Yπάρχει κάποιος σοβαρός, ενεργός πολίτης που να παρακολουθεί τις πολιτικές διεργασίες και να μην ενοχλήθηκε από τα τελευταία γεγονότα στην Βουλή, να μην ανησύχησε; Νομίζω όχι. Αυτά που παρακολουθήσαμε ανέδειξαν μια συστηματική προσπάθεια όξυνσης και πόλωσης που δεν βοηθάει την πορεία της χώρας προς την κανονικότητα και την ανάπτυξη μέσα από πρωτοφανείς κρίσεις ( πανδημία, παγκόσμια οικονομική κρίση, ελληνοτουρκικά, κλιματική κρίση κ.ά) . Αν λοιπόν δεχόμαστε ότι αυτή η προσπάθεια υπήρξε, το επόμενο ερώτημα είναι: Ποιος είναι ο υπεύθυνος; Εδώ αρχίζουν οι διαφορετικές προσεγγίσεις, αλλά λείπει πριν απ΄όλα συχνά η απλή λογική και η αντικειμενική παράθεση των γεγονότων.
Και αυτές τις μέρες φάνηκε ότι ΣΥΡΙΖΑ είναι η βασική δύναμη που πυροδοτεί αυτού του είδους την δήθεν πολιτική αντιπαράθεση. Πρώτον γιατί δυόμισι χρόνια μετά την βαριά ήττα του 2019 δείχνει παντελή αδυναμία να μεταλλαχθεί σε μια σύγχρονη πολιτική δύναμη και να αρθρώσει ένα αυστηρό, αλλά στοιχειωδώς εποικοδομητικό αντιπολιτευτικό λόγο, μη διαθέτοντας εναλλακτικό αφήγημα. Δεύτερο, γιατί ως αποτέλεσμα αυτού, βρίσκεται μόνιμα και με μεγάλη, διψήφια διαφορά πίσω από την Ν.Δ είτε η Κυβέρνηση πάει καλά είτε κάνει λάθη και υφίσταται φθορές. Τρίτο, γιατί ξαφνικά φάνηκε το ΚΙΝΑΛ να μπορεί να διαδραματίσει ένα πιο ισχυροποιημένο ρόλο από αυτό του φτωχού συγγενούς, όπως εμφανιζόταν τα τελευταία χρόνια και αυτό ανησυχεί τα στελέχη του αφού η ραγδαία ενίσχυσή του στηρίχθηκε στην ενοχοποίηση του ΠΑΣΟΚ και την λεηλασία του χώρου αυτού.Υπάρχει όμως και ένας τέταρτος λόγος και συνδέεται με το DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτόν τον τρόπο αντιπαράθεσης γνωρίζει, αυτόν και συνεχίζει, νομίζοντας ότι βρισκόμαστε κάπου στο 2011-2012 και ότι μπορεί η ιστορία να επαναληφθεί. Γι αυτό και ο λαϊκισμός, η ισοπέδωση των πάντων, η αμφισβήτηση θεσμών και η ενοχοποίηση Μ.Μ.Ε – Δημοσκοπικών Εταιρειών και μια καταστροφολογία που περιγράφει μια χώρα στην οποία όλοι πεθαίνουν στους δρόμους και όσοι ζουν πεινάνε, συνιστούν το γνωστό μείγμα πολιτικής.
Πίστευα ότι αυτά είναι καθαρά και σε πολιτικά στελέχη κομμάτων της αντιπολίτευσης και σε αναλυτές, αλλά και δημοσιογράφους. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι ή δεν κατανούν τις πολιτικές τακτικές ή διακατέχονται από την ροπή προς ισορροπίες – δικαίωμά τους – που όμως δεν στηρίζονται καν στα γεγονότα. Ας πάρουμε τι συνέβη τις τελευταίες μέρες.
