Στην “σκιά” της Μέρκελ και των γερόλυκων Μπερλουσκόνι, Σαρκοζί, Ολάντ ο νέος χρόνος 2022 επιφυλάσσει μεγάλες εκπλήξεις και πολιτικές αλλαγές στα περισσότερα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το κυρίως πιάτο που διεκδικούν οι κυβερνήσεις των “27” βρίσκεται στην θέση του Προέδρου του Συμβουλίου, της Προεδρίας της Κομισιόν, του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ και κατ’ επέκταση με την ισχυρή επιρροή 450 εκατομμυρίων πολιτών και 27 κυβερνήσεων, τις θέσεις Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διευθυντή Νομισματικού Ταμείου, και του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών! Με όλα όσα παρακολουθούμε ότι συμβαίνουν στην διεκδίκηση της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Αν τώρα στα προαναφερθέντα προσθέσουμε αλλαγές σε θεσμούς και διεκδικήσεις Διευθυντικών θέσεων σε Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμβούλιο, Κομισιόν αλλά και Επιτροπών (μετά τις προσεχείς εκλογές όπως είναι φυσικό θα γίνουν αλλαγές και Επιτρόπων).
Όλα όμως περνούν από ένα σημαντικό γεγονός και συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Όπως είναι προσεχείς εκλογές κοινοβουλευτικές και προεδρικές σε πολλά κράτη μέλη της Ε.Ε. Ιδιαίτερα φυσικά, για να αιτιολογήσουμε τον τίτλο μας, οι προεδρικές της Γαλλίας τον Απρίλιο (2022), της Ιταλίας (16 – 18 Ιανουαρίου) και της Πορτογαλίας (4 Ιανουαρίου).
Παράλληλα φυσικά, υπάρχουν και οι εθνικές εκλογές από το 2022 έως τις Ευρωπαϊκές (2023 – 2024) με προκαθορισμένες ημερομηνίες, αλλά και τις πρόωρες, οι οποίες προκύπτουν από έκτακτες ανάγκες και επιλογές των σημερινών κυβερνήσεων.
Ολικές ανατροπές έως τώρα προκαλεί το Ταμείο Ανάκαμψης και η διαχείρισή του, αλλά και η πορεία της πανδημίας μαζί με τα αποτελέσματα του Virus19 που ασφαλώς θα επηρεάσουν τις οικονομίες του πλανήτη και πρώτα της Ευρωπαϊκής Ηπείρου!
Η άνοδος των Σοσιαλιστικών δυνάμεων σε συγκεκριμένες κυβερνήσεις κρατών μελών της Ε.Ε., παράλληλα με την προσπάθεια αλλαγής και μεταστροφής από τις συγκεκριμένες θέσεις, οι οποίες τους ανέδειξαν σε δημοσκοπικές βαθμίδες, οδήγησαν σε εσωστρέφεια που μειώνουν σταδιακά της προσδοκίες για ανάληψη της εξουσίας. Όπως συνέβη με την ήττα των Χριαστιανοδημοκρατών στη Γερμανία, την κρίση ηγεσίας στην Κεντροδεξιά στην Ιταλία, την ήττα του Μπορίσωφ στην Βουλγαρία, με τις πρωταγωνίστριες γυναίκες στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης (Σουηδία – Νορβηγία – Σκωτία, κ.α.) να εντυπωσιάζουν. Ένα όχι παράδοξο αποτέλεσμα αφού οι μέχρι νωρίτερα κεντροδεξιές κυβερνήσεις απογοήτευσαν, αφήνοντας εκκρεμότητα προεκλογικές υποσχέσεις και απώλειες σε θέσεις κλειδιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ισχυροί Σοσιαλδημοκράτες σε Ολλανδία και Δανία, εναρμονίζονται με τους Ιταλούς, Ισπανούς και Πορτογάλους Σοσιαλιστές, δημιουργώντας συμμαχίες διεκδικώντας οφέλη και στήριξη σε αποφάσεις του Κοινοβουλίου της Κομισιόν και του Συμβουλίου.
Οι δυνάμεις των κομμάτων στο ΕΚ
Σημαντικές θα είναι οι εξελίξεις στη νέα θητεία και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όπως και η κατανομή των εδρών μετά τις εκλογές. Σήμερα, κυριαρχεί η πλειοψηφία του ΕΛΚ και ακολουθούν οι Σοσιαλδημοκράτες.
Παραθέτουμε τις δυνάμεις των πολιτικών ομάδων σήμερα, μετά το Brexit:
ΕΛΚ 178 έδρες, Σοσιαλδημοκράτες 145, Φιλελεύθεροι και Μακρόν 100, Πράσινοι 73, Ανεξάρτητοι 70, Δεξιά (ECR) 64, Ενωμένη Αριστερά (GUE) 39, Μη εγγεγραμμένοι 37.
Γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι μετά τις εκλογές στην Γερμανία και την τρικομματική κυβέρνηση, το ενδιαφέρον της Ευρώπης του μέλλοντος εντοπίζεται στις προσεχείς εκλογές στη Γαλλία και την Ιταλία.
