Τι να ξεχωρίσεις από μια δεκαετία που τα είχε όλα; Αγαπημένο χρώμα; Το κόκκινο του Netflix. Αγαπημένη νέα λέξη; Binge-watching. Αγαπημένη σειρά; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Από το 2010 μέχρι και σήμερα, λίγο προτού καλωσορίσουμε το 2020, είδαμε πολλά, μα πάρα πολλά. Χρονιά-σταθμός το 2013, όταν το Netflix μπήκε στη βιομηχανία παραγωγής περιεχομένου με το «House of Cards». Ακολούθησε το χάος. Ένα δημιουργικό, ανταγωνιστικό χάος που έφερε πρωτοκλασάτα κινηματογραφικά ονόματα στη μικρή οθόνη, αρχικά με δισταγμό και εν συνεχεία με ενθουσιασμό.
Για να μπορέσουμε κάπως να διευκολυνθούμε και να επιλέξουμε τις πέντε καλύτερες σειρές της δεκαετίας, θέσαμε ως απαραίτητο όρο η κάθε σειρά να έχει ξεκινήσει αυστηρά μετά από το 2010 (συγγνώμη, «Breaking Bad») και θα κριθεί για τη γενική της μέχρι σήμερα εικόνα και όχι μεμονωμένα από μία πολύ καλή ή κακή σεζόν (τυχερό «Game of Thrones»). Ιδού λοιπόν όσα ξεχωρίσαμε, ελπίζοντας πως άνοιξαν το δρόμο για σπουδαία πράγματα.
5. The Leftovers (2014-2017)
«Αυτοί που έμειναν πίσω» είναι η μετάφραση του τίτλου, εμείς όμως θα μιλήσουμε γι’ αυτούς που τόλμησαν να ακολουθήσουν, δηλαδή τους τηλεθεατές που δεν φοβήθηκαν παρότι είδαν στους συντελεστές ως σεναριογράφο τον Ντέιμον Λίντελοφ (ένας από τους δημιουργούς του «Lost», άρα και συνυπεύθυνος για τη μεγαλύτερη τηλεοπτική απογοήτευση ever), ούτε εγκατέλειψαν τη σειρά όταν τα μεταφυσικά/υπερφυσικά της στοιχεία μπέρδευαν τόσο την πραγματικότητα με τη φαντασία όσο και την αφηγηματική της συνέχεια. Σκοτεινό και απόκοσμο, ταυτόχρονα όμως εμπνευσμένο και κρυφά αισιόδοξο, το ακραίο «Leftovers» είναι μια απολαυστική εμπειρία με πιστούς φαν.
4. BoJack Horseman (2014-)
Όσο αντιφατικός κι αν ακούγεται ο όρος «καταθλιπτική κωμωδία», άλλο τόσο περίεργο φαντάζει το γεγονός ότι ένας από τους πιο δημοφιλείς τηλεοπτικούς ήρωες των ’10s είναι ένα ανθρωπόμορφο άλογο, πρώην τηλεαστέρας με ψυχεδελικά πολύχρωμα ρούχα και αυτοκαταστροφικές τάσεις, που ζει στο Χόλιγουντ, πίνει συνεχώς και βρίσκεται σε υπαρξιακό αδιέξοδο. Το «BoJack Horseman» με την υποδειγματική εικονογραφία (βλ. το «Fish out of water» της 3ης σεζόν) και δραματουργία (μπορεί να ξεχάσει κάποιος το μονόλογο του BoJack στο αριστουργηματικό επεισόδιο «Free Churro»;) αποτέλεσε σταθμό για το ενήλικο animation, και με το μαύρο, θεόπικρο χιούμορ του που τσακίζει κόκαλα έκανε ίσως ένα από τα πιο επιτυχημένα σχόλια για τη ζωή – και σε μια δεύτερη ανάγνωση για την ίδια την τηλεόραση.
3. Atlanta (2016-)
Ο Ερν, ένας νεαρός από την Ατλάντα, προσπαθεί μαζί με τον ξάδερφό του να κατακτήσει τη ραπ σκηνή της Αμερικής. Αυτή είναι με λίγα λόγια η υπόθεση που κινείται έξυπνα ανάμεσα σε κωμωδία και δράμα, όμως ο Ντόναλντ Γκλόβερ, δημιουργός, κύριος σεναριογράφος, περιστασιακός σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής δίνει στη σειρά, που επιστρέφει μέσα στο 2020 με 3η σεζόν, πολλά περισσότερα. Η καυστική καταγραφή του τι σημαίνει να είσαι νέος, Αφροαμερικανός και μη προνομιούχος στις ΗΠΑ του σήμερα κρύβεται πίσω από κάθε κοφτερή ατάκα, ενώ μόνο δύο επεισόδια αρκούν για να κάνουν τη σειρά να ξεχωρίσει: το πειραματικό και προβοκατόρικο «B.A.N.» (1η σεζόν, σενάριο και σκηνοθεσία από τον Γκλόβερ) και το φοβερά δημιουργικό «Teddy Perkins» (2η σεζόν, σενάριο του Γκλόβερ, σκηνοθεσία Χίρο Μουράι) είναι ό,τι πιο καινοτόμο είδαμε μέσα στη δεκαετία.
2. Game of Thrones (2011-2019)
Πολλοί θα διαφωνήσουν με αυτήν την επιλογή εξαιτίας της κακής τελευταίας (ή και της προτελευταίας;) σεζόν του. Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ντόρο που προκάλεσε το «Game of Thrones» άμα τη εμφανίσει του. Ανατροπές που σόκαραν, δολοφονίες δίχως έλεος και σκηνές μάχης που έγραψαν τηλεοπτική ιστορία χαρίζουν στη σειρά-φαινόμενο τον τίτλο τού (έστω και λίγο λαβωμένου) βασιλιά της δεκαετίας και κανένας άνευρος Τζον Σνόου (που κέρδισε όμως υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα!) ή κανένα κυπελλάκι του καφέ δεν αρκούν για να τη βγάλουν εκτός πεντάδας…
1. Fleabag (2016-2019)
Είναι πολύ ωραίο όταν βλέπεις ένα φρέσκο πρόσωπο γεμάτο ιδέες να του δίνεται η ευκαιρία να βγει μπροστά σε ένα χαοτικό τηλεοπτικό πεδίο όπως το σημερινό, και η Φοίβη Ουάλερ-Μπριτζ είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Δημιουργός και πρωταγωνίστρια του εξαιρετικού «Fleabag», η 34χρονη Βρετανίδα σάρωσε τα βραβεία με μια ασυνήθιστη δραματική σειρά μεταμφιεσμένη σε κωμωδία, που δίνει με ακρίβεια μέσα σε δώδεκα μόλις επεισόδια την πιο αληθινή ηρωίδα της σύγχρονης τηλεόρασης. Ο χαρακτήρας της Ουάλερ-Μπριτζ δεν έχει όνομα, έχει όμως συναίσθημα, σεξουαλικότητα και περίσσιο (αυτο)σαρκασμό. Και θα σου τα εξηγήσει όλα κοιτώντας σε στα μάτια, σπάζοντας τον λεγόμενο τέταρτο τοίχο και θρυμματίζοντας πανηγυρικά ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα περί «γυναικείων σειρών».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Αθηνόραμα, από την Βασιλική Γερονίκου
