Παρατράγουδα (τα) 1. επεισόδια, φασαρίες, «θα ’θελα να μπορούσα να παρακολουθήσω από κοντά τα παρατράγουδα που σίγουρα θα είχαμε στην Κουμουνδούρου μόλις έκλεισαν οι πόρτες», 2. γραφικές προσωπικότητες, «τι κάνει αυτό το παρατράγουδο σε μια σοβαρή πολιτική συζήτηση;», 3. μικρό αντισυστημικό κόμμα, «όποιος δεν θέλει παρατράγουδα στη Βουλή ζητά να αυξηθεί το όριο εισόδου και δεν ψηφίζει απλή αναλογική».
Η ελληνική Βουλή, όπως κάθε όργανο που εκπροσωπεί έναν ολόκληρο λαό, ποτέ δεν στερούταν παρατράγουδων. Πρώτη φορά όμως τα παρατράγουδα εκπροσωπούνται από τόσα πολλά κόμματα. Αν εξαιρέσω τον ΣΥΡΙΖΑ (μόνο λόγω μεγέθους και αδικώντας προσωπικότητες όπως ο σ.Πολάκης, η σ. Ακρίτα, ο σ. Τζανακόπουλος, ο σ. Ηλιόπουλος κ.λπ.), έχουμε 4 κόμματα των οποίων τους βουλευτές μπορεί εύκολα κανείς να φανταστεί σε μονολόγους που ξεκινούν με τη φράση «Εγώ που λέτε, κυρία Αννίτα...».
Τέσσερα κόμματα που θα προσφέρουν α) υλικό στις σατιρικές εκπομπές, β) τη συνειδητοποίηση ότι σε μια εποχή που το μήνυμα του καθενός μπορεί να μεταδοθεί σε εκατομμύρια ανθρώπους σε κλάσματα του δευτερολέπτου το όριο του 3% για την είσοδο στη Βουλή είναι πολύ χαμηλό και γ) τη διαπίστωση ότι πρέπει να αλλάξει ο τρόπος επιλογής του προεδρείου της Βουλής: καλός ο Τασούλας με τις κόρνες του, αλλά αυτό που χρειάζεται σε αυτή τη σύνθεση είναι η Πάνια με το πιατίνι της.
Δόκιμος όρος
Παρά την είσοδο Σπαρτιατών, Νίκης και Βελόπουλου (το Ρουσφέτι Ελευθερίας δεν μπορώ να το κατατάξω κάπου), τα κόμματα του μπαντριωτικού χώρου που δεν κατάφεραν να μπουν στη Βουλή είναι τόσα πολλά που νομίζω ότι είναι απολύτως δόκιμη η χρήση του όρου «εξωκοινοβουλευτική Δεξιά» και μάλιστα με τον ίδιο συνδυασμό οίκτου και ευθυμίας που προκαλεί η χρήση του όρου «εξωκοινοβουλευτική Αριστερά».
Τραμπούκος τραμπούκου μάτι...
Μας τον διαφήμιζαν ως έναν ηγέτη του οποίου οι κινήσεις μοιάζουν με κινήσεις γκραν μετρ του σκακιού, ενώ πια είναι φανερό ότι ο Πούτιν δυσκολεύεται ακόμα και στην ξερή και ότι οι επιτυχίες του οφείλονταν μόνο στο ότι δρα ως ένας αδίστακτος τραμπούκος. Αρκούσε ένας εξίσου αδίστακτος τραμπούκος για να δείξει τα όρια του ηγέτη των απανταχού ψεκασμένων.
Λαχτάρησαν
Διαβάζω ότι η αναταραχή στη Ρωσία ανησύχησε τα εγχώρια πουτινάκια, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είναι ακριβές. Παραδοσιακά οι υπάλληλοι μεγάλων επιχειρήσεων περισσότερο νοιάζονται για την τακτική και χωρίς καθυστερήσεις καταβολή των δεδουλευμένων παρά για το ποιος είναι ο CEO (ο «τσέος» που θα έλεγαν και οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ) της επιχείρησης.