Πρώτον, κατάθεσε μια πρόταση μομφής ο ΣΥΡΙΖΑ στην οποία περιέγραφε μια χώρα που καταρρέει. Δικαίωμά του, αλλά προφανώς η κίνηση αυτή αποτέλεσε ένα μεγάλο δώρο στην Κυβέρνηση. Πρώτον γιατί την έβγαλε από το καναβάτσο που είχε βρεθεί λόγω της αποτυχίας στην διαχείριση του τελευταίου κύματος κακοκαιρίας και της έδωσε το δικαίωμα να αλλάξει ατζέντα και την δυνατότητα να αναφερθεί στο σύνολο του έργου της που όπως και να το κάνουμε , όσο εμπαθής και να είναι κάποιος με την Ν.Δ και τον Κ. Μητσοτάκη, δεν είναι η χειρότερη Κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Υπάρχει για παράδειγμα λογικός πολίτης αυτής της χώρας που συγκρίνει την περίοδο 2015-2019 με την περίοδο 2019-2022 και μπορεί να πιστέψει μια τέτοια εκτίμηση; Αστειότητες. Ούτε μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ δεν το πιστεύει, όπως δείχνουν εκατοντάδες δημοσκοπήσεις αυτών των χρόνων. Όμως αν κάποιος παρακολουθούσε την τριήμερη συζήτηση στην Βουλή και σύγκρινε τις τοποθετήσεις βουλευτών των δύο βασικών κομμάτων και βασικά του Πρωθυπουργού και του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έβλεπε δύο κόσμους. Από την μια σαφής απολογισμός και στρατηγική και από την άλλη κορώνες, ύβρεις, ισοπέδωση, αδιέξοδα, επιτηδευμένη οργή. Σε κάθε περίπτωση αν κάποιος προσπάθησε να ανεβάσει τους τόνους και να πολώσει ήταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και πρωτίστως ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που διακατέχεται από ένα σταθερό εκνευρισμό λόγω της δημοσκοπικής παραπέρα πτώσης των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που δεν κρύβεται πια. Εν κατακλείδι. Όποιος αναφέρεται σε ίσες ευθύνες Ν.Δ – ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια πόλωσης ή δεν παρακολούθησε την Βουλή ή συνειδητά προβάλει αυτή την εικόνα για τους λόγους του.
Δεύτερο, αυτός ο ισαποστακισμός που φτάνει σε σημεία παραποίησης της πραγματικότητας φάνηκε και τις επόμενες μέρες. Ας τα πούμε με απλά λόγια γιατί κάποιες βαθυστόχαστες αναλύσεις με κουράζουν και μένα που είναι η δουλειά μου να μελετώ τα πολιτικά φαινόμενα και να αναλύω τις τάσεις. Μπαίνει στο κυλικείο της Βουλής ο γνωστός Κρητικός βουλευτής και λέει του Υπουργού Ανάπτυξης « Στην συζήτηση για τον Αναπτυξιακό Νόμο να φοράς τσίγκινο σωβρακάκι». Ερώτηση: Αυτό το γεγονός δείχνει πολιτικές ευθύνες και των δύο; Αυτό το γεγονός δείχνει ότι τον Α.Γεωργιάδη και τον Π.Πολάκη καλό είναι να τους κλείσουμε κάπου μαζί για να συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά η Βουλή; Ο θύτης έχει τις ίδιες ευθύνες με το θύμα , ο επιτιθέμενος ταυτίζεται μ΄αυτόν που δέχεται την επίθεση; Μήπως δεν θα έπρεπε ο Α.Γεωργιάδης να βρίσκεται στο κυλικείο γιατί μπορεί να ερχόταν και ο Π.Πολάκης, όπως είπε περίπου Βουλευτής του ΚΙΝΑΛ; Και παραπέρα , το συμβάν αυτό, δείχνει ότι από κοινού Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν σχεδιάσει την ανάπτυξη πόλωσης; Συγγνώμη αλλά μια τέτοια προσέγγιση συνιστά συνειδητή διαστρέβλωση της αλήθειας για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες.
Τρίτο, την άλλη μέρα συμβαίνει το γνωστό συμβάν με την διακοπή της ομιλίας του Π.Πολάκη και την κατάληψη του βήματος στην Βουλή από τον Π. Πολάκη και πάλι. Επρόκειτο για πρωτοφανές δείγμα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς και έλλειψης σεβασμού της λειτουργίας του Κοινοβουλίου. Δεν μπορεί να συγχωρεθεί και να υποβαθμιστεί ακόμα και αν θεωρηθεί ότι υπήρχε υπερβολική χρήση των προβλεπομένων πάντως από τον Κανονισμό της Βουλής. Ο τραμπουκισμός όπως και την προηγούμενη μέρα του ίδιου Πολιτικού ήταν προφανής και καταδικαστέος με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Αυτό θα ήταν το αυτονόητο από όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης . Κάτι τέτοιο δεν υπήρξε κι αυτό συνιστά πολιτικό, δημοκρατικό ατόπημα, αποτέλεσμα μικροκομματικών υπολογισμών και σκοπιμοτήτων. Τι άλλο πρέπει άραγε να συμβεί στην Βουλή για να φανεί ευαισθησία αντίδρασης ; Κάποιοι δεν κατανοούν ότι όλα χρεώνονται πριν απ΄όλα στο λαϊκό υποσυνείδητο.
