Aρνητικά δυσανάλογη της πραγματικότητας προκύπτει ότι ήταν η δημοσιότητα του συμβάντος στον Έβρο, που αφορά τις τουρκικές αντιδράσεις για τις προπαρασκευαστικές εργασίες της ελληνικής πλευράς για επέκταστη του φράκτη, στη συγκεκριμένη περιοχή.
Το ζήτημα δεν είναι, βέβαια, ασήμαντο – γιατί η Τουρκία στην ουσία επιζητεί να διασφαλίσει διαβούλευση με την Ελλάδα για κατασκευαστικό έργο εθνικής μας ασφάλειας εντός περιοχής ελληνικής κρατικής κυριαρχίας.
Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να προβάλλεται ότι Τούρκοι στρατιωτικοί βρίσκονταν – και ίσως παραμένουν – εντός ελληνικού εδάφους, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη απόσταση. Άλλο ζήτημα η προβολή του ζητήματος με ανακριβείς διαστάσεις στον διεθνή Τύπο.
Σε σχέση με το ευρύτερο πλαίσιο της όλης υπόθεσης, υπάρχουν ορισμένα δεδομένα: η από την δεκαετία του 1920 ορισθείσα οριογραμμή δεν ακολουθεί τις αλλαγές της κοίτης του Έβρου (η γραμμή αυτή χαράχθηκε με βάση τα δεδομένα του 1926). Οι αλλαγές που διαμορφώνει η ροή του ποταμού και τα συναφή ζητήματα αντιμετωπίζονται από τις προς τούτο συσταθείσες (από τότε) τεχνικές επιτροπές. Ο διαχρονικός σχετικός απολογισμός – χωρίς πάντοτε να διευθετούνται απόλυτα συναφή ζητήματα – είναι θετικός, έχει μάλιστα γραφεί στο παρελθόν ότι με τις συναντήσεις αυτές έχουν αποτραπεί εν δυνάμει μείζονες εμπλοκές. Ο πρωθυπουργός ορθώς χαρακτήρισε τέτοια προβλήματα ως τεχνικά ζητήματα.
Πέρα από τη σχετική, ανακριβή και υπερβολική δημοσιότητα, που ανεδείκνυε το συμβάν ως συνοριακή διαφορά, η επικέντρωση στην ουσία αφορά ένα θέμα:
Την επέκταση του φράκτη, που αποτελεί έργο απαραίτητο για την προοδευτική θωράκιση του συνόλου της χερσαίας μεθορίου, ενόψει της πρόσφατης, εξαιρετικά επικίνδυνης εμπειρίας μας από την επιθετική συμπεριφορά της τουρκικής πλευράς να ωθήσει μεταναστευτικές ομάδες να εισέλθουν στην ελληνική επικράτεια. Η σημερινή δημοσιοποίηση συγκεκριμένων μέτρων διάρθρωσης και ακριβούς επιτέλεσης του έργου επέκτασης του φράκτη στην περιοχή, όπως ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση, βάζει τα πράγματα όχι μόνο στις σωστές τους διαστάσεις αλλά και στην απαραίτητη, ουσιαστικά και χρονικά, μεθόδευση. Στις επόμενες μέρες και εβδομάδες, θα διαπιστωθεί αν η άλλη πλευρά θα φθάσει μέχρι να αποπειραθεί έμπρακτα να εμποδίσει εργασίες κατασκευής του φράκτη – όχι πιθανό.
Όμως η ήττα (γιατί περί αυτού πρόκειται, ουσιαστικά, πολιτικά και επικοινωνιακά) που υπέστη η Άγκυρα στις αρχές του τρέχοντος έτους, στην προσπάθεια να στείλει – διά της βίας – μετανάστες στην Ελλάδα διαμέσου του χερσαίου συνόρου του Έβρου κυρίως στην περιοχή των Καστανέων, πρέπει να έχουμε συγκρατήσει ότι δεν θα την αποτρέψει
να επανέλθει, εν προκειμένω, ενδεχομένως με επιπλέον μεθοδεύσεις αλλά και με ένταση. Ως εκ τούτου, η επέκταση του φράκτη ενέχει μεγαλύτερη σημασία από καθεαυτή την αποτρεπτική του, στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η χερσαία ελληνο-τουρκική μεθόριος, με δεδομένη την επί δεκαετίες πολυδιάστατη τουρκική επιθετικότητα, αποτελεί προφανώς ευαίσθητο χώρο. Η νέα, εξαιρετικά σοβαρή, παράμετρος που συναφώς εισήγαγε η Άγκυρα είναι το μεταναστευτικό, το οποίο διαχειρίζεται ως μοχλό πίεσης στην Ε.Ε, με άμεσο στόχο την Ελλάδα. Η χώρα μας λαμβάνει σημαντικά επιπρόσθετα μέτρα προετοιμασίας για να αντιμετωπίσει νέα πίεση στο μεταναστευτικό. Η αναφερόμενη τουρκική αντίδραση στην ελληνική προπαρασκευή επέκτασης του φράκτη συνιστά μια πρώτη – αναμενόμενη, κατά την κοινή λογική – ένδειξη ότι η Άγκυρα θα αντιδράσει σε μια πλήρη, κατά το δυνατό, “στεγανοποίηση” μας της θρακικής οριογραμμής όσον αφορά την αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης.
Πέρα όμως από αυτό, η Ελλάδα είναι σε πλήρη συνείδηση και ετοιμότητα ότι, στους επόμενους μήνες, η τουρκική ηγεσία, είτε για λόγους εσωτερικής και πολιτικής σκοπιμότητας/πίεσης είτε στην κατεύθυνση επίτευξης στόχων στο μεταναστευτικό ή όσον αφορά επιδιώξεις σε ευρύτερους θαλάσσιους χώρους κλπ, μπορεί να βρεθούμε ενώπιον συγκεκριμένων προκλήσεων, έως και στρατηγικού χαρακτήρα: είσοδος θαλάσσιου γεωτρύπανου σε περιοχή ΑΟΖ Καστελλόριζου είτε σε θαλάσσιο χώρο ΑΟΖ Κρήτης, που έχει αυθαίρετα και κατά παράβαση του Δικαίου της Θάλασσας συμπεριληφθεί στην “ΑΟΖ Λιβύης”, δυνάμει του σχετικού μνημονίου Άγκυρας – Τρίπολης. Επανέναρξη ροών μεταναστών από μικρασιατικά παράλια προς τα νησιά μας Αν. Αιγαίου και βέβαια, βίαιη ώθηση μεταναστών από Τουρκία να διέλθουν από την Ε/Τ μεθόριο Έβρου. Είναι προφανές ποιες είναι οι εν δυνάμει προκλήσεις μείζονος βαρύτητας από τουρκικής πλευράς, σε σχέση με το εν προκειμένω συμβάν, στη συγκεκριμένη περιοχή του Έβρου.
Η επικέντρωσή μας, τελικά σε συμβάντα που δεν έχουν σημαντικό χαρακτήρα, οδηγούν σε αποπροσανατολισμό αλλά και σε αποδυνάμωση της εσωτερικής ενότητας και νηφάλιας αποφασιστικότητας, που είναι απαραίτητες ενώπιον των αληθών κινδύνων.
Του ειδικού συνεργάτη του Neweurope.gr
