Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Η κρίση της προηγούμενης σχεδόν δεκαπενταετίας διάβρωσε και εν μέρει αποσύνθεσε την κοινωνία και έφερε στην επιφάνειά της στοιχεία που υπό συνθήκες κανονικότητας δεν θα ανελκύονταν. Το λούμπεν κυριάρχησε στις ζωές μας. Σχεδόν παντού, από την πολιτική, μέχρι τον πολιτισμό. Ο πολακισμός έγινε συνήθεια στην κοινωνία και η συστηματική επιχείρηση κοινωνικής αποσύνθεσης εκπορεύεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το λένε μάλιστα φωναχτά: Στην Αριστερά δεν ταιριάζει η κανονικότητα.
Αφορμή αυτών των σκέψεων κάποιος Βερναρδάκης. Υπουργός του Τσίπρα που πήγε να ορκιστεί με αθλητικά παπούτσια για να μας υπενθυμίσει το λούμπεν που λέγαμε. Προχθές χαρακτήρισε τη Νίκη Κεραμέως «Πισπιρίγκου της Παιδείας», επειδή δεν του αρέσει η σχετική ευταξία και προοπτική που δημιουργεί το νομοσχέδιο για την Παιδεία.
Προσέξτε: ο Βερναρδάκης είναι πανεπιστημιακός δάσκαλος! Δεν γνωρίζω ποιας υπόληψης απολαμβάνει από τους φοιτητές του, αλλά μου φαίνεται αδιανόητη η χυδαιολογία ενός ανθρώπου που υποτίθεται μορφώνει παντοιοτρόπως νέους ανθρώπους. Ζήτησε μια μισοσυγγνώμη και τέλος! Μα δεν θα ξεχαστεί ποτέ ότι ένας πρώην υπουργός και πανεπιστημιακός αντέδρασε χυδαία, ποταπά σε μια υπουργό που διαθέτει λαϊκή εντολή να αλλάξει πράγματα στην Παιδεία, επειδή δεν του αρέσουν.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που έλεγε στον Τσίπρα ότι στις δημοσκοπήσεις του 2019 τα δύο κόμματα είναι στήθος με στήθος, ήταν ο ίδιος που αναρωτιόταν το 2015 πού βρήκαν οι «μένουμε Ευρώπη» τις σφυρίχτρες που χρησιμοποιούσαν στις κινητοποιήσεις τους, είναι εκείνος που στο χυδαίο σύνθημα Συριζαίων «Μητσοτάκη, κάθαρμα» στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη, ανέφερε ότι «ο Μητσοτάκης είναι κάθαρμα εδώ και 56 χρόνια». Είναι ένας από εκείνους που δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις της Αριστεράς, όπως ίσως θα βόλευε κάποιους να ισχυριστούν. Ο Βερναρδάκης και ο Πολάκης κι άλλοι –επιφανείς ή όχι– είναι οδηγοί του παράφορου μίσους που εκτοξεύεται στα social media και στον δημόσιο λόγο. Αποτελούν μορφές του εγχώριου λουμπεναριού που θεωρούν ότι με τις πράξεις και τα λόγια τους πολεμούν τον εγχώριο συντηρητισμό.
Κουτσαβακισμός, μοχθηρότητα απέναντι σε όσους τραβάνε πραγματικά το κάρο έξω από τη λάσπη και εκτσογλανισμός, κατά πώς έχει πει κι ο Βενιζέλος.
Εκτσογλανισμός και λουμπεναριό είναι εκρηκτικό μίγμα. Κι είναι απορίας άξιον πώς θα κυλήσει ο χρόνος μέχρι τις εκλογές, με τέτοιον εκχυδαϊσμό της πολιτικής ζωής από την Αριστερά. Σκεφτείτε να μη διέθετε και το… ηθικό πλεονέκτημα.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
