Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Και η αρχή έγινε με τα πρωτοφανή μέτρα που ελήφθησαν από την κυβέρνηση σε καιρό ειρήνης. Τα μέτρα αυτά και η αποτελεσματικότητά τους στην καταπολέμηση της πανδημίας είναι μια συλλογική επιτυχία. Καθώς βρισκόμαστε στην πρώτη φάση απο- κλιμάκωσης των μέτρων και της μετάβασης σε μια νέα καθημερινότητα, είναι ίσως η ώρα να αναλογιστούμε πού βρισκόμαστε και κυρίως… από πού ήρθαμε.
της Αριστοτελίας Πελώνη*
Αυτό που χθες δεν ήταν καθόλου αυτονόητο αποτελεί σήμερα κεκτημένο. Το κράτος λειτούργησε συντεταγμένα, οργανωμένα, «επαγγελματικά» και αποτελεσματικά. Και η κοινωνία εμπιστεύτηκε την πολιτεία και τους ειδικούς αναλαμβανόμενη το κρίσιμο – και ύψιστο – διακύβευμα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Η νέα αυτή σχέση εμπιστοσύνης κράτους – πολίτη συνιστά το νέο θεμέλιο πάνω στο οποίο η χώρα θα χτίσει την ανάταξη της επόμενης μέρας. Πρόκειται για μια συλλογική παρακαταθήκη συνολικής ωρίμασης: Ένα κράτος που λειτούργησε άμεσα και οργανωμένα για την αντιμετώπιση και διαχείριση σε όλα τα επίπεδα μιας πρωτόγνωρης, παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης με σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές απολήξεις. Που κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών χτίζοντας ταυτόχρονα αξιοπιστία στην Ευρώπη και στις αγορές.
Αυτήν τη φορά η Ελλάδα ήταν η εξαίρεση στον ευρωπαϊκό κανόνα για τους σωστούς λόγους. Από αντιπαράδειγμα λειτούργησε ως υπόδειγμα οργανωμένης, έγκαιρης και αποτελεσματικής διαχείρισης. Από αδύναμος κρίκος στα μάτια πολλών έγινε μοντέλο έγκαιρης λήψης αποφάσεων και τεκμηριωμένων μέτρων που βασίστηκαν στις εισηγήσεις των ειδικών. Ακόμη ένα κεκτημένο της περιπέτειας, που δεν έχει ακόμα τελειώσει, είναι η εμπιστοσύνη των πολιτών στις συμβουλές των ειδικών και στις συστάσεις της πολιτείας.
Αν η απομόνωση ενέπνευσε μια νέα συλλογική συμπεριφορά που συγχρονίστηκε πλήρως με το διακύβευμα, άλλο τόσο ενέπνευσε και την αίσθηση ενός κοινού στόχου, ο οποίος στην αφετηρία της νέας μέρας είναι πιο ορατός από πριν: την ομόθυμη διάθεση υπέρβασης της στρεβλής νοοτροπίας παθητικότητας ή καταγγελίας απέναντι στο πρόβλημα.
Όλα αυτά τα κεκτημένα, οι «προστιθέμενες αξίες» μιας κρίσης, της οποίας ο επίλογος μπορεί να γράψει έναν νέο πρόλογο, είναι η πυξίδα στην επόμενη φάση και στην επανεκκίνηση της οικονομίας. Η ωριμότητα που επέδειξαν το κράτος, η κυβέρνηση και η κοινωνία αποτελούν εχέγγυο για το μέλλον.
Πού πάμε, λοιπόν, ύστερα από εδώ; Τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Αλλά από αυτή τη φάση βγαίνουμε πιο δυνατοί, πιο οργανωμένοι, πιο ενωμένοι. Η Ελλάδα δεν είναι το κακομαθημένο παιδί της Ιστορίας. Και η Ευρώπη μπορεί να βλέπει στον καθρέφτη της διαχείρισης αυτής της κρίσης ένα υπόδειγμα. Ο,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Αυτό που κατακτήσαμε μπορεί να αποτελέσει το πρόπλασμα για ένα νέο εθνικό αφήγημα. Μια ιστορία ορμής, δυναμισμού και υπερβάσεων. Το ελληνικό στοίχημα της επόμενης μέρας δεν είναι μόνο υγειονομικό. Είναι ταυτόχρονα ένας στοίχημα ευρύτερης στάσης και νοοτροπίας – ένα ανοικτό ακόμα ερώτημα, με προφανή όμως απάντηση.
*Η Αριστοτελία Πελώνη είναι αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος
**Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τα Νέα Σαββατοκύριακο”
