανώτατες θέσεις, η μία εκ των οποίων καλυπτόμενη από υπουργική ασυλία. Δεύτερον: στις εκθέσεις απομαγνητοφώνησης περιλαμβάνεται διάλογος του υπουργού με τοπογράφο, τον οποίο διαβεβαιώνει ότι «κάνουν μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να μπει ο φάκελος στο αρχείο από την Εισαγγελία» και ότι θα τον «καθαρίσει» και από τον πειθαρχικό έλεγχο του ΤΕΕ. Το ποιοι «κάνουν προσπάθεια» να μην ασκηθούν διώξεις δεν το έχουμε μάθει ακόμα. Τρίτον: υπάρχει και τηλεφωνική συνομιλία δημοσιογράφου – εκδότη εφημερίδας (με όνομα μικρού τρωκτικού) με τον Πιτσιόρλα. Επειδή τα εν λόγω πολιτικά πρόσωπα συνομιλούσαν με δεκάδες δημοσιογράφους, το ερώτημα είναι σαφές: Πόσοι άλλοι δημοσιογράφοι που συνομιλούσαν με Σαγιά – Πιτσιόρλα παρακολουθούνταν «εμμέσως»;
Παραμύθια…
Το ζήτημα των παρακολουθήσεων έδωσε πρόσκαιρα το φιλί της ζωής τόσο στην ημιθανή αξιωματική αντιπολίτευση όσο και στο ΠΑΣΟΚ που, ενώ παραπαίει δημοσκοπικά, ονειρεύεται ότι «θα γίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση και θα παράξει πλούτο για τον λαό» (Νίκος Ανδρουλάκης, Ζάππειο, 3.9.2022). Και τι δεν έχουμε διαβάσει το τελευταίο διάστημα. Το πιο αστείο απ’ όλα, ωστόσο, είναι ότι η Κομισιόν θα αναστείλει τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης γιατί «διαπίστωσε σοβαρές ρωγμές στο κράτος δικαίου». Η είδηση αυτή, όσο αφοπλιστικά βλακώδης κι αν ακούγεται, αναπαρήχθη και από ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Αυτά μέχρι τη Δευτέρα το απόγευμα οπότε έγινε γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκρίνει ειδικά για τη χώρα μας νέο, πρόσθετο μέτρο στήριξης με σκοπό τη δημιουργία εγκαταστάσεων αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας ύψους 341 εκατομμυρίων ευρώ.
#48xroniapasok
Και αφού θυμήθηκα το ΠΑΣΟΚ, έχω να κάνω δύο ενδιαφέρουσες επισημάνσεις για την ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη το περασμένο Σάββατο στο Ζάππειο. Η πρώτη είναι ότι το ΠΑΣΟΚ κατάργησε το 1981 την πρόσκληση πολιτών στα αστυνομικά τμήματα «δι’ υπόθεσή τους». Το αντίθετο. Το ΠΑΣΟΚ εισήγαγε με το άρθρο 25 παρ. 4 του ν. 1756/1988 την πρόσκληση του πολίτη στα αστυνομικά καταστήματα με την πατέντα της «εισαγγελικής παραγγελίας παραπόνων», η οποία αποτελεί πανάκεια για να στείλεις κάποιον «συστημένο» στο τμήμα δι’ υπόθεσή του. Το δεύτερο είναι η επίθεση που εξαπέλυσε ο Ανδρουλάκης στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε πολλά σημεία της ομιλίας του, μια κίνηση αναμενόμενη για να κατευνάσει κάπως όσους εσωκομματικά του λένε «Πρόεδρε, θα σε καταπιεί ο Τσίπρας χωρίς να το καταλάβεις».
Η επίκληση του απορρήτου για τα θέματα της ΕΥΠ
«Δεν υπάρχει απόρρητο της ΕΥΠ έναντι της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας» διακηρύττει η αξιωματική αντιπολίτευση επικαλούμενη το άρθρο 43A του Κανονισμού της Βουλής που αναφέρεται στον έλεγχο της ΕΥΠ από την εν λόγω Επιτροπή. «Υπάρχει απόρρητο και καθήκον εχεμύθειας για τα θέματα της ΕΥΠ» αντιτείνει η κυβέρνηση επικαλούμενη το άρθρο 14 του ν. 3649/2008.
Μοιραία λοιπόν οδηγούμαστε στο εξής ερώτημα: Υπερισχύει ο Κανονισμός της Βουλής ή ο τυπικός νόμος; Ο Κανονισμός της Βουλής εκδίδεται με βάση την πρόβλεψη του άρθρου 65 παρ. 1 του συντάγματος, η οποία εισήχθη στο σύνταγμα ως έμπρακτη θεμελίωση της εξουσίας του αντιπροσωπευτικού σώματος. Ο Κανονισμός θεσπίζεται από τη Βουλή και δημοσιεύεται με παραγγελία του προέδρου της στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».
Το σημαντικότερο όμως ζήτημα που συνδέεται άμεσα με την απάντηση της ερώτησης είναι η νομική φύση του Κανονισμού. Παρά τις διάφορες θεωρίες που έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί, η επικρατούσα θεωρία θέλει τον Κανονισμό της Βουλής να καταλαμβάνει την ίδια θέση με τους τυπικούς νόμους του κράτους. Σε περίπτωση δε σύγκρουσης των διατάξεων του νόμου με τις διατάξεις του Κανονισμού της Βουλής, παρέχεται τεκμήριο αρμοδιότητας υπέρ του Κανονισμού, εφόσον το θέμα ανάγεται εν στενή εννοία σε οργανωτικά θέματα της Βουλής.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το θέμα είναι πολύ πιο απλό. Ο ίδιος ο Κανονισμός προβλέπει ειδικά για τον έλεγχο θεμάτων της ΕΥΠ ότι «η κυβέρνηση οφείλει, είτε με δική της πρωτοβουλία είτε ύστερα από αίτημα της επιτροπής, να ενημερώνει την επιτροπή για τη δραστηριότητα της Ε.Υ.Π., εκτός αν συντρέχουν λόγοι υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος ή προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, τους οποίους ο αρμόδιος υπουργός εκθέτει στην επιτροπή».
Είναι λοιπόν ζήτημα της ίδιας της επιτροπής να αποφασίσει εάν το εκτιθέμενο ζήτημα αποτελεί «λόγο υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος» και να το υπαγάγει στο απόρρητο ή ότι αποτελεί κοινό θέμα και να προχωρήσει στην εξέταση της ουσίας του.
