Ο Γιώργος Παπανδρέου βρισκόταν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν και πιθανότατα δεν συνειδητοποίησε τι ακριβώς επιβαλλόταν στους Ελληνες διά του πρώτου μνημονίου. Τόλμησε μάλιστα από το Καστελόριζο και, αναφερόμενος στην Ελλάδα, να μιλήσει on camera για «χώρα χωρίς κύρος». Τραγικές οι «κληρονομιές» του ΠΑΣΟΚ στο έθνος.
Ο Αντώνης Σαμαράς απεδείχθη από την πλευρά του «ανυπάκουος»· πρόταξε το εθνικό συμφέρον και το πλήρωσε, αν και η Νέα Δημοκρατία της οποίας τότε ηγείτο ανήκει στην οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπως και οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες. «Ο Αντώνης Σαμαράς είχε αποτύχει να εφαρμόσει πλήρως τις μεταρρυθμίσεις που συμφωνήθηκαν στο δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης», γράφει στα απομνημονεύματά της η – μεγαλωμένη στην πάλαι ποτέ Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία και έχουσα αριστερό παρελθόν– τέως καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ.
Η σχέση της με τον Ελληνα πρωθυπουργό, ο οποίος κράτησε όρθια τη χώρα την περίοδο 2012-2015, κάτι που όλοι σήμερα αναγνωρίζουν, ήταν εξαρχής δύσκολη και αυτό ο Αντώνης Σαμαράς το πλήρωσε με την υπονόμευση εκ μέρους του Βερολίνου. Εχοντας να αντιμετωπίσει το καθ’ όλα «πρόχειρο» – όπως αποδείχθηκε– μνημόνιο που έφερε στις ζωές μας ο ΓΑΠ, μια ανεργία εκτός ελέγχου και τις παρεπόμενες κοινωνικές αντιδράσεις, ο Αντώνης Σαμαράς ηγήθηκε μιας τρικομματικής κυβέρνησης και υποχρεώθηκε σε μια διαρκή πολιτική σχοινοβασία.
Κλεφτοπόλεμος...
Επέφερε ηρεμία, αλλά υποχρεώθηκε σε έναν διαρκή κλεφτοπόλεμο με την τρόικα. Οι Γερμανοί τα ήθελαν όλα, απαίτησαν την ίδρυση του Υπερταμείου (που είχε αρνηθεί ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου) και δεν την πήραν, κάτι που έγινε όμως επί του ΣΥΡΙΖΑ, που θα καταργούσε δήθεν τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο. Οχι μόνο δεν τα κατάργησε, αλλά έφερε στις ζωές μας το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο· έδωσε γην και ύδωρ στους Γερμανούς και φυσικά και το Υπερταμείο, φτάνοντας να επιτρέψει την υπαγωγή σε αυτό και του πολυτιμότερου αγαθού της χώρας μας, των υδάτων της.
Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να αποκληθεί έγκλημα και τέθηκε μάλιστα επί τάπητος σε συζήτηση που είχαν αργότερα οι συνδικαλιστές της ΕΥΔΑΠ στην Κουμουνδούρου με τον Αλέξη Τσίπρα. Πέρασαν χρόνια και ήρθε η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και των συμμάχων του από την εξουσία για να απαλυνθούν οι συνέπειες των άλογων παραχωρήσεων των αριστεριστών στην Ανατολικογερμανίδα Ανγκελα Μέρκελ, που είναι πρώην μέλος της κομμουνιστικής Ελεύθερης Γερμανικής Νεολαίας και – μέχρι το 1984– γραμματέας «αγκιτάτσιάς» της.
Σημεία των καιρών, θα μπορούσε ίσως να λεχθεί –απλουστευτικά– για τα παραπάνω. Αλλά όταν κάποιος ανήκει σε μια πολιτική οικογένεια και υπονομεύει τη συνοχή της, τραβώντας το χαλί κάτω από τα πόδια ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού της, τότε η ιστορία δεν θα τον δικαιώσει, όποιος και αν είναι αυτός. Και είναι προφανές ότι η Ανγκελα Μέρκελ, η οποία κυριάρχησε επί μακρόν στο πολιτικό σκηνικό της γηραιάς ηπείρου, κινήθηκε με έναν μόνο γνώμονα: την προώθηση των γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων της χώρας της και των μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων.
Δεν την «ενόχλησε»
Τα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα αμέσως μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Αλέξη Τσίπρα, λένε πολλά. Το άνοιγμα των συνόρων από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν φαίνεται να «ενόχλησε» ιδιαίτερα την Ανγκελα Μέρκελ. Δεν ενόχλησε ούτε τα γερμανικά βιομηχανικά συμφέροντα που αναζητούσαν τότε φτηνά εργατικά χέρια, βασίζοντας την επίπλαστη ανάπτυξή τους στο φτηνό φυσικό αέριο επί του οποίου «έχτισε» τα πάντα η –στενή φίλη του Βλαντιμίρ Πούτιν– καγκελάριος. Ο κύριος όγκος των παράνομων μεταναστών που πέρασε στην Ευρώπη από την Ελλάδα προωθήθηκε στη Γερμανία. Και αυτό επί των ημερών μιας – υπό την Ανγκελα Μέρκελ– χριστιανοδημοκρατικής κυβέρνησης.
Τα χρόνια περνούν, οι ψηφίδες μπαίνουν μία-μία στη θέση τους στο μωσαϊκό. Πλέον έχουμε πληρέστερη εικόνα. Η πολιτική ποτέ δεν ήταν και εξακολουθεί να μην είναι χώρος «αγγέλων». Οδηγός όλων είναι εκεί ο πραγματισμός, που πολλές φορές επιβάλλει επώδυνες αποφάσεις. Αλλο όμως επώδυνες, άλλο ανήθικες...
Ο διάχυτος ιδεολογικοπολιτικός αμοραλισμός που αποπνέουν όσα αποκαλύπτονται με την πάροδο του χρόνου, δημιουργεί πλαίσιο γενικότερης απαξίωσης. Κάλλιστα λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί ότι οι κομφορμιστικές και τυχοδιωκτικές λογικές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έναντι των ανήθικων απαιτήσεων του Βερολίνου θα αποτελέσουν μια μαύρη σελίδα στην ελληνική πολιτική ιστορία.
