Την επισήμανση ότι αμέσως μετά τη θριαμβευτική εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, το 2019, ο Αντώνης Σαμαράς «ξεκίνησε τα τσαλίμια του» γιατί «απλά, ήθελε από τότε να δείξει ότι αυτός έχει την δική του πολιτική agenda και δεν είναι υποχρεωμένος σε κομματική πειθαρχία», κάνει ο γνωστός πολιτικός αναλυτής, Ανδρέας Δρυμιώτης, σε άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής.
Στο άρθρο του με τίτλο «Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού», αναφέρεται στην αποπομπή του Σαμαρά το 1992 και την πρόσφατη διαγραφή του, παραθέτοντας τις απαράδεκτες, όπως σημειώνει, δράσεις του που οδήγησαν σε αυτήν την εξέλιξη. Εκτιμά δε πως «δεν πρόκειται να δημιουργήσει νέο κόμμα, για να μην ξαναζήσει την πολιτική έρημο που ο ίδιος περιγράφει χαρακτηριστικά: "Για έντεκα ολόκληρα χρόνια κοιτούσα το ταβάνι"».
Αναλυτικά το άρθρο του Ανδρέα Δρυμιώτη έχει ως εξής:
Όπως είναι ευνόητο ο τίτλος αναφέρεται στον Αντώνη Σαμαρά. Λες και ο κωμικός ποιητής Μένανδρος, στον οποίο αποδίδεται η αρχική διατύπωση, «δίς ἐξαμαρτεῖν ταὐτόν οὐκ ἀνδρός σοφοῦ», είχε στο μυαλό του τη σημερινή συμπεριφορά του πρώην πρωθυπουργού, με το ξινισμένο ύφος.
Ανεξάρτητα από την επίκληση του σοφού Μένανδρου, εμένα η συμπεριφορά του μου θυμίζει ένα παλαιό ανέκδοτο. Είναι ο τύπος που οδηγεί ανάποδα στον αυτοκινητόδρομο και ακούσει στο ραδιόφωνο την προειδοποίηση προς τους οδηγούς ότι κάποιος οδηγεί ανάποδα στον αυτοκινητόδρομο και μονολογεί λέγοντας: «τι ανοησίες λέει αυτός, είναι εκατοντάδες αυτοί που οδηγούν ανάποδα»! Έτσι και ο Αντώνης μας. Είναι ο μοναδικός πατριώτης στην Χώρα. Όλοι οι άλλοι είναι εθνικοί μειοδότες. Είναι ο μόνος που κατέχει την αλήθεια και την εκφράζει πάντοτε με παρρησία.
Έχω κατά καιρούς δηλώσει ότι διαθέτω ενοχλητική μνήμη. Ξέρετε από πότε ο Αντώνης ξεκίνησε τα τσαλίμια του; Αμέσως μετά την θριαμβευτική εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, το 2019. Έγραψα τότε στη στήλη αυτή δύο κείμενα: «Περί αχαριστίας» (9/2/2020) και «Περί αχαριστίας και αλαζονείας» (22/2/2020). Αμφιβάλλω αν θυμάστε την αφορμή για τα κριτικά κείμενα. Σας θυμίζω. Δεν ψήφισε για τη εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και δεν ψήφισε μια τροπολογία για το ποδόσφαιρο. Ούτε εθνικά θέματα, ούτε ακρίβεια, ούτε woke agenda που επικαλείται σήμερα. Απλά, ήθελε από τότε να δείξει ότι αυτός έχει την δική του πολιτική agenda και δεν είναι υποχρεωμένος σε κομματική πειθαρχία.
Θυμίζω ότι στη εκλογή Προέδρου είχε τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας, αλλά ο άτακτος Αντωνάκης δεν δέχεται τέτοιες ξεπερασμένες υποχρεώσεις. Το θέμα δε της ασήμαντης τροπολογίας για το ποδόσφαιρο προκάλεσε και την αντίδραση των κύκλων του. (Ο σύμβουλος του, παλαιός κομμουνιστής Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο οποίος εξασφάλισε τον διά βίου βιοπορισμό του, με τη χαριστική πρόσληψη του στη Βουλή -προνόμια πρώην πρωθυπουργών- συνήθως εμφανίζεται «αντ’ αυτού» επιβεβαιώνοντας ότι είναι ο «his masters voice»). Τι μας δήλωσαν τότε οι κύκλοι;
Η δήλωση των συνεργατών του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αποπνέει επικίνδυνη αλαζονεία. «Ο κ. Αντώνης Σαμαράς ούτε έδωσε εξηγήσεις, ούτε του ζητήθηκαν, ούτε θα μπορούσαν να του έχουν ζητηθεί». Σε ένα θέμα κομματικής πειθαρχίας δεν του ζητήθηκαν εξηγήσεις για να «μη ρίξουν λάδι στη φωτιά», αλλά αυτό το «ούτε θα μπορούσαν να του έχουν ζητηθεί» από που προκύπτει και γιατί προστέθηκε; Κάθε εκλεγμένος είναι υπόλογος στην παράταξη του και σε αυτούς που τον ψήφισαν. Κανένας δεν μπορεί να είναι πάνω από το κόμμα. Ειδικά ο Σαμαράς που δοκίμασε τις δυνάμεις του μακριά από τη ΝΔ και έζησε την πολιτική απομόνωση.
Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η έμπρακτη αμφισβήτηση του Αντωνάκη προς τον Κυριάκο. Τα υπόλοιπα που ακούγονται και γράφονται για το σήμερα είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Ότι δηλαδή ο Αντώνης συμπεριφέρεται έτσι γιατί ο Κυριάκος δεν τον συμβουλεύεται. Τότε ούτε διαπραγματεύσεις με «πειρατές» υπήρχαν, ούτε μειοδοσία Γεραπετρίτη βρισκόταν στο τραπέζι ούτε απολύτως τίποτα από αυτά που επικαλείται σήμερα. Για μένα τότε ήταν ολοφάνερο ότι ο Αντώνης ξεκινούσε, χωρίς καμιά αιτία, την αμφισβήτηση του Κυριάκου!
Πάμε τώρα στις τελευταίες απαράδεκτες δράσεις του, οι οποίες προκάλεσαν και την διαγραφή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Έκανα την αξιολόγηση μου, με δύο κείμενα: «Τα παιδία παίζει» (22/9/2024) και «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των αχρείων» (27/10/2024). Για μένα ήταν ολοφάνερο ότι βλέποντας ότι δεν υπάρχουν έντονες αντιδράσεις στην συμπεριφορά του, σταδιακά αναβάθμισε την πολεμική του, νομίζοντας ότι κανένας δεν μπορεί να τον πειράξει. Χαρακτηριστικό δείγμα της αμετροέπειας του.
Θυμίζω συνοπτικά τι μεσολάβησε πριν από την διαγραφή του. Δριμύ κατηγορώ (Αντωνάκη και Κωστάκη) στη παρουσίαση βιβλίου. Απουσία (Αντωνάκη και Κωστάκη) από την ομιλία του πρωθυπουργού στην Έκθεση Θεσσαλονίκης. Απουσία (Αντωνάκη και Κωστάκη) από την γιορτή για τα 50 χρόνια της ΝΔ. Αξίζει τη προσοχή σας, ότι ο γέρος τότε Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πήγε με το μπαστούνι στη αντίστοιχή γιορτή για τα 40 χρόνια της ΝΔ το 2024 με αρχηγό και πρωθυπουργό τον Αντωνάκη. Διαφορά ήθους ενός ηγέτη και ενός νάνου της πολιτικής. Απαράδεκτη συμπεριφορά του Αντωνάκη στην βράβευση της συζύγου του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγόρησε τον Μητσοτάκη και τους Κυπρίους ότι ετοιμάζονται για Εθνική μειοδοσία. Και έτσι φτάσαμε στην «περίφημη» συνέντευξη του Αντωνάκη στο ΒΗΜΑ (11/11/2024) που προκάλεσε και τη διαγραφή του.
Η αντίδραση του Αντωνάκη στη διαγραφή είναι χαρακτηριστική: «Όλα αυτά που είπα στην συνέντευξη μου τα έχω ξαναπεί πολλές φορές. Προφανώς η διαγραφή μου ήταν προαποφασισμένη». Λυπάμαι, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα και θα σας τεκμηριώσω ότι αυτά που είπε στη συνέντευξη του δεν τα έχει ξαναπεί.
