δούκας(ο)
1. αυτός που δεν μπορεί να κάνει τις δουλειές που αναλαμβάνει «θα τον προσλάμβανα, αλλά έχω ακούσει ότι είναι δούκας» 2. αυτός που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του «δεν περίμενα ο Χάρης να είναι τόσο δούκας ώστε να βάλει τον εαυτό του δίπλα στον Μιτεράν, τον Ερντογάν και τον Βίλι Μπραντ» 3. αυτός που οι φιλοδοξίες του υπερβαίνουν τις ικανότητές του «βρε δούκα, σε κάθε παιχνίδι ζεσταίνεις τον πάγκο της Λαμίας και ονειρεύεσαι μεταγραφή στην πρέμιερσιπ;»
Κάποιος που εκλέγεται δήμαρχος (και ειδικά κάποιος που εκλέγεται δήμαρχος από σπόντα) έχει τη σπάνια ευκαιρία να αποδείξει τις ικανότητες του στον δήμο του και έτσι να αποκτήσει το δικαίωμα να ελπίσει σε ακόμη μεγαλύτερα αξιώματα. Προϋπόθεση γι’ αυτό, βέβαια, είναι να έχει ικανότητες αλλά και όρεξη για δουλειά. Ο σύντροφος Χάρης Δούκας φαίνεται να μην έχει τίποτα από τα δύο κι έτσι, όταν από σπόντα εξελέγη δήμαρχος της Αθήνας, αντί να προσπαθήσει να αποδείξει την αξία του με το έργο του, έσπευσε να παλέψει για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ προτού ο χρόνος αποκαλύψει την ανεπάρκειά του. Δυστυχώς γι’ αυτόν έβρεξε. Και μπορεί η βροχή να κράτησε μόνο 15-20 λεπτά, αλλά ήταν αρκετή για να αποκαλύψει την απόλυτη εγκατάλειψη μιας πρωτεύουσας από μια δημοτική αρχή που είναι τόσο απασχολημένη με το ΠΑΣΟΚ, ώστε κανείς να μη σκεφτεί ότι όταν μπαίνει το φθινόπωρο, τουλάχιστον τα φρεάτια πρέπει να είναι καθαρισμένα.
Επιβεβαίωση
Η υπενθύμιση των προεκλογικών εξαγγελιών του δημάρχου με την ανεξήγητη κόμη για τον καθαρισμό των φρεατίων δεν είναι μόνο διασκεδαστική. Είναι και επιμορφωτική γιατί επιβεβαιώνει ότι ποτέ δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι έναν πολιτικό που στηρίζεται από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Κανονικά βέβαια αυτό έπρεπε να το ήξεραν όλοι όσοι ζουν στην Ελλάδα τα τελευταία 15 χρόνια, αλλά, εκτός από το πρόβλημα στην κατανόηση κειμένου, πολλοί συμπολίτες έχουν και πρόβλημα κατανόησης της πραγματικότητας.
Σωστός ο παίκτης
Το πιο ενδιαφέρον σημείο του ντιμπέιτ ανάμεσα στον ημιπαράφρονα πορτοκαλί και την αντιπρόεδρο Χάρις είναι εκείνο που ο δημοσιογράφος του ABC διορθώνει τα ψέματα του Τραμπ. Ηταν πολύ ωραίο να βλέπεις τι συμβαίνει όταν οι δημοσιογράφοι κάνουν τη δουλειά τους και όχι τους τροχονόμους.
Ρίχνω ιδέες...
Επανέρχομαι στα σοβιετικής αντίληψης κρατικά και υπουργικά περίπτερα της ΔΕΘ με μια πρόταση που θα μετατρέψει την αδικαιολόγητη σπατάλη σε πολιτιστικό γεγονός: π.χ., ξοδεύουμε που ξοδεύουμε λεφτά για τα περίπτερα των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν θα ήταν ωραίο ανάμεσα στα εκθέματα να ήταν και ο υπουργός Δένδιας ντυμένος Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, προκειμένου να διαφημίσει την πολιτική του στα υπουργεία που αναλαμβάνει;
