Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε στο OPEN ότι η Κυβέρνηση καταρρέει και ότι όποτε πραγματοποιηθούν εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτος. Φιλότιμη η προσπάθεια του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να στρέψει τα βλέμματα από τα όσα συνέβησαν σε ένα Συνέδριο που τα είδαμε όλα και τις δημόσιες αντιπαραθέσεις κορυφαίων στελεχών σε μια πιο αισιόδοξη προοπτική, αλλά αυτό που λέει δεν στέκεται απλά πουθενά.
Όλα τα άρθρα του Ζαχαρία Ζούπη
Μοιάζει με « μαντεψιά» ή αγωνιώδη έκφραση επιθυμίας σαν τις εκατοντάδες που έχουν κάνει δεκάδες στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και αρθρογράφοι στα φιλικά προς αυτόν Μ.Μ.Ε Για πάνω από ένα ενάμιση χρόνο διαβάζουμε ότι αυτή η Κυβέρνηση καταρρέει, βουλιάζει, βρίσκεται σε αποδρομή και άλλα παρόμοια. Στην πραγματικότητα, όποια δημοσκόπηση πάρεις και μελετήσεις προσεκτικά θα διαπιστώσεις ότι εν τέλει η διαφορά βρίσκεται κοντά στα ποσοστά του 2019. Αυτή είναι η αλήθεια και τα άλλα μοιάζουν για προσεγγίσεις βγαλμένες από τον κόσμο της αστρολογίας, όχι πάντως από σοβαρή πολιτική ανάλυση. Θυμίζουν τις προβλέψεις πριν τις Ευρωεκλογές του 2019, ότι « το παιχνίδι παίζεται», ότι «η διαφορά είναι 2%» και όλα αυτά τα γραφικά που ακούσαμε μέχρι που άνοιξαν οι κάλπες.
Ασφαλώς η περίοδος δεν μοιάζει καθόλου με το Καλοκαίρι του 2022. Τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης θριαμβευτής στην μάχη του Έβρου και θριαμβευτής της αντιμετώπισης της πανδημίας στην πρώτη φάση της κατάφερνε να έχει οδηγήσει την Ν.Δ σε ποσοστά που υπερέβαιναν το 40% και η διαφορά κυμαινόταν ανάμεσα στο 18% και το 20%. Ασφαλώς από τότε μεσολάβησαν πολλά. Δεν είναι και λίγα το μεταναστευτικό , η προσπάθεια εισβολής στον Έβρο και η μόνιμη επιθετικότητα της Τουρκίας, η παρατεταμένη πανδημία, ο πληθωρισμός, η βάρβαρη εισβολή Ρωσίας στην Ουκρανία και η διεθνής αναστάτωση, η παγκόσμια ενεργειακή κρίση που έχει φέρει εκτόξευση στις τιμές ενέργειας και των καταναλωτικών προϊόντων .
Δεν θα έλεγα ότι αυτό το διάστημα θα ήταν και ευτυχές για οποιαδήποτε Κυβέρνηση. Το σίγουρο είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση έχει επιφέρει μια κόπωση στην κοινωνία και σε κάθε περίπτωση μια «ζαλάδα» λόγω των υψηλών λογαριασμών βασικά στην ενέργεια. Αυτά μαζί με φαινόμενα λαθών, διαχειριστικών αδυναμιών και μεταρρυθμιστικών καθυστερήσεων επιφέρουν σημαντικές φθορές στην Κυβέρνηση. Από εκεί και πέρα νομίζω ότι όσοι συμβουλεύουν επικοινωνιακά τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ τον συμβουλεύουν λαθεμένα , εκτός αν ο ίδιος την αντιλαμβάνεται λαθεμένα. Η Κυβέρνηση και η Ν.Δ προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ 7%-9% στην όποια εκτίμηση μπορεί να κάνει κάποιος σε οποιαδήποτε έρευνα έχει δημοσιοποιηθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει σχετικά χαμηλή συσπείρωση για κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που διεκδικεί την επάνοδό του στην εξουσία και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί κανείς να διακρίνει κάποιο ρεύμα ενίσχυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα δεν έχει αντιμετωπίσει το σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας που τον συνοδεύει από την κυβερνητική θητεία του , αλλά και όσα είχε υποσχεθεί ως Αντιπολίτευση, μη κάνοντας καμία ουσιαστική αποτίμηση της θητείας του και τω αιτιών που τον οδήγησαν σε αλλεπάλληλες και βαριές ήττες. Αν σε έρευνα τεθεί το ερώτημα αν θα υπήρχαν καλύτεροι χειρισμοί συνολικά για τα προβλήματα που ανέκυψαν από μια Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ , οι θετικές απαντήσεις δεν ξεπερνούν το 18%-20%.