-Αποπομπή Γεραπετρίτη
Πότε στο παρελθόν ζήτησε την αποπομπή ενός σημαντικού υπουργού της κυβέρνησης της ΝΔ; Ποτέ. Μάλιστα έκανε και την απρέπεια να κάνει «κοπτοραπτική» στην συνέντευξη του Γεραπετρίτη. Σας παραθέτω αυτούσια την θέση του κ. Γεραπετρίτη για την οποία ζητήθηκε η αποπομπή του: «Αν είναι να αφήσω μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη χώρα μου για τις επόμενες γενιές, να είναι μια γειτονιά η οποία θα είναι ήρεμη, μια Ελλάδα της αυτοπεποίθησης, της σταθερότητας, της υπερηφάνειας, ας χαρακτηριστώ και μειοδότης». Βλέπετε να λέει πουθενά ότι για να γίνει αυτό θα «ξεπουλήσουμε» την Πατρίδα μας;
-Θυσία για την Πατρίδα
Για την Πατρίδα ο Αντωνάκης ισχυρίζεται ότι θυσίασε το ένα μάτι του. Είναι γεγονός ότι έχασε το μάτι του στην προεκλογική περίοδο του καλοκαιριού του 2012. Παραλείπει όμως να μας πει ότι αυτός προκάλεσε τις εκλογές γιατί είχε την πρεμούρα να γίνει πρωθυπουργός και δεν άφησε τον Λουκά Παπαδήμο να ολοκληρώσει το έργο του. Με τη ανασφάλεια που τον διακρίνει, φοβόταν μήπως ο Παπαδήμος επιτύχει στο έργο του και ο κόσμος μπορεί να θέλει τεχνοκράτη για πρωθυπουργό, αντί για πολιτικούς που τον είχαν απογοητεύσει. Λυπάμαι για το μάτι του, αλλά αυτό δεν είναι θυσία για την πατρίδα. Είναι θυσία για τη πάρτη του!
-Πρόταση για Πρόεδρο Δημοκρατίας
Ομολογώ ότι τα έχω χαμένα! Τον τελευταίο καιρό ο Κώστας Καραμανλής ήταν ο στενότερος σύμμαχος του στην αμφισβήτηση του Κυριάκου. Με το να τον προτείνει για Πρόεδρο, κυριολεκτικά τον «έκαψε»! Και μετά βγήκαν οι «κύκλοι» του Καραμανλή και μας έλεγαν ότι δεν υπήρχε καμία προ συνεννόηση για την πρόταση του Αντωνάκη. Δηλαδή, προτείνεις κάποιον για Πρόεδρο χωρίς να τον ρωτήσεις αν ενδιαφέρεται για την Προεδρία και αν θέλει να τον προτείνεις εσύ; Εμένα δεν μου φαίνονται λογικά πράγματα αυτά.
-Κώστας Καραμανλής
Πιστός στην νέα παράδοση να κάνει πολιτικές τοποθετήσεις σε παρουσίαση βιβλίων, διακήρυξε ότι η Προεδρία δεν τον ενδιαφέρει. Έχω την εντύπωση ότι σε οποιοδήποτε γινόταν η τιμή να τον προτείνουν για Πρώτο Πολίτη της χώρας δεν θα αντιδρούσε έτσι απαξιωτικά. Μπορούσε να απαντήσει διπλωματικά ότι η επιλογή του προσώπου είναι προνόμιο του Πρωθυπουργού και απαιτεί τη έγκριση του Κοινοβουλίου. Η άρνηση του δεν απαξιώνει τον θεσμό, αλλά απαξιώνει αυτούς που δεν σέβονται τους θεσμούς.
Σχολίασε επίσης και την διαγραφή του Αντωνάκη. Είπε: «Η άλλη γνώμη, η διαφορετική ανάγνωση, ακόμα και η έντονη κριτική δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται. Και πάντως δεν αντιμετωπίζονται με πειθαρχικά μέτρα, καθιστώντας μάλιστα δυσχερέστερη την απαραίτητη εθνική ομοψυχία για τη στήριξη της εθνικής γραμμής».
Κοίτα ποιος μιλάει! Αυτός που διέγραψε από τη ΝΔ τον Γιώργο Σουφλιά, τον Στέφανο Μάνο και τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Η ημερομηνία έδειχνε 3 Φεβρουαρίου 1998, ενώ δεν είχε συμπληρωθεί καν χρόνος από την ανάδειξή του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Συνεπώς, ο Κώστας Καραμανλής δε διέγραφε έναν απλό συνεργάτη του, αλλά τον συνδιεκδικητή της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργο Σουφλιά.
Θυμάται κανείς γιατί τους διέγραψε; Για ένα ήσσονος σημασίας θέμα που αφορούσε ένα νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ. Και τώρα που έγινε «σοφότερος» μας λέει ότι ακόμα και η έντονη κριτική δεν αντιμετωπίζεται με πειθαρχικά μέτρα!
Υ.Γ. Ο τίτλος φυσικά αφορά την αποπομπή του Σαμαρά το 1992 και την τωρινή διαγραφή του. Απλά είμαι βέβαιος ότι δεν πρόκειται να δημιουργήσει νέο κόμμα, για να μη ξαναζήσει την πολιτική έρημο που ο ίδιος περιγράφει χαρακτηριστικά: «για έντεκα ολόκληρα χρόνια κοιτούσα το ταβάνι».
Ανδρέας Γ. Δρυμιώτης
25 Νοεμβρίου 2024
Πηγή: Καθημερινή της Κυριακής
