Η αρχή έγινε με την ομιλία Ανδρουλάκη στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ στην οποία τέθηκε ο βασικός στόχος της προσπάθειας που βρίσκεται σε εξέλιξη και είναι η αποδόμηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά. Στη Βουλή ο Αλέξη Τσίπρας ήρθε να το επιβεβαιώσει και μάλιστα την ώρα που εμφανιζόταν ως τιμητής της Δημοκρατίας στη χώρα, εκπροσωπώντας επί της ουσίας και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, καλώντας του βουλευτές της Ν.Δ. να «ρίξουν» τον πρωθυπουργό.
Τόσο στην ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη όσο και σε αυτή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το όνομα του πρωθυπουργού κυριάρχησε. Και από τους δύο κατηγορήθηκε για την υπόθεση της επισύνδεσης του τηλεφώνου του τότε υποψηφίου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ με τον πρώτο να του επιρρίπτει ευθύνες και τον δεύτερο, τον Αλέξη Τσίπρα, να τον χαρακτηρίζει «κατηγορούμενο» από το βήμα της Βουλής.
Ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης ούτε και ο Αλέξης Τσίπρας προσέφεραν κάτι καινούριο κατά τη διάρκεια των ομιλιών τους. Αποτυπώθηκε μόνο η κοινή γραμμή. Αλλωστε ο πρώτος είχε σπεύσει να δώσει «διαπιστευτήρια» απευθυνόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ και λέγοντας πως τώρα δεν θα μπορούν να λένε ότι προτίθεται να συμμαχήσει με τη Ν.Δ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη μετά τις εθνικές εκλογές με απλή αναλογική. Ο δεύτερος από την πλευρά του για πολλοστή φορά διάνθισε την ομιλία του με μια εμφυλιοπολεμική ρητορική και κυρίως με μια ρητορική που έχει στόχο να δημιουργήσει την εντύπωση ότι έχει καταλυθεί η Δημοκρατία στη χώρα.
Και ναι μεν αυτό μπορεί να απευθύνεται στο στενό πυρήνα των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ εν τούτοις το βήμα της Βουλής μετατρέπεται σε βήμα ρητορικής τοξικής επιβεβαιώνοντας όσα είχε δηλώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο συνέδριο του κόμματος αλλά και μετέπειτα στη συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής, περί του κλίματος που θα επικρατήσει μέχρι τις εκλογές.
Το επικοινωνιακό σόου του Αλέξη Τσίπρα αναμενόμενο. Αυτό που προκάλεσε όμως αλγεινές εντυπώσεις ήταν η αναφορά του στους βουλευτές της Ν.Δ. Και η έμμεση αναφορά του να αντιδράσουν και να ρίξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον βασικό στόχο του δεύτερου και του τρίτου κόμματος που σημειωτέον είναι και η γραμμή άμυνας της φιλελεύθερης δημοκρατίας εκπροσωπώντας πλέον το κέντρο και την κεντροδεξιά.
Άλλωστε στο σύνολό τους οι δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει μέχρι το καλοκαίρι αυτό δείχνουν. Ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί τον κυρίαρχο του πολιτικού σκηνικού οδηγώντας την κεντροδεξιά παράταξη σε μια πρωτόγνωρη, μετά από τρια χρόνια διακυβέρνηση και διαχείριση κορυφαίων κρίσεων, πρωτιά και αναγνώριση από την πλειοψηφία των πολιτών.
Ο Αλέξης Τσίπρας ενδεχομένως θυμήθηκε την περίοδο που βουλευτές άλλων κομμάτων έσπευδαν να καλύψουν το κενό του Πάνου Καμμένου προκειμένου να υπερψηφίσουν συμφωνίες. Ίσως παρασύρθηκε από «φωτισμένες» όπως τις χαρακτήρισε «εξαιρέσεις» που δυστυχώς για τον ίδιο και το κόμμα του ούτε την ΝΔ εκπροσωπούν ούτε την κεντροδεξιά παράταξη, παρά μόνο την προσωπική τους δυσφορία για την απομάκρυνσή τους από τα πολιτικά δρώμενα.
Εν τούτοις μιλώντας για δημοκρατία και καλώντας τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να αποστασιοποιηθούν από τον αρχηγό τους, τον οποίο ο ίδιος αναφέρει ως «κατηγορούμενο» δείχνει και το πως εννοεί τα όσα περιέγραψε στη πρόσφατη συνέντευξή του, δηλαδή ότι «δεν αρκεί απλά η εναλλαγή στην εξουσία»…