Γι’ αυτό όλα αυτά συνθήματα για «κατάρρευση της Κυβέρνησης» , για τον ΣΥΡΙΖΑ που θα βγει πρώτος στερούνται ουσίας. Το ερώτημα είναι αν με το Συνέδριό του κατάφερε να κάνει κάποιο βήμα για την υπέρβαση των προβλημάτων που τον καθηλώνουν μακράν στην δεύτερη θέση. Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει αναλυτής που μπορεί να στοιχειοθετήσει ότι το Συνέδριο έδωσε αέρα στα πανιά του. Το Συνέδριο ανέδειξε ένα κόμμα βαθειά διχασμένο που είναι σταθερά προσανατολισμένο στο να διχάζει την κοινωνία. Ανέδειξε σοβαρές πολιτικές διαφωνίες επί της ουσίας της πολιτικής κατεύθυνσης και όχι απλά επί των διαδικαστικών θεμάτων όπως γίνεται προσπάθεια να υποβαθμιστούν.
Οι ομιλίες του Α.Τσίπρα στερούνταν έμπνευσης, νέου πολιτικού λόγου, σινιάλων αλλαγών και περισσότερο έμοιαζαν με τρέχουσες ομιλίες σε κάποια συγκέντρωση. Το κεντρικό μήνυμα του Συνεδρίου για Πολιτική Αλλαγή στερούνταν πολιτικού, προγραμματικού περιεχομένου, ενώ οι 5+1 προτεραιότητες χαρακτηρίζονταν από τόση αοριστολογία που δεν έστειλαν κανένα μήνυμα σε καμία κοινωνική ομάδα. Όσοι δε συμμετείχαν σ΄αυτό το Συνέδριο ήταν ένα ανομοιογενές κοινωνικά, ιδεολογικά και πολιτικά άθροισμα που δυσκολεύει κάθε προωθητική σύνθεση. Παλιοί αριστεροί, πασόκοι που γνωρίζουν μόνο την αξία της εξουσίας, δημαρίτες που νόμιζαν ότι εκεί θα υπάρχει η συνέχεια της ανανεωτικής αριστεράς, αντιεμβολιαστές και άνθρωποι με ριζικά άλλη άποψη, πουτινικοί και αντιδυτικοί εκ πεποιθήσεως και στελέχη που πρωτοστάτησαν στις πολύ καλές σχέσεις με της Η.Π.Α του Τραμπ και την αγάπη με την Μέρκελ, δημοκράτες και στελέχη που έχουν ξεχωρίσει για τους φραστικούς και όχι μόνο τραμπουκισμούς, πρώην εκσυγχρονιστές και οπαδοί του λαϊκισμού και της ανώτερης μορφής του, του Πολακισμού.
Όλους αυτούς μόνο μια διχαστική, μηδενιστική γραμμή μπορεί να τους ενώσει. Γι αυτό προσβλέπουν προς τον Α. Τσίπρα γιατί αυτό μπορεί να το κάνει καλά. Το πρόβλημα για αυτόν είναι ότι τα έδωσε όλα για να μετατρέψει απλά ένα κόμμα από απολύτως ελεγχόμενο σε κόμμα που είναι δικό του και δικό του. Αν χάσει στις επόμενες εκλογές που ενδέχεται να είναι και διπλές θα έχει όλες μα όλες τις ευθύνες πάνω του. Θα έχει όμως και κάτι ακομα. Θα είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός που θα έχει συμπληρώσει δεκαπέντε χρόνια στην ηγεσία ενός κόμματος που κατάφερε να το ανεβάσει και στην συνέχεια το οδήγησε σε πέντε ήττες, ενώ θα ακολουθούν εκλογές στην Αυτοδιοίκηση και Ευρωεκλογές. Και τότε;