ΓΑΛΛΙΑ: Το αδιαφιλονίκητο φαβορί Εμμανουέλ Μακρόν, με το εξάμηνο της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από τον Ιανουάριο, αλλά και την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 στο Παρίσι, θα τα χρησιμοποιήσει ως όπλο των Προεδρικών εκλογών του Απριλίου.
Μέρα με την ημέρα όμως, ο εύκολος δρόμος γίνεται δύσκολος. Όχι όμως απροσπέλαστος. Τώρα, οι αντίπαλοί του δεν θα είναι μόνο η μετασχηματισθείσα από άκρα – δεξιά σε δεξιά Μαρί Λεπέν. Δύο ακόμα ισχυροί ανταγωνιστές παίρνουν το πράσινο φως και κάνουν δύσκολο το παιχνίδι για τον δεύτερο γύρο.
Το συνέδριο των Ρεπουμπλικέν (Σαρκοζύ, κλπ) της εβδομάδας που πέρασε (1.400 σύνεδροι) ανέδειξε νικήτρια την Βαλερύ Πεκρές, με 61% στον Β’ γύρο απέναντι στον έμπειρο Τσιότι. Μπερτράν και Μισέλ Μπαρνιέ ηττήθηκαν στον πρώτο γύρο.
Κατά τα 2/3 Μέρκελ και 1/3 Θάτσερ η Βαλερύ Πεκρές, Περιφερειάρχης Παρισίου (Ιλ ντε Φρανς), πρώην υπουργός του Σαρκοζύ, εμφανίζεται ως η πρώτη γυναίκα υποψήφια της κεντροδεξιάς στις Προεδρικές, με σοβαρές πιθανότητες απέναντι στον Μακρόν.
Το κάδρο της δεξιάς και της κεντροδεξιάς συμπληρώθηκε μόλις με τον ακροδεξιό, πρώην δημοσιογράφο Ερίκ Ζεμμούρ, να διεκδικεί θέση στον Β’ γύρο κερδίζοντας Λεπέν, Πεκρές, και την σοσιαλίστρια Δήμαρχο Παρισίων Ινταλγκό!
Μια προεδρική αναμέτρηση στα πρόθυρα παροξυσμού και κινδύνου για την Γαλλία και την Ευρωπαϊκή Ένωση!
ΙΤΑΛΙΑ: Στην Ιταλία, η κατάσταση είναι πολύπλοκη, αφού ο Μάριο Ντράγκι, αντιμετωπίζει συμπληγάδες διλλημάτων. Πρόεδρος Δημοκρατίας τον Φεβρουάριο (14 – 16) όπως το 100% τον θέλει ή Πρωθυπουργός διαχειριστής του Ταμείου Ανάκαμψης των 222 δισ. € της Ιταλίας;
Στην πρώτη περίπτωση η δεξιά αντιπολίτευση που ενωμένη βρίσκεται 7 – 10% μονάδες πρώτη στις δημοσκοπήσεις, θα ζητήσει εκλογές και Πρόεδρο Μάριο Ντράγκι.
Στην δεύτερη περίπτωση η πλειοψηφία σε βουλή και γερουσία κεντροδεξιά μαζί με τον Ματτέο Ρέντσι ψηφίζουν Σίλβιο Μπερλουσκόνι (85 χρονών) πρόεδρο Δημοκρατίας και Πρωθυπουργό Ντράγκι.
Το αποχαιρετιστήριο Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του σημερινού προέδρου Σέρτζιο Ματταρέλλα, θα καθορίσει το μέλλον της εκλογικής Ιταλίας.
Το σημαντικότερο γεγονός του μήνα ήταν η 60σέλιδη συμφωνία Γαλλίας – Ιταλίας, μεταξύ των καθορίζονται και οι Ευρωπαϊκές γραμμές των δύο Προέδρων για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης.
Έτσι, το δίδυμο Μακρόν – Ντράγκι στη μετά Μέρκελ εποχή, θα βρει στο πρόσωπο του Σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς, έναν συνεργάσιμο πρόεδρο μιας νέας σε διαχείριση Γερμανίας. Χωρίς τον απολυταρχικό μανδύα του παρελθόντος!
Οι θέσεις στο τιμόνι της ΕΕ
Το κερασάκι στην τούρτα που κομμάτια της θα δοθούν προσεχώς, αφορούν κυρίως τη θέση του Προέδρου του Συμβουλίου, του/ης Προέδρου της Κομισιόν, του ΝΑΤΟ και του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Προς το παρόν σήμερα, θα αρκεστούμε μόνο σε μια φράση για μια θέση στην Ε.Ε. του Προέδρου του Συμβουλίου, το όνομα του οποίου θα έχει τη δύναμη “βόμβας μεγατόνων” και θα προέρχεται από τη Νότια Ευρώπη ως η ισχυρότερη διεκδίκηση!
Ο Μανώλης Μαυρομμάτης είναι πρώην ευρωβουλευτής της Ν. Δ και ειδικός Σύμβουλος στην Κομισιόν.