Ωστόσο, αν θέλουμε να δούμε πίσω από την εικόνα, την ουσία δηλαδή, πρέπει να εστιάσουμε σε αυτό που λέει ο Πολάκης και όχι μόνο σε αυτό που κάνει. Να απογυμνώσουμε τον λόγο από τις κραυγές και τις χειρονομίες του βουλευτή που φαίνεται ότι δεν καλύπτεται απλά από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον εκφράζει . Το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό από τις θεατρινίστικες παράτες του Πολάκη, τα «τσίγκινα σωβρακάκια» και τις παλικαριές. Τι λέει, λοιπόν; Πως οι εισαγγελικές Αρχές κακώς έθεσαν στο αρχείο την υπόθεση Novartis όσον αφορά στον Γεωργιάδη. Και όχι μόνο αυτό. Προανήγγειλε ότι αν ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί ξανά στην εξουσία, θα ανασύρει τον φάκελο. Αυτό δεν συνιστά επίθεση μόνο κατά του Α. Γεωργιάδη, αλλά και κατά όλων των Πολιτικών στελεχών που έγινε προσπάθεια διασυρμού τους και όλοι οι φάκελοι των υποθέσεων. Συνιστά χτύπημα της Δικαιοσύνης και επομένως της Δημοκρατίας. Συνιστά πολιτικό θράσος αφού την στιγμή της πλήρους δικαίωσης αυτών των στελεχών και της αποκαλυψης της σκευωρίας που στήθηκε και η οποία άλλωστε διερευνάται πια από την Δικαιοσύνη , επιδιώκεται να διατηρηθεί η χυδαία διατήρηση οσμής διαφθοράς αυτών των στελεχών. Αν κάτι προκαλεί εντύπωση, είναι ότι ενώ γινόταν συζήτηση γιατί ο Πρωθυπουργός – κακώς κατά την άποψή μου – ανέφερε στην ομιλία του μόνο τα ονόματα των στελεχών της Ν.Δ που αθωώθηκαν, καμία δήλωση από κόμμα ή προσωπικότητα δεν έγινε επ΄αυτού. Δεν είναι αξιοσημείωτο; Γιατί άραγε; Ποιες εκτιμήσεις και ποιες αιτίες οδήγησαν στον πολιτικό αυτοευνουχισμό τους , όταν πλήττονται η Δικαιοσύνη, η Δημοκρατία και κατ΄επανάληψη η τιμή και υπόληψη Πολιτικών ακόμα και την στιγμή που η εντιμότητά τους έχει αποδειχθεί και έχει αποφανθεί για αυτή η Δικαιοσύνη;
Η αφωνία και ο ισαποστακισμός ποτέ δεν βοήθησαν κανένα. Η ανακάλυψη ψεύτικων εχθρών και η οχύρωση πίσω από δήθεν βαθιές αναλύσεις το ίδιο. Αν κάποιοι θεωρούν ότι έτσι θα μπορούν κάτω από τα ραντάρ να συγκεντρώνουν δυνάμεις, αυταπατώνται. Στην πορεία προς τις διπλές απ΄ότι φαίνεται εκλογές το κάθε κόμμα και καλά θα κάνει, θα προσπαθήσει να συσπειρώσει στο μέγιστο δυνατό δυνάμεις. Λογικό και θεμιτό. Είναι φανερό, ότι στο κέντρο του ενδιαφέροντος βρίσκεται ο χώρος του Κέντρου. Μόνο που κάποιοι αναφέρουν αυτόν τον γεωγραφικό πολιτικό όρο, μη αντιλαμβανόμενοι ότι δεν αποτελείται από άχρωμες δυνάμεις αλλά από τις πιο σκεπτόμενες, απαιτητικές δυνάμεις , από δυνάμεις λογικής και θέλησης να προχωρήσει η χώρα χωρίς πολιτικές συμπεριφορές και πρακτικές που μας πάνε δέκα χρόνια πίσω. Θέλουν προτάσεις, καθαρές κουβέντες που θα έλεγε και ο Κ.Σημίτης, σαφείς τοποθετήσεις για θέματα αρχών όπως ο σεβασμός της Δικαιοσύνης, των θεσμών, του Κοινοβουλίου, της Δημοκρατίας. Αν δεν τις δουν, απλά αλλάζουν στάση ακόμα και αν για ένα διάστημα φανεί ότι πορεύονται προς άλλες επιλογές. Σημειωτέον δε, ότι οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που ανήκουν σ΄αυτό τον χώρο, θεωρούν ακόμα με συντριπτική πλειοψηφία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μια τοξική δύναμη, εχθρική προς αυτές. Ας τα έχουν υπόψη αυτά όσοι θέλουν να αντλήσουν δυνάμεις από το ΣΥΡΙΖΑ, μιας και κανένας δεν αλλάζει κόμμα απλά επειδή ένα άλλο κόμμα που θα προτιμούσε, απλά δεν « ενοχλεί» . Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε σχεδόν στην διάλυση το ΠΑΣΟΚ είναι γιατί το ενοχοποίησε, γιατί το εμφάνισε κόμμα ανέντιμων, διαπλεκόμενων, ευρωλιγούρηδων, βαφτίζοντας Κυβέρνησή του ή Κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ ως « Κυβερνήσεις Τσολάκογλου» .
Σοφό το σαφές στην Πολιτική και όχι μόνο ….
* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Διευθυντής Ερευνών της Opinion Poll, Πολιτικός Aναλυτής
